Καθίσταται σαφές μέσα από την ανάγνωση της Αγίας Γραφής αλλά και των ιστορικών πηγών, ότι ίσως η πιο απαίσια μορφή καταστροφικής θρησκευτικότητας ήταν η λατρεία της θεότητας του Βάαλ Μολώχ. Πατριαρχες, Κριτές, Βασιλείς και Προφήτες επικαλούμενοι την ενίσχυση και βοήθεια Του Θεού, αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να αποτρέψουν την διάδοση της σκοτεινής και φοβερής αυτής λατρείας, η οποία ειχε πιστούς στην περιοχή κυρίως της Φοινίκης, ενώ εικάζεται ότι ίσως, πριν τα μέσα της τελευταίας χιλιετίας προ Χριστού, να υπήρχαν και καποιες λίγες περιοχές στην Ελλάδα όπου μπορεί να λατρεύονταν η θεότητα αυτή, στην εξελληνισμένη εκδοχή της, του θεού Κρόνου.
Αξίζει να σημειώσουμε τον ιερό αγώνα που έδωσε ο Προφήτης Ηλίας εναντίον της λατρείας του Βάαλ και της αντίστοιχης θηλυκής θεότητας Αστορέθ, ή Αστάρτης όπως είναι ευρύτερα γνωστή, την οποίαν επέβαλε το βδελυρό πρόσωπο της βασίλισσας Ιεζάβελ.(Α΄ Βασ. κεφ.16:31, 18:4, 13, 19, κεφ.19:1-2 και κεφ.21, Β΄ Βασ. κεφ.9) . Την φοβερή κατάληξη της μάχης αυτής, μεταξύ της αληθείας και του ψεύδους, Του Θεού και των ειδώλων, δεν μας την αποκρύπτει η Παλαιά Διαθήκη η οποία μετά παρρησίας αποκαλύπτει οτι 450 ιερείς του Βάαλ θανατώθηκαν από τον ιερά οργισμένο Προφήτη Του Θεού.
Τι έπρατταν λοιπόν αυτοί και εξηγέρθη τόσο πολύ ο Προφητης Ηλίας; Την απάντηση ανακαλύπτουμε στα βιβλία της Ιστορίας. Θυσίαζαν στον Βάαλ, βρέφη και μικρά παιδιά. Ο Βάαλ απαιτούσε τη θυσία τους στην πυρά με τρόπο βασανιστικό προκειμένου να κάνει πραγματικότητα τα αιτήματά τους. Παρά την συντριπτική νίκη του Προφήτη Του Αληθινού Θεού εναντίον των ιερέων των ειδώλων, η πρακτική της λατρείας του Βάαλ και της θυσίας μικρών παιδιών συνεχίστηκε και περιγράφεται πέντε αιώνες μετά τον Προφήτη Ηλία, από τον Κλείταρχο Αλεξανδρέα, βιογράφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με την ευκαιρία της πολιορκίας της Τύρου από τον μεγάλο κατακτητη : “… Κλείταρχος δέ φησι τοὺς Φοίνικας, καὶ μάλιστα Καρχηδονίους, τὸν Κρόνον τιμῶντας, ἐπάν τινος μεγάλου κατατυχεῖν σπεύδωσιν, εὔχεσθαι καθ᾽ ἑνὸς τῶν παίδων, εἰ περιγένοιντο τῶν ἐπιθυμηθέντων, καθαγιεῖν αὐτὸν τῷ θεῷ. Τοῦ δὲ Κρόνου χαλκοῦ παρ᾿ αὐτοῖς ἑστῶτος τὰς χεῖρας ὑπτίας ἐκτετακότος ὑπὲρ κριβάνου χαλκοῦ, τοῦτον ἐκκαίειν τὸ παιδίον. Τῆς δὲ φλογὸς τοῦ ἐκκαιομένου πρὸς τὸ σῶμα ἐμπιπτούσης, συνέλκεσθαί τε τὰ μέλη καὶ τὸ στόμα σεσηρὸς φαίνεσθαι τοῖς γελῶσι παραπλησίως, ἕως ἂν συσπασθὲν εἰς τὸν κρίβανον παρολίσθῃ. Τὸν οὖν σεσηρότα γέλωτα σαρδάνιον ἐντεῦθεν λέγεσθαι, ἐπεὶ γελῶντες ἀποθνῄσκουσιν. Σαίρειν δέ ἐστι τὸ διέλκειν τὸ στόμα καὶ χαίνειν.” (και η ερμηνεία της φρικτής περιγραφής : ” Ο Κλείταρχος μας περιγράφει ότι οι Φοίνικες, ιδιαιτέρως δε οι Καρχηδόνιοι, κατά την λατρεία της θεοτητας του Κρόνου και οταν θέλουν να αιτηθούν την πραγματοποίηση κάποιου μεγάλου αιτήματος, τάζουν ένα παιδί, όταν γίνει πραγματικότητα η επιθυμία τους να το “καθαγιάσουν ” στον θεό. Έχουν χάλκινο άγαλμα του Κρόνου που στέκεται όρθιος με τα χέρια απλωμένα πάνω από ένα κλίβανο από χαλκό – έτσι καίγεται το παιδί. Καθώς η φλόγα αγγίζει το σώμα του, τα μέλη και οι παρειές (τα μάγουλα) του στόματος τραβιούνται προς τα πίσω, αποκαλύπτοντας τα δόντια, φαινομενικά όπως εκείνων που γελούν, ώσπου μαζεύεται και γλιστράει στον κλίβανο. Το τραβηγμένο αυτό χαμόγελο πήρε το όνομα σαρδάνιος γέλως – μια και φαίνεται σαν να πεθαίνει γελώντας. Διότι “σαίρω” σημαίνει έλκω τα χείλη προς τα πίσω και ανοίγω το στόμα).
Κατόπιν πολιορκίας της Τύρου διάρκειας οκτώ μηνών απο τον Μεγαλεξανδρο, τολμώ να εικάσω ότι εκατοντάδες φορές οι κάτοικοι θα προσέτρεξαν στην φοβερή θεότητα προσφέροντας τα παιδάκια τους θυσία στο όνομα της σωτηρίας της πόλης από τον μεγάλο δορικτήτορα. Τις φωνές των παιδιών τις λησμονούσαν μετά, με ξέφρενα όργια και βιασμούς, ως λατρεία στην Αστορέθ – Αστάρτη. Οι ικανότατοι Έλληνες κατάσκοποι, θα μετέφεραν στον Μέγα Αλέξανδρο την φρικτή αυτή, ίσως και καθημερινή πρακτική. Αλλά δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως οι κραυγές και τα ουρλιαχτά των μικρών παιδιών που καίγονταν ζωντανά στο άγαλμα του Βάαλ, έφταναν μέχρι το στρατόπεδο των Ελλήνων, κάνοντας τους εμπειροπόλεμους στρατιώτες να ανατριχιάσουν από φρίκη. Όταν βρήκε τρόπο να εισέλθει στην πόλη, ο Μεγας Αλέξανδρος ηταν γεμάτος ιερό θυμό και οργή γι αυτούς που προσέφεραν τα μικρά παιδιά τους θυσία. Πήρε την απόφαση να τους αφανίσει ολους και να αφήσει μόνο τα δύσμοιρα παιδάκια και τους εφήβους ζωντανούς. Και παλι όμως, για χάρη της λατρείας των δικών του θεών, πήρε την απόφαση πίσω αμέσως.
Δεν μπορώ αγαπητοί μου, να μην συγκρίνω την κοινωνία μας με αυτή της αρχαίας Φοινίκης. Το γραφω αυτό με αφορμή τον θάνατο στην Ισπανία του 11χρονου Diego Redondo Roig, ο οποίος ανήκε στα παιδιά με ειδικές ικανότητες και πέθανε μετά τον εμβ_λιασμό του. Δεν μπορώ επίσης να αγνοήσω και την “αδιαφορη” δήλωση των γονιών του, ότι “ο πολεμιστής έφυγε, αναπαύεται εν ειρήνη και πρέπει να κρατήσουμε μόνο τα καλά..”. Όχι αγαπητέ γονέα, ο πολεμιστής δεν έφυγε, αλλά το έδιωξες εσύ. Εσύ, που δεν του έδωσες την ευκαιρία να ζήσει και να αποδείξει πόσο μπορεί ακόμα να αγωνιστεί. Τον πολεμιστή σου λοιπόν εσύ τον σκότωσες, με τα ίδια σου τα χέρια, όταν τον πήρες χαμογελαστό και υγιή ένα πρωί και πήγες να τον προσφέρεις θυσία στο άγαλμα της δήθεν κοινωνικής ευθύνης. Δεν είναι μόνο αυτό. Σύμφωνα με τον CDC (Centers for Disease Control and Prevention), μεχρι τις 30 Ιουλίου έχουν πεθάνει 14 παιδιά μετά τον εμβολιασμό τους. Προσφέρθηκαν και αυτά θυσία στην θεότητα της ανο(η)σίας. Κανείς δεν λογοδοτεί για τίποτα. Κανείς δεν φταίει. Ούτε οι γονείς, ούτε οι γιατροί, ούτε οι επιστήμονες, ούτε τα σκευάσματα, ούτε οι εταιρίες, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι και οι προπαγάνδες τους, κανείς απολύτως. Έτσι ήταν και στην αρχαιότητα . Οι γονείς μετα τη φρικτή θυσία του παιδιού τους επέστρεφαν στο σπίτι τους χωρίς καμία ενοχή. Σπεύσατε λοιπόν Έλληνες γονείς. Μην πηγαίνετε τα παιδιά σας περπατώντας για εμβ_λιο – θυσια, αλλά τρέχοντας, όπως δήλωσε ο αγαπητός μας αρχιεπίσκοπος. Φέρετε τα τέκνα σας στην επιστήμη, στην οποία η Εκκλησία υποκλίνεται και την ακολουθεί ανεπιφύλακτα – διάβασαν οι ιερείς την προηγούμενη Κυριακή από άμβωνος. Ομως, αυτή η Ιερά Σύνοδος η οποία προτρέπει την προσφορά των παιδιών μας θυσία στις παλαιές θεότητες με νέα ονόματα (Ανοσία, Επιστήμη , Ευθύνη, Υγεία, Υποχρεωτικότητα, Εμβ_λιο, κλπ.), συμπορευόμενη κατά παντα με τον παλαιό Φαραώ με νέο όνομα, αυτή η ιερατική ηγεσία και οι απλοί κληρικοί που ασπάστηκαν την λατρεία αυτών των θεοτήτων, κατά πόσον μπορούν να εκφράζουν Το επαναστατικό Άγιο Πνεύμα της Εξόδου, της Αγίας Πεντηκοστής και της Εκκλησίας των μαρτύρων; Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα οτι από Εσάς πρώτα πρέπει να ζητηθεί η ΕΥΘΥΝΗ και ΘΑ ΖΗΤΗΘΕΙ….
παπα-Αβόλευτος και Αβόλιαστος.