Ένας βασιλιάς πέρασε επίσημα από ένα έρημο λόγγο. Εκεί είδε ένα φτωχό άνθρωπο πού έβοσκε λίγες γίδες. Και απόρησε. Γιατί τον είδε ήρεμο και ειρηνικό.
Έρωτάει λοιπόν ο βασιλιάς:
-Πώς είσαι ήρεμος και ειρηνικός, ζώντας και δουλεύοντας σε τέτοια άγρια μέρη;
Τί κερδίζεις από την δουλειά σου;
[sc name=”stayroi-mentagion-agioi-agies” ][/sc]
Απάντησε ο τσοπάνης:
-Ό,τι και συ με την δική σου, βασιλιά μου!
Απόρησε πάλι ο βασιλιάς. Και ζήτησε εξηγήσεις:
-Μά ξέρεις τι λές, καλέ μου άνθρωπε;
Ξέρεις τι κερδίζω εγώ;
Απάντησε ο τσοπάνης:
-Το μεγαλύτερο πού μπορείς και συ, να κερδίσεις, βασιλιά μου, είναι να πας στόν παράδεισο·
αν κάνεις έργα καλά.
Γιατί, αν δέν φροντίζεις να κάνεις καλά έργα, θά πας και συ στήν κόλαση!
Το ίδιο και εγώ με την δική μου δουλειά!
Μπορείς να μου ειπείς τι περισσότερο μπορείς να κερδίσεις συ στήν ζωή σου από εμένα;
Τα λόγια του φτωχού τσοπάνη ξύπνησαν τον βασιλιά.
Και τον έκαμαν να σκέπτεται πιό καλά.
Θα κάμουν τάχα και εμάς;