Η φρίκη της μοναξιάς γίνεται αφόρητη, όταν βιώνεται μέσα σε πλήθος ανθρώπων.

Ενθυμούμαι τον σοφό Διογένη ο οποίος με ένα φανάρι στο χέρι μέρα μεσημέρι πήγε σε αγορά και αναζητούσε άνθρωπο να βρει.
Η σκέψη μου αυτές τις ημέρες των εορτών, στρέφεται στους μοναχικούς ανθρώπους, που ψάχνουν να βρουν λίγη ανθρώπινη παρηγοριά.
Όμως δυστυχώς στις μέρες μας έχει απλωθεί παντού ένα σκοτεινό πέπλο τρόμου και απελπισίας που σαν συνέπεια έχει, να ζούμε μια απάνθρωπη μοναχικότητα.
Η χαρά της ζωής χάθηκε διότι ζούμε διαρκώς με την αγωνία του θανάτου.Μία σύγχυση κυριαρχεί γύρω μας και μας κρατάει καθηλωμένους σε μια απίστευτη μιζέρια.
Όμως «Τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς».
Το φως του Χριστού διέλυσε τα σκοτάδια του θανάτου.
Η ανάσταση του Χριστού μας, κατήργησε το θάνατο.
Ο θάνατος έγινε αφετηρία μιας νέας ζωής, ασυγκρίτως ανώτερης.
Εκεί τὰ «πάντα πεπλήρωται φωτός». Και όπου υπάρχει φως, εκεί υπάρχει ζωή!
Εμείς εάν λυτρωθούμε από την αμαρτία και την τρομακτική σκιά του θανάτου τότε θα χαρούμε πραγματικά την αληθινή ζωή!
«Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς».
Κυριακη σημερα επιτρεψτε μου να αναφωνησω στον ερχομενο τεχθέντα Ιησού,
Χριστός Ανέστη
στις ψυχές όλων των ανθρώπων!