Ο ἅγιος Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε παράταση ζωῆς γιὰ νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ἁμαρτάνουμε ἀσύστολα, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουμε τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο: νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ παρουσιάσουμε ἀλλαγὴ πρὸς τὸ καλύτερο.
[sc name=”epargyres-eikones-me-korniza-tzami” ][/sc]
Νὰ γίνουμε καινούργιοι ἄνθρωποι· καινούργιοι στὶς σκέψεις, στὶς ἀποφάσεις καὶ στὴ ζωή. Μᾶς χάρισε «τὸν νέον ἐνιαυτὸν τῆς χρηστότητός» Του, γιὰ νὰ κατεργαζόμαστε «μετὰ φόβου καὶ τρόμου» τὴ σωτηρία μας καὶ νὰ ἐπιτύχουμε τὸν ἁγιασμό μας.
Νὰ διορθώσουμε τὴν πορεία πλεύσεως. «Ν᾿ ἀνοίξουμε κουπὶ καὶ νὰ τραβήξουμε γιὰ τὰ πελάγη ταξιδευτές. Νὰ γίνουμε ὁδοιπόροι πιὸ φλογεροὶ στὸ δύσκολο τ᾿ ἀνέβασμα γιὰ τὶς ψηλὲς κορφές».
Μᾶς χάρισε μιὰ ἀκόμη μέρα, γιὰ νὰ μεταμορφούμεθα «ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν» μὲ τὸν ἀνακαινισμὸ τοῦ νοῦ μας καὶ τὴν ἀπόκτηση νέων, ἁγίων φρονημάτων, ὥστε νὰ διακρίνουμε ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
«τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον» (Ρωμ. ιβ΄ [12] 2), καὶ νὰ συμμορφούμεθα πρὸς αὐτό.
