Όλοι έχουμε κάποια πείρα του φοβερού αυτού εχθρού μας, που ο όσιος Φιλόθεος ο Σιναΐτης τον περιγράφει με τα ακόλουθα (Νηπτικα Κεφάλαια):
Ττίποτα άλλο δεν προκαλεί τόση σύγχυση, όσο η πολυλογία και τίποτε δεν είναι φαυλοτερον από την ακρατητη γλώσσα, που μπορεί να αφανίσει την καλή κατάσταση της ψυχής.
Ότι οικοδομούμε κάθε μέρα, το γκρεμίζει και ότι με κόπο μαζεύουμε, η ψυχή το σκορπίζει με την πολυλογία. Τι είναι χειρότερο από τη γλώσσα;
Είναι ασυγκράτητο κακό. Πρέπει λοιπόν να τις βάλουμε όρια, να της επιβληθούμε δια της βίας και να την πιέσουμε, για να πω έτσι, ώστε να λέγη μόνο τα απαραίτητα.
Ποιος μπορεί να πει πόση ψυχική ζημία προκαλείται από την γλώσσα; Και στη συνέχεια τονίζει: Πρώτη πύλη, που εισάγει στην νοητή Ιερουσαλήμ, δηλαδή στην προσοχή του νου, είναι η κατά γνώσιν σιωπή του στόματος, έστω και αν ο νους δεν ησυχάζει ακόμη..
