-Γέροντα ποιο είναι το μέτρο της αγάπης;
-Το «αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ ηγάπησα υμάς».
Με αυτό ο Χριστός εννοεί ότι πρέπει πάντοτε να θυσιαζόμαστε για τους άλλους, όπως Εκείνος θυσιάστηκε για μας.
– Μπορεί Γέροντα, μέσα στην θυσία να υπάρχει θέλημα;
– Ναι, μπορεί. Θυμάμαι -λαϊκός ήμουν ακόμη- κάποιος Κονιτσιώτης, αμέσως μετά την Ανάσταση έλεγε εις επήκοον πάντων: «Θα πάω πάνω στο Μοναστήρι, στην Παναγία, να ανάψω τα καντήλια».
Με τον τρόπο όμως που το έλεγε, έβλεπες ότι είχε υπερηφάνεια, θέλημα.
Πήγαινε λοιπόν την νύχτα στο μοναστήρι, για να ανάψη τα καντήλια, δύο ώρες δρόμο να πάη και δύο να γυρίση.
Και τι δρόμο; κακόδρομο. Και στο εκκλησάκι ήταν όλα εγκαταλελειμμένα, πετάμενα εδώ κι εκεί που να βρή καντηλήθρα και φιτίλο. Και τελικά, έκανε όλον αυτόν τον κόπο και όλα πήγαιναν χαμένα.
Αν του έλεγε κανείς «τώρα που θα πάς στο σπίτι σου άναψε το καντήλι», μπορεί και να μην το άναβε.
Αν ήθελε πραγματικά να κάνη θυσία, έπρεπε να πάη απλά, αθόρυβα, στο μοναστήρι και να ανάψη τα καντήλια.
– Δηλαδή, Γέροντα, μπορεί κάποιος να κάνη μια θυσία από υπερηφάνεια;
– Πως δεν μπορεί; Μπορεί να θυσιάσει, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος την ζωή του και αγάπη να μην έχη.
– Έχει αξία αυτή η θυσία;
– Δεν θυμάσαι τι λέει πάλι ο Απόστολος Παύλος;
«Αγάπην δε μη έχων, ουδέν ειμί». Η θυσία, για να είναι κατά Θεόν, πρέπει να μην έχει ανθρώπινα στοιχεία, ιδιοτέλεια, υπερηφάνεια κ.λ.π.
Όταν θυσιάζεται κανείς ταπεινά, τότε έχει αγάπη και τότε συγκινεί τον Θεό.
Όταν μιλάω για αγάπη μιλάω για την αληθινή, την γνήσια αγάπη που έχει αρχοντιά.
Γιατί μπορεί κανείς να αναπαύεται με τον λογισμό του ότι έχει αγάπη, επειδή τα δίνει όλα, και όμως αγάπη να μην έχει, επειδή μέσα στην αγάπη του αυτή, έχει τον εαυτό του, επειδή δηλαδή αποβλέπει σε ατομικό του συμφέρον.
Για να είναι γνήσια η αγάπη μας, πρέπει να την εξαγνίσουμε, να βγάλουμε τον εαυτό μας από την αγάπη μας. Και όταν όλοι βγάζουν τον εαυτό τους από την αγάπη τους, τότε ο ένας είναι μέσα στον άλλο και όλοι είναι ένα και είναι πια ενωμένοι από την μία αγάπη του Χριστού. Και μέσα στον Χριστό είναι όλα τα προβλήματα λυμένα, διότι η αγάπη του Χριστού μας διαλύει όλα τα προβλήματα.
Από το βιβλίο: «Πάθη και Αρετές»