Τον τρόπο μας τον εξηγεί ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής με τα εξής: Δοξάζει τον Θεόν στο πρόσωπον του, όχι εκείνος, που τιμά τον Θεόν μόνον με λόγια, αλλά εκείνος, που υπομένει για τον Θεόν τους κόπους και τα παθήματα για χάρη της αρετής. Και αντιδοξάζεται από τον Θεόν με την δόξαν, που βρίσκεται στον Θεόν, παίρνοντας σαν έπαθλο της αρετής την χάριν της απαθειας κατά μέθεξιν. Γιατί ο καθένας, που στο πρόσωπον του δοξάζει τον Θεόν με τους κόπους της πρακτικής ασκήσεως για χάρη της αρετής, δοξάζεται κι’ ο ίδιος μέσα στον Θεόν, με την απαθή έλλαμψι των θείων κατά την θεωρίαν. Γιατί ο Κύριος, ερχόμενος προς το Πάθος, έλεγε: <<Τώρα δοξάστηκε ο Υιός του ανθρώπου και σ’ αυτόν δοξάστηκε ο Θεός. Και ο Θεός θα τον δοξάσει με τον εαυτόν Του και θα τον δοξάσει αμέσως>> ( Ιω. ΙΓ’ 31-32).
Από αυτό γίνεται φανερόν ότι στους κόπους για χάρη της αρετής ακολουθούν τα θεία χαρίσματα.
