Απ’ τις στοές της Αγιάς Σοφιάς θα αναδυθεί ξανά το φως της δόξας. Όχι ως κατάκτηση, μα ως ανάσταση
Καμία πόλη στη γη, σε όλη τη διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας,
δεν έντυσε την ψυχή του κόσμου με τόσους θρύλους, με τόσα μυστήρια,
όσο η αιώνια και ακατάλυτη Κωνσταντινούπολη – η Βασιλεύουσα.
Καμία άλλη πόλη δεν έντυσε τόσο πλούσια το μανδύα του θρύλου.
Καμία δεν γέννησε τόσα αινίγματα, τόσες φωνές που ακούγονται μες στους αιώνες.
Πόλη χτισμένη σε επτά λόφους, με πέτρα και φως,
με ήχους καμπάνας και ψιθύρους απ’ τα βάθη της γης.
Στους δρόμους της αντηχούν ακόμα βήματα αυτοκρατόρων,
και στις κρυφές της στοές, οι σκιές των σοφών,
των αγίων και των προφητών, ψιθυρίζουν λόγια παλιά
που δεν χάθηκαν, μα περιμένουν – να εκπληρωθούν.
Στα θεμέλιά της κοιμούνται υπόγειες σήραγγες,
κρύπτες που δεν γνώρισε ακόμα το φως,
και γειτονιές μυστικές, θαμμένες πίσω απ’ τον χρόνο,
όπου η σκόνη των αιώνων συντηρεί τα μυστικά της δόξας.
Υπόγειες σήραγγες που ξεδιπλώνονται σαν φλέβες κάτω από την καρδιά της αυτοκρατορίας,
Κρύπτες σφραγισμένες, που κάποιοι λένε πως φρουρούνται ακόμα από άγρυπνους Βυζαντινούς φύλακες.
Ψιθύροι για προφητείες, για βασιλιάδες που κοιμούνται και για Αγίους που θα ξυπνήσουν όταν έρθει η ώρα.
Η Πόλη δεν πέθανε.
Ανασαίνει μες στα κύματα, περπατά στις σκιές των τειχών της,
Φλέγεται με φλόγες σβησμένες μα όχι νεκρές.
Οι προφητείες ζουν ακόμη, σαν φλόγα που δεν σβήνει,
και μιλούν για επιστροφή, για Ανάσταση,
για τη στιγμή που το χθες θα σμίξει με το αύριο,
και η παλιά της λάμψη – αυτή που κανείς δεν ξέχασε –
θα ξαναφωτίσει τον κόσμο.
Η Βασιλεύουσα δεν έσβησε.
Μπορεί να κουρνιάζει πίσω από τείχη που ράγισαν,
μα η ψυχή της ανασαίνει σε κάθε πέτρα,
σε κάθε αγιογραφία που αντιστέκεται στον χρόνο,
σε κάθε όνειρο που αρνείται να πεθάνει.
Γιατί η Κωνσταντινούπολη δεν είναι μονάχα πόλη·
είναι όραμα, είναι μνήμη, είναι προσευχή.
Και εκεί που τελειώνει το παρόν,
ξεκινά ξανά το θαύμα της – σιωπηλό,
μα ζωντανό όσο ποτέ.
Και θα έρθει κάποτε η μέρα,
Απ’ τις στοές της Αγιάς Σοφιάς να αναδυθεί ξανά το φως της δόξας.
Όχι ως κατάκτηση, μα ως ανάσταση.
Ως μνήμη που έγινε ελπίδα.
Ως θρύλος που δεν έσβησε ποτέ.
Πρελούδιο για την Βυζαντινή περιπέτεια μυστηρίου – Το Μύρο της Φαράν
Για παραγγελία του βιβλίου επισκεφτείτε την διεύθυνση:
https://ixnk.gr/to-myro-ths-faran-kapote-sthn-vyzantinh-kwnstantinoupolh