Ένας άνθρωπος που πυρπολείται από ζήλο μπορεί να διορθώσει και να εμπνεύσει όλο τον δήμο, όλο τον λαό
«Εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ἅπαντα τὸν δῆμον δύναται διορθώσαι» γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, φωτίζοντας με τη σοφία του μια μεγάλη αλήθεια: η δύναμη του αληθινού ζήλου δεν περιορίζεται στην προσωπική πνευματική ανόρθωση, αλλά έχει τη δύναμη να θεραπεύσει, να εμπνεύσει και να μεταμορφώσει ολόκληρη την κοινωνία.
Σε καιρούς κρίσης, όπου η ελπίδα μοιάζει να ξεθωριάζει και οι άνθρωποι νιώθουν αποπροσανατολισμένοι, ένας άνθρωπος που φλέγεται από θεϊκό ζήλο — από την επιθυμία για το καλό, για την αλήθεια, για τον Θεό — γίνεται φάρος. Όχι απλώς ηγέτης ή δάσκαλος, αλλά ζωντανό παράδειγμα· φλόγα που μεταδίδεται και αναγεννά καρδιές.
Η μετάνοια είναι το θεμέλιο αυτής της μεταμόρφωσης. Όταν ένας άνθρωπος ειλικρινά επιστρέφει στον Θεό και ζει με πνεύμα ταπεινώσεως και αγάπης, το φως του δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Η αλλαγή μέσα του γίνεται μαγνήτης που ελκύει τη Χάρη του Θεού όχι μόνο στον ίδιο, αλλά και σε εκείνους που τον περιβάλλουν. Ένας λαός που μοιάζει ανίκανος, πνευματικά νεκρός ή ηθικά χαμένος, μπορεί να αναστηθεί από έναν τέτοιο άνθρωπο. Όπως μια σπίθα μπορεί να ανάψει φωτιά, έτσι και ο ζήλος ενός μπορεί να πυρπολήσει μια ολόκληρη κοινωνία με ελπίδα και μετάνοια.
Οι δύσκολοι καιροί δεν είναι μόνο σκοτεινοί· είναι επίσης γόνιμοι. Η ιστορία, και κυρίως η εκκλησιαστική ιστορία, είναι γεμάτη με παραδείγματα όπου οι θλίψεις έγιναν μήτρες αγίων. Ο πόνος, η φτώχεια, η αδικία και η καταπίεση λειτουργούν ως μηχανισμοί αφύπνισης. Η ανάγκη για επιβίωση, όταν φτάνει στα πνευματικά της βάθη, γεννά την ανάγκη για ουσία — και τότε, μέσα από τα ερείπια, υψώνεται εκείνος ο άνθρωπος που δεν παραιτήθηκε, που δεν αδιαφόρησε, αλλά άναψε μέσα του τη φλόγα του ζήλου.
Ο ζήλος, όμως, δεν είναι φανατισμός· είναι φωτισμένος έρωτας προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Είναι εσωτερική θέρμη που κινείται με διάκριση, με ταπείνωση, με πραότητα. Είναι η στάση του ανθρώπου που δεν κατηγορεί, αλλά προσφέρει· δεν απογοητεύεται, αλλά προσεύχεται· δεν απαιτεί, αλλά θυσιάζεται.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους. Ανθρώπους που δεν φοβούνται να ανάψουν τη φλόγα της πίστης και της αλήθειας μέσα τους, ακόμη κι αν όλα γύρω φαίνονται παγωμένα. Ανθρώπους που θα διορθώσουν όχι με λόγια, αλλά με το παράδειγμά τους. Γιατί όντως, όπως είπε ο Χρυσόστομος, ένας άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος δύναται άπαντα τον δήμο διορθώσαι.
Ας γίνει, λοιπόν, ο καθένας μας αυτή η φλόγα. Διότι δεν χρειάζεται να είμαστε πολλοί για να αλλάξουμε τα πάντα. Χρειάζεται να είμαστε αληθινοί.
Ρωμιοί της Πόλης
romioitispolis.gr