Ανατριχίλα στο Πεντάγωνο από τα νέα τρομακτικά όπλα της Κίνας – Πυρηνικοί πύραυλοι χτυπούν από το Διάστημα εν ριπή οφθαλμού
Σύμφωνα με έκθεση της Defense Intelligence Agency (DIA) μέχρι το 2035, η Κίνα μπορεί να έχει έως και 60 τέτοιους πυραύλους, ενώ η Ρωσία περίπου 12.
Η Κίνα, εκτός από το οπλοστάσιο πυραύλων της που περιλαμβάνει επίγεια, θαλάσσια και εναέρια συστήματα με συμβατικές και πυρηνικές δυνατότητες, φέρεται τώρα να ετοιμάζεται για ένα τεχνολογικό άλμα που προκαλεί ανατριχίλα στο Πεντάγωνο: Πυρηνικοί πύραυλοι που θα εκτοξεύονται από χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη. Και μπορούν να χτυπήσουν τις ΗΠΑ σε χρόνο-ρεκόρ!
Σύμφωνα με έκθεση της Defense Intelligence Agency (DIA) που αποκαλύφθηκε στις 13 Μαΐου και παρουσιάστηκε από το Bloomberg, η Κίνα θα μπορούσε μέσα στην επόμενη δεκαετία να διαθέτει δεκάδες τέτοιους διαστημικούς πυραύλους εξοπλισμένους με πυρηνικές κεφαλές.
Το εν λόγω σύστημα αποκαλείται FOBS (Fractional Orbital Bombardment System) και λειτουργεί διαφορετικά από τους παραδοσιακούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBMs): τοποθετεί τον πύραυλο σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, επιτρέποντάς του να επιτεθεί από οποιαδήποτε κατεύθυνση, ακόμα και από τον Νότιο Πόλο, αποφεύγοντας τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης.
Η DIA εκτιμά ότι μέχρι το 2035, η Κίνα μπορεί να έχει έως και 60 τέτοιους πυραύλους, ενώ η Ρωσία περίπου 12.
Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει αναπτύξει πλήρως αυτήν την τεχνολογία, όμως οι Κινέζοι φαίνεται να βρίσκονται πολύ κοντά.
Η απειλή του FOBS προέρχεται από το γεγονός ότι σε αντίθεση με τους ICBMs, οι οποίοι ακολουθούν προβλέψιμες βαλλιστικές τροχιές, οι τροχιακοί πύραυλοι μπορούν να αλλάξουν κατεύθυνση αιφνιδιαστικά, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την έγκαιρη αντίδραση και παρεμβολή.
Οι πρώτες απόπειρες ανάπτυξης FOBS έγιναν από την ΕΣΣΔ στη δεκαετία του 1960 με το πρόγραμμα R-36O, που αποσύρθηκε λόγω των διεθνών συνθηκών για τον αφοπλισμό.
Το 2021, η Κίνα επανέφερε την απειλή, όταν εκτόξευσε έναν Long March 2C που μετέφερε ένα hypersonic glide vehicle (HGV) σε χαμηλή τροχιά.
Το όχημα διέγραψε μέρος τροχιάς γύρω από τη Γη και επανήλθε στην ατμόσφαιρα με υπερηχητικές ταχύτητες για να πλήξει τον στόχο του.
Αυτός ο συνδυασμός υπερηχητικής τεχνολογίας και τροχιακής προσέγγισης δεν είχε παρατηρηθεί ξανά μέχρι τότε.
Ο Αντιστράτηγος Chance Saltzman της US Space Force είχε εκφράσει τότε την αμηχανία των αμερικανικών αρχών: «Άλλοτε τους λένε hypersonic, άλλοτε suborbital.
Είναι κάτι ενδιάμεσο και ανησυχητικό».
Ο τότε επικεφαλής των Γενικών Επιτελείων, Mark Milley, δήλωσε στο Bloomberg TV: «Αυτό που είδαμε ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός.
Μπορεί να μην είναι η στιγμή Sputnik, αλλά είναι σίγουρα πολύ κοντά. Έχουμε στραμμένη όλη μας την προσοχή πάνω του».
Και δεν ήταν η μόνη απειλή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της DIA:
Μέχρι το 2035, η Κίνα θα μπορούσε να διαθέτει έως 700 πυρηνικούς ICBMs (από 400 σήμερα), ενώ η Ρωσία περίπου 400 (από 350 σήμερα).
Οι κινεζικοί υποβρύχιοι πύραυλοι (SLBMs) θα φτάσουν τους 132 (από 72), ενώ της Ρωσίας θα παραμείνουν στους 192.
Τα hypersonic glide vehicles (HGVs) της Κίνας μπορεί να φτάσουν τα 4.000 (από 600 σήμερα), ενώ της Ρωσίας περίπου 1.000 (από 200-300).
Μερικά από αυτά ήδη διαθέτουν επαρκές βεληνεκές ώστε να πλήξουν ακόμα και την Αλάσκα με συμβατικό φορτίο.
Η αμερικανική απάντηση: “Golden Dome”
Μπροστά σε αυτή την καταιγιστική απειλή, η κυβέρνηση Donald Trump εγκαινίασε το πρόγραμμα Golden Dome, ένα υπερ-φιλόδοξο σχέδιο για έναν διαστημικό θόλο άμυνας που θα καλύπτει κάθε πιθανή μορφή πυραυλικής απειλής – από ξηρά, αέρα, θάλασσα ή διάστημα.
Στις 27 Ιανουαρίου, ο Trump υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα που ζητούσε από το Πεντάγωνο να παραδώσει σχέδιο εντός 60 ημερών για την αρχιτεκτονική του συστήματος.
Στόχος: προστασία από βαλλιστικούς, υπερηχητικούς, προηγμένους cruise πυραύλους και άλλες “επόμενης γενιάς” επιθέσεις από εχθρικά ή ύποπτα καθεστώτα – με σαφή υπονοούμενα προς Κίνα, Ρωσία, Βόρεια Κορέα και Ιράν.
Το Golden Dome, όπως έχει περιγραφεί μέχρι στιγμής, θα περιλαμβάνει:
– Δίκτυο δορυφόρων εντοπισμού & παρακολούθησης
– Τροχιακούς αναχαιτιστές
– Πιθανώς οπλικά συστήματα κατευθυνόμενης ενέργειας
– Ανάπτυξη μέσω της US Space Force, η οποία θα έχει την ευθύνη επιχειρησιακού συντονισμού
– Σημαντικά προγράμματα που εντάσσονται στον σχεδιασμό είναι τα:
– Hypersonic and Ballistic Tracking Space Sensor (HBTSS)
– Proliferated Warfighter Space Architecture (PWSA)
Το σχέδιο επίσης εξετάζει ενισχυμένες ικανότητες αναχαίτισης στο τελικό στάδιο της τροχιάς των πυραύλων (terminal phase), ενισχύοντας υπάρχοντα συστήματα όπως το Ground-Based Midcourse Defense (GMD).
Ωστόσο, ουδείς γνωρίζει ακόμη τι ακριβώς είναι το Golden Dome.
Ο βουλευτής Ken Calvert, πρόεδρος της Επιτροπής Αμυντικών Δαπανών της Βουλής, παραδέχθηκε: «Κανείς δεν έχει ορίσει τι είναι το Golden Dome. Τι ακριβώς προστατεύουμε;
Όλη την επικράτεια των 48 πολιτειών και την Αλάσκα;»
Παρά την αβεβαιότητα, το Golden Dome κέρδισε το δεύτερο μεγαλύτερο κονδύλι στο νέο πακέτο αμυντικών δαπανών ύψους 150 δισ. δολαρίων, με χρηματοδότηση 24,7 δισ. δολαρίων.
Η Congressional Budget Office (CBO) προειδοποίησε ότι η ανάπτυξη της τροχιακής αναχαίτισης – το πιο αμφιλεγόμενο σκέλος – μπορεί να κοστίσει έως και 542 δισ. δολάρια μέσα σε 20 χρόνια.
Για την ώρα, το Golden Dome παραμένει στα χαρτιά.
Αλλά η κλεψύδρα της στρατηγικής ισορροπίας φαίνεται να αδειάζει… από τροχιά.
www.bankingnews.gr