Αναγνωρίζει ως καλούς φίλους αυτούς που έχουν μια οικονομική άνεση. Θα του φανούν χρήσιμοι κάπου στο μέλλον. Όπως π.χ. το προσυνέδριο της Ν.Δ με τους βαλτούς νεολαίους….που δήθεν με την δικιά του κυβέρνηση επέστρεψαν στον τόπο τους και βρήκαν δουλειά.. Δεν είναι κάτι το παράξενο. Όπου πηγαίνει, όλα είναι στημένα. Κομπάρσοι, ηθοποιοί, τραμπούκοι βρίσκονται πάντα δίπλα του. Και το ξέρει. Το επιδιώκει. Το θαυμάζει. Δεν έχει ενδοιασμούς. Κορδώνεται και χαμογελάει με μεγαλομανία ψάχνοντας την αποδοχή. Οι άλλοι απλά δεν υπάρχουν. Δεν υφίστανται. Είναι ξεχασμένες οντότητες. Είναι ο παλιός κόσμος μιας άλλης εποχής. Είναι οι βάρβαροι. Είναι οι καθυστερημένοι. Τα φασιστικά παράσιτα. Οι εχθροί. Οι αντιδραστικοί. Oι αρκετά φτωχοί. Με δική του υπογραφή εξαφανίζει τους Λιγνίτες. Το χαίρεται άλλωστε. Το βλέπει ως επένδυση και το διαλαλεί. Με δική του εντολή τα ΜΑΤ χτύπησαν κόσμο στην Κοζάνη. Mε δική εντολή ένα κομμάτι του λαού πληρώνει πανάκριβα τα Rapid….με δική του εντολή δίνονται οι ιθαγένειες στους λάθρο…ο φόβος στους ανθρώπους…ακόμα και η “διχόνοια” με δική του εντολή δημιουργήθηκε.. Η υπαρξιακή λύσσα για την δημιουργία εχθρών είναι αυτοσκοπός.
Kάπου εκεί κοντά είναι η αλήθεια…κάπως έτσι βλέπει τον κόσμο.. ένας δυνάστης της νέας εποχής…του HARVARD, του YALE και του STANFORD, χωρίς ηθικές αρχές, ανελέητος στο χρήμα…ένας τύπος που βλέπει τον άνθρωπο ως αναλώσιμο βιομηχανικό προϊόν, ως αριθμό, για την ανοιχτή κοινωνία του Karl Popper…μια κοινωνία χωρίς πυξίδα….χωρίς πνεύμα…αναρχοαυτόνομη και πολυφυλετική. Σε μία κοινωνία των άπληστων αγορών, του καταναλωτισμού, νεανίζουσα, η φιλελεύθερη κουλτούρα της χωρίς πολιτισμικά σύνορα…
