”Κάποτε ἕνας Προτεστάντης πάστορας βρῆκε ἕνα Ρῶσο ἱερέα, σεβάσμιο καί εὐλαβή, καί τοῦ λέει:
—Ἐμεῖς κάνουμε φιλανθρωπίες, κάνουμε γηροκομεῖα, κάνουμε ὀρφανοτροφεῖα, αἴθουσες, νοσοκομεῖα, ὀργανώνουμε συναυλίες μέ pop και rock μουσική καί γεμίζουν τά στάδια ἀπό νέους. Κάνουμε ἐκδρομές, ὀρειβασίες, τουρισμό… ἐπεμβαίνουμε ἀκόμα καί στήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου καί τῶν ἐθνῶν μας… Εἴμασθε γεμᾶτοι ἀπό ζωή καί δραστηριότητες!… Ἐσεῖς τί κάνετε;
Θά μποροῦσε βέβαια καί ὁ Ρῶσος ἱερεύς νά ἀπαντήση ὅτι καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει φιλανθρωπικές καί κοινωνικές δραστηριότητες, ἀρχίζοντας ἀπό τήν Βασιλειάδα, μέχρι τά τόσα ἔργα πού ἐπιτελεῖ κάθε Ἱ. Μητρόπολη, ἀφανῶς. Ἀλλά δέν ἀπάντησε ἔτσι!
Στό “ἐσεῖς τί κάνετε;” ἀπάντησε ἀλλιῶς:
—Ἐμεῖς τί κάνουμε; Ἐμεῖς κάνουμε ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!… καί ἡ Θεία Λατρεία γεμίζει δωρεάν τόν Παράδεισο καί ἀδειάζει τήν κόλασι. Αὐτό κάνουμε: Θεία Λειτουργία!”.
