ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ!

Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.

Μου’ δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.»Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες

Και δε θα’ χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης

πηγή