Έξι μήνες χωρίς τον Ιωάννη, διαπρύσιο Ιεράρχη,ξεχωριστό άνθρωπο και φίλο καρδιάς!

Συμπληρώνονται έξι μήνες από την προς Κύριον εκδημία του πεφιλημένου και λαοφίλητου Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρού Ιωάννου.
15 Μαΐου 2010 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Λαγκαδά  και 15 Νοεμβρίου 2020 έφυγε από τη ζωή, μηδέν έχων πλην τα πάντα κατέχων. Δέκα χρόνια και έξι μήνες στο πηδάλιο μιας Μητρόπολης την οποία παρέλαβε χωριό και σε λίγα χρόνια την μετέτρεψε σε μία μικρή Θεσσαλονίκη. Και τώρα που θα συμπλήρωνε τα 11 χρόνια της Αρχιερωσύνης του συμπληρώθηκαν έξι μήνες από την Κοίμηση του.
Μια μεγάλη απουσία, η απουσία του Ιωάννου, νωπή, οδυνηρή που μόνο η Χάρη του Θεού μπορεί να γιατρέψει.
Ένας ιεράρχης πληθωρικός που αγάπησε την Εκκλησία. Υπηρέτησε τον Θεό και τον άνθρωπο  με θυσιαστική αγάπη, γενόμενος τοις πάσι τα πάντα.
Έδωσε όπως το επιθυμούσε και το δήλωσε κατά την ημέρα της χειροτονίας του σε επίσκοπο «την μαρτυρία του λόγου Ιησού Χριστού παντί τω αιτούντι και τω μη αιτούντι».
Έχοντας επίγνωση του υψηλού υπουργήματος της αρχιερωσύνης είχε πει στον χειροτονητήριό του λόγο τον οποίο εκφώνησε  από στήθους τη μέρα εκείνη : «…Δεν είμαι ο άξιος γι’ αυτήν ακριβώς την διακονία. Δεν έχω μέσα μου τις προϋποθέσεις που αρμόζουν στο ύψος του αξιώματος. Έχω όμως την καλήν διάθεση. Έχω μέσα μου αυτό το φρόνημα που από μικρό παιδί είχα στην ζωή μου. Το φρόνημα της αγάπης προς την Εκκλησία του Χριστού. Ενθυμούμαι πρόσωπα ιερά που μέσα στην ζωή μου εχάραξαν ανεξίτηλη την σφραγίδα της ευλαβείας. Ενθυμούμαι τον μακαριστόν Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνα Συμεωνίδη, ο οποίος ερχόταν στο χωριό, την Γέφυρα, στο χωριό της μητέρας μου… και με παρελάμβανε και πηγαίναμε στα χωριά για να ψάλλουμε, για να τελέσουμε την λειτουργία και τις ιερές ακολουθίες.
Ενθυμούμαι με ευλάβεια πολλή την μορφή του μακαριστού Μητροπολίτου Αμβροσίου Στάμενα, Παροναξίας του από Κιλκισίου, ο οποίος από το έτος 1975 μου είχε δώσει την ευλογία του κηρύττειν επ’ εκκλησίαις και κατηχείν την νεότητα και τον λαόν…».
Και σε άλλο σημείο ενθυμούμενος ευγνωμόνως τον μακαριστό γέροντά του Παντελεήμονα τον Β΄ τον Χρυσοφάκη -πλησίον του οποίου είχε υπηρετήσει 23 χρόνια και τον είχε χειροτονήσει στον βαθμό του διακόνου και του πρεσβυτέρου- είχε πει: «…μα πάνω απ’ όλα άφησε μέσα μου ανεξίτηλη την σφραγίδα της αγάπης για την Εκκλησία, για τους Αγίους, της αγάπης για την πατρίδα μας την Ελλάδα, για την πατρίδα των Αγίων και των ηρώων…».
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Λαγκαδά Ιωάννης στα 10 χρόνια της ποιμαντορίας του που του χάρισε ο Θεός με αγώνα και αγωνία, με ζήλο και αυταπάρνηση υπηρέτησε τον Θεό και διηκόνησε «το ένα και μοναδικό μήνυμα της πίστεώς μας, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου», όπως με αγωνία ευχόταν –κατά τον επιβατήριο λόγο του- να επιτύχει.
Ο «ετάζων καρδίας και νεφρούς» και «ζωής ο κυριεύων και του θανάτου», τον πήρε από κοντά μας πρόωρα, κατά τα ανθρώπινα.
Το κενό αναμφισβήτητα είναι δυσαναπλήρωτο. Το μεγάλο έργο του θα μαρτυρεί το σύντομο πέρασμά του από την μακεδονίτικη γη… Αποκατέστησε την βυζαντινή ονομασία της Μητρόπολης Λαγκαδά, καθώς φρόντισε για την μετονομασία της σε Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης.
Ανήγειρε νέους ναούς και ανακαίνισε πολλούς Ιερούς Ναούς, επάνδρωσε και ενίσχυσε  τα Μοναστήρια της περιφέρειάς του, χειροτόνησε νέους κληρικούς, ίδρυσε Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, Κέντρα πνευματικά, ιατρικά, επιμορφωτικά, εκκλησιαστικά μουσεία, βιβλιοθήκες, ίδρυσε Κατασκήνωση για παιδιά και νέους, οργάνωσε την κατήχηση…Ο Ιωάννης παρά τα 10 έτη της Αρχιερωσύνης του έγραψε ιστορία. Άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη. Η Εκκλησία και προσωπικά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.Ιερώνυμος πρέπει να προβληματιστεί πολύ για την ανάδειξη του σωστού διαδόχου του, όποτε έλθει η ώρα της εκλογής.Χάρη στον Ιωάννη   η μικρή και ασήμαντη Μητρόπολη Λαγκαδά μετετράπη στην περιάκουστη Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης και  ο Μητροπολίτης της οποίας μετείχε στα κοινά, είχε λόγο και αγωνιζόταν για τα δίκαια της Εκκλησίας, της Πατρίδας και της κοινωνίας του Λαγκαδά και της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης!Δεν είναι τυχαίο που οι πολιτικοί της Θεσσαλονίκης διακομματικά τον λάμβαναν διπλά υπόψη για τη γνώμη του και τις απόψεις του.

Ο επόμενος Λαγκαδά πρέπει να είναι ένας Ιεράρχης ο οποίος θα συνεχίσει το πληθωρικό έργο του Ιωάννου και θα εργαστεί για την ανάδειξη και αναγνώριση των όσων έπραξε. Όσο για τους κακόψυχους κι εμπαθείς που ακόμη και μετά τον θάνατο του δεν δίστασαν να δείξουν  τον σαθρό χαρακτήρα τους τους αφήνουμε στην δίκαιη κρίση του Θεού.Αν μας δίδαξε κάτι ο θάνατος του Ιωάννη, φαντασθείτε πόσο… διδακτικοί  θα  είναι αυτοί των επικριτών και συκοφαντών του.
Ευχόμαστε υιϊκά όπως ο Κύριος αναδείξει τον Ιωάννη  λειτουργό στο ουράνιο θυσιαστήριο και «συναριθμήσει το πνεύμα του» μετά Αγίων  και δικαίων.
Ο Ιωάννης λείπει απ’ όλους μας! Λείπει από τον Λαγκαδά και όλα τα χωριά του, τα οποία επισκεπτόταν χωρίς διάκριση. Λείπει από τον λαό του που αγάπησε και αγαπήθηκε. Λείπει από τα πνευματικά του παιδιά. Λείπει ο όλους μας ακόμη και από τους εχθρούς του γιατί ήταν άνθρωπος της αγάπης και της συγχώρησης. Λείπει από την Εκκλησία. Λείπει από την Πατρίδα.Λείπει και από την Θεσσαλονίκη. Είναι τυχαίο που μετά του Αγίου Δημητρίου  τον περασμένο Οκτώβριο,που προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας της εορτής του Αγίου,στον συγκεκριμένο ναό δεν είχαμε άλλη  εφάμιλλη ή έστω παρόμοια θεία μυσταγωγία; Τυχαίο;

Σίγησε η φωνή του Ιωάννου,  μια φωνή αφυπνιστική, εκκλησιαστική, θεολογική, πατριωτική, πατρική!
Ο Θεός να τον έχει μετά των «αγίων και δικαίων». Ας έχουμε την ευχή του. Και να μας αξιώσει ο Θεός να  ξαναδούμε μεγάλες στιγμές στην Μητρόπολη Λαγκαδά.