Πολύ άσχημες μέρες για την παγκόσμια οικονομία λόγω του υπέρογκου αμερικανικού χρέους προβλέπει ο ελβετικός οίκος Gold Switzerland, καθώς οι ΗΠΑ αυξάνουν διαρκώς τα χρέη τους για να συνεχίσουν να παρουσιάζουν ανάπτυξη και φαινομενική ευημερία.
Η λογική της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι με αυτό τον τρόπο να αποκρύψει τα προβλήματα που έχουν αποκτήσει οι ΗΠΑ από την κάκιστη οικονομική διακυβέρνηση. Θέλει να φτάσει στις εκλογές του 2024 έχοντας δημιουργήσει την ψευδαίσθηση σε όλους πως όλα πάνε καλά.
Το πρόβλημα πλέον για τις ΗΠΑ είναι πως με τη αποδολαριοποίηση που λαμβάνει χώρα στι μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, τα χρέη που αποκτούν οι Αμερικανοί, πλέον «μετράνε» καθώς δεν έχουν πλέον το προνόμιο να τυπώνουν αφειδώς χρήματα χωρίς να πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες.
Όπως αναφέρει στην ανάλυση της «Έχετε ακούσει τα καλά νέα; Η Fed της Atlanta πλέον εκτιμά για το γ’ τρίμηνο του 2023 αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά 5,9%.
Σε ονομαστικούς όρους, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν να καυχιούνται ακόμη και για άνοδο 8,9%.
Τι φανταστικά νέα! Ανάπτυξη! Παραγωγικότητα!
Και αυτό σημαίνει ότι όλοι μπορούμε να βγάλουμε έναν αναστεναγμό ανακούφισης καθώς ο Powell συνεχίζει τον πόλεμό του ενάντια στον πληθωρισμό αφού το ΑΕΠ αυξάνεται, σωστά;
Σχεδόν μπορούμε να ακούσουμε τα μπουκάλια της σαμπάνιας να σκάνε από το κτίριο Eccles μέχρι την Washington Post, που ανήκει στον Bezos.
Οι μάγοι της οικονομίας μάς έσωσαν για άλλη μια φορά, σωστά;
Λάθος… Γιατί; Η ανάπτυξη που βασίζεται στο χρέος δεν είναι ανάπτυξη, αλλά μια παγίδα αργού θανάτου.
Ως συνήθως, η απάντηση βρίσκεται στα μαθηματικά, στην ιστορία και, φυσικά, στην ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ».
Επί χρόνια η Gold Switzerland προσπαθεί να καταστήσει σαφές ένα πράγμα: Η αγορά ομολόγων αντανακλά τις δυνάμεις του χρέους… είναι βαρύς οικονομικός καρκίνος.
Σήμερα μπορούμε να δούμε τη μεγαλύτερη παγκόσμια φούσκα χρέους στην ιστορία. Και το κόστος αυτού του χρέους αυξάνεται, δεν μειώνεται.
Ως εκ τούτου, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος αν καταλάβαινε βαρετά πράγματα όπως τα κρατικά ομόλογα…
Όπως επισημαίνει ο ελβετικός οίκος, πρέπει απλώς να κατανοήσουμε τις αποδόσεις των IOU του Uncle Sam (με ιδιαίτερη έμφαση στο δεκαετές των ΗΠΑ), που αποτελεί δείκτη της αγοράς για το κόστος του χρέους.
«Και δεδομένου ότι το χρέος είναι ο μοναδικός άνεμος κάτω από τα φτερά του αμερικανικού ονείρου μετά το 2008, όταν αυτές οι αποδόσεις αυξάνονται σαν πτερύγια καρχαρία που πλησιάζει, όλοι πρέπει να κάνουμε μια παύση και να σκεφτούμε βαθιά, ρεαλιστικά και, ως εκ τούτου, διαφορετικά».
«Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε πόσο τρομακτικό είναι να βλέπουμε το ΑΕΠ να αυξάνεται παράλληλα με τις αποδόσεις του 10ετούς ομολόγου. Η ανάπτυξη που βασίζεται στο χρέος είναι οξύμωρο σχήμα.
Το ΑΕΠ αυξάνεται επειδή οι δαπάνες του δημοσίου ελλείμματος αυξάνονται πολύ πέρα από τα βιώσιμα επίπεδα. Βραχυπρόθεσμα, οι δαπάνες πάντα οδηγούν σε ανάπτυξη.
Αλλά, όταν αυτή η δαπάνη μετατρέπεται σε εθνική πιστωτική κάρτα με ανώτατο όριο, η βραχυπρόθεσμη ανάπτυξη έχει ένα σοβαρό τίμημα.
Ναι μεν οι δαπάνες, ακόμη και οι δαπάνες για το έλλειμμα, έχουν γρήγορα οφέλη, ωστόσο οι συνέπειες του χρέους και ο οικονομικός πόνος χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να φανούν οι οικονομικές τους επιπτώσεις.
Όσο περισσότερο αυξάνει τα επιτόκια η Fed, τόσο πιο παχιά και ακριβότερα είναι τα ελλείμματα του θείου Σαμ, καθώς το ΑΕΠ αυξάνεται λόγω ελλειμματικών δαπανών.
Αυτό οδηγεί στην περίπτωση «δημοσιονομικής κυριαρχίας», την οποία ομολόγησε ακόμη και η Fed του Σεντ Λούις τον Ιούνιο και οδηγεί σε υψηλότερο πληθωρισμό, παρά τη μάχη κατά του πληθωρισμού.
Γιατί; Επειδή τα αυξανόμενα κάνουν το κόστος χρέους της Αμερικής (έξοδα τόκων) να εκτοξεύεται στα ύψη, σε τρισεκατομμύρια ανά έτος.
Για την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους οι ΗΠΑ εκδίδουν ομόλογα… IOU που το Υπουργείο Οικονομικών της δεν μπορεί να πληρώσει—εκτός, φυσικά, αν τυπώσει πολύ περισσότερα ψεύτικα χρήματα.
Και αυτά τα IOU (δηλαδή, τα αμερικανικά ομόλογα) αυξάνονται με τρομακτικό ρυθμό, πράγμα που σημαίνει ότι οι τιμές των ομολόγων (που κινούνται αντιστρόφως στην προσφορά) θα μειωθούν και οι αποδόσεις (που κινούνται αντίστροφα στην τιμή) θα αυξηθούν.
Έτσι, όταν βλέπουμε την αύξηση του ΑΕΠ να αυξάνεται όσο και η προσφορά ομολόγων (και επομένως οι αποδόσεις), και μάλιστα με ρυθμό που δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και 55 χρόνια, αυτό δεν είναι καλά νέα – είναι φρικτά, φρικτά κακά νέα.
Όχι μόνο τα επιτόκια αυξάνονται παράλληλα με το ΑΕΠ, αλλά τα ελλείμματα μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο και ως εκ τούτου αυτός ο φαύλος κύκλος του χρέους γίνεται πιο θανατηφόρος και πιο σκοτεινός.
Και αυτό σημαίνει ότι η ανάγκη να καλυφθούν αυτά τα ελλείμματα τυπώνοντας τρισεκατομμύρια από αέρα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη, πράγμα που σημαίνει ότι ο πληθωρισμός δεν είναι πλέον συζήτηση.
Κάποια στιγμή στη συνέχεια, το κόστος αυτών των χρεών θα απαιτήσει μια νομισματική απάντηση (εκτύπωση χρημάτων στο φεγγάρι) που θα είναι εξ ορισμού πληθωριστική και δεν θα βοηθήσει τις αγορές.
«Εν ολίγοις: Δεν βλέπουμε μόνο τον πληθωρισμό μπροστά, αλλά και τον στασιμοπληθωρισμό» λέει η GoldSwitzerland.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό, το δολάριο, όπως και η πρύμνη του Τιτανικού θα βυθιστεί γρήγορα στον πάτο.
«Είναι τα πτερύγια του καρχαρία που πλησιάζουν που τρέχουν προς τις ακτές μας που κανείς δεν θέλει να δει» καταλήγει.