Κάποτε ένας γέρο-κότσυφας βρήκε ένα ξεροκόμματο το άρπαξε και πέταξε μακριά.
Όταν το αντιλήφθηκαν τα νεότερα κοτσύφια, τον καταδίωξαν για να του το πάρουν.
Αντιμέτωπος ο κότσυφας με την επικείμενη σκληρή μάχη, πέταξε το ξεροκόμματο στο στόμα μιας οχιάς. Σαν να μιλούσε στον εαυτό του μουρμούρισε:
«Γέρος πια αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα διαφορετικά. Έχασα την τροφή μου, είναι αλήθεια, αλλά θα βρω αύριο ένα άλλο ξεροκόμματο. Αν όμως είχα γραπωθεί απ’ αυτό, θα ξεσήκωνα έναν πόλεμο στους αιθέρες∙ ο νικητής θα γινόταν αντικείμενο φθόνου, οι άλλοι θα χυμούσαν πάνω του και το μίσος θα φώλιαζε στις καρδιές των πουλιών και η διαμάχη θα συνεχιζόταν για χρόνια.»
Η σοφία των γηρατειών ξέρει να ανταλλάσσει εφήμερες νίκες με διαρκείς κατακτήσεις.