Μετά από δώδεκα χρόνια κυριαρχίας του Μπενιαμίν Νετανιάχου στην εξουσία, το πολιτικό σκηνικό φαίνεται ότι αλλάζει στο Ισραήλ, κάτι που απασχολεί τόσο την παγκόσμια κοινότητα όσο και ειδικότερα, Ελλάδα και Κύπρο.
Με τις ευλογίες των διεθνιστών, 8 κόμματα συμμάχησαν, με στόχο την απομάκρυνση του πρωθυπουργού, ο οποίος αφού υπέγραψε τις συμφωνίες του Αβραάμ, οι οποίες οδήγησαν στην καλυτέρευση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές χώρες αλλά ΟΧΙ με την Παλαιστίνη, μπήκε (προσωρινά;) στην άκρη, έτσι ώστε η νέα κυβέρνηση, η οποία συμπεριλαμβάνει για πρώτη φορά το ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, να βρουν κοινό έδαφος για την Ιερουσαλήμ και το θέμα του Τρίτου Ναού.
Σε αυτό το κομμάτι ισχυρό ρόλο θα προσπαθήσει να παίξει, η Τουρκία, στην οποία λόγω της ισλαμικής επιρροής της, δίνεται η αποστολή να εκπαιδεύσει την αστυνομία και τον στρατό της Παλαιστίνης, με τα όποια γεωπολιτικά οφέλη μπορεί να αποκομίσει εις βάρος φυσικά του Ελληνισμού στην Μεσόγειο. Όπως έχει γραφτεί στο el.gr, την ώρα που η Ελλάδα προτιμά να εφαρμόζει «πράσινα» πειράματα, η Άγκυρα ασχολείται με την γεωπολιτική επικράτηση στην ευρύτερη περιοχή.
ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ Η ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;;;
Το μόνο πρόβλημα για την νέα κυβέρνηση στο Ισραήλ είναι η έλλειψη σταθερής βάσης. Η φόρμουλα για σχηματισμό κυβέρνησης, υπό την ηγεσία των Γιαΐρ Λαπίντ (αριστερόστροφο κέντρο) και Ναφτάλι Μπένετ (εβραϊκή ακροδεξιά) με ισλαμιστική στήριξη, «υπόσχεται» να γυρίσει σελίδα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Θα καταφέρει όμως να πάρει την τελική ψήφο στην Κνέσετ; Μπορούν άραγε να διαμορφώσουν κοινό πολιτικό πρόγραμμα, το οποίο να μακροημερεύσει; Kαι τι θα σήμαινε μια τόσο ετερόκλητη συνεργασία για το Ισραήλ, αλλά και για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας;;;
Το δύσκολο του εγχειρήματος φαίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, καθώς ένας ισλαμιστής πολιτικός από την αραβική μειονότητα του Ισραήλ δείχνει να χαμογελά δίπλα σε έναν ακροδεξιό, Εβραίο επικεφαλής κόμματος και τους συμμάχους του, λίγα λεπτά αφού τον στήριξε να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας και του προσέφερε κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Δείτε:
Ο κοινός στόχος της εκδίωξης του Μπενιαμίν Νετανιάχου από την πρωθυπουργία έφερε τον Μάνσουρ Αμπάς στη νέα κυβέρνηση, με το ισλαμιστικό του κόμμα να διασφαλίζει ισχνή πλειοψηφία στα εβραϊκά κόμματα που επιθυμούν να τερματίσουν την θητεία του μακροβιότερου πρωθυπουργού της χώρας.
Η Ενωμένη Αραβική Λίστα θα είναι το πρώτο κόμμα που προέρχεται από το 21% της αραβικής μειονότητας του Ισραήλ – Παλαιστίνιους στην καταγωγή, Ισραηλινούς στην υπηκοότητα– που εντάσσεται σε ισραηλινή κυβέρνηση.
Ο 47χρονος Αμπάς άφησε στην άκρη τις διαφωνίες του με τον Ναφτάλι Μπένετ, πρώην επικεφαλής μιας μεγάλης οργάνωσης Εβραίων εποίκων και υπέρμαχου της προσάρτησης του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Όχθης στο Ισραήλ.
ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Ο Αμπάς κατάγεται από το χωριό Μαγκάρ, όπου ζουν Άραβες και Δρούζοι, και βρίσκεται κοντά στην θάλασσα της Γαλιλαίας. Το κόμμα του αποτελεί το πολιτικό παρακλάδι του Ισλαμικού Κινήματος του Ισραήλ, το οποίο ιδρύθηκε το 1971 και προέρχεται από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Προτού συμφωνήσει για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, ο Αμπάς ζήτησε και έλαβε την έγκριση του συμβουλίου της Σούρα του Ισλαμικού Κινήματος, ένα θρησκευτικό σώμα το οποίο καθορίζει την πολιτική του κόμματος και στο παρελθόν έχει καθοδηγήσει την ψήφο του στο κοινοβούλιο για ζητήματα όπως τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ.
Το κόμμα του Αμπάς διασπάστηκε από τον βασικό αραβικό συνασπισμό, την Ενωμένη Λίστα, πριν τις εκλογές της 23ης Μαρτίου, αφού τάχθηκε ανεπιτυχώς υπέρ της συνεργασίας με τον Νετανιάχου και άλλα δεξιά κόμματα για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των Αράβων.
Πολλοί Άραβες επικρίνουν την προσέγγιση του Αμπάς και διερωτώνται πώς μπορεί να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση συνασπισμού που επιβάλει στρατιωτική κατοχή στους Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη και αποκλεισμό στη Γάζα.
“Θα πρέπει να τον συγχαρούμε που προσπαθεί κάτι νέο, όμως αν ξεσπάσει νέος πόλεμος με τη Γάζα και συμμετέχει στην κυβέρνηση, θα δεχθεί πιέσεις να την εγκαταλείψει”, σχολίασε ο Μούσα αλ Ζαγιάντνα από την πόλη των Βεδουίνων Ραχάτ, στο νότιο Ισραήλ.
Η Ενωμένη Λίστα, που κέρδισε έξι έδρες στις εκλογές, δεν έχει σχολιάσει την απόφαση του Αμπάς.
Πρώην μέλος του κόμματος, ο Τζαμάλ Ζαχάλκα, χαρακτήρισε τη συμμετοχή του Αμπάς στον κυβερνητικό συνασπισμό “αμαρτία, όχι απλώς λάθος”, ενώ εκτίμησε ότι η κίνησή του έγινε “εις βάρος της εθνικής μας θέσης, των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας”.
Ο Αμπάς ανέστειλε τις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού στη διάρκεια των 11 ημερών που διήρκησαν οι συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Γάζα.
Όμως η απόφαση να ενταχθεί στην κυβέρνηση είναι στρατηγική, μακροπρόθεσμα, εκτίμησε ο Αρίκ Ρουντίτζκι του Israel Democracy Institute.
“Δεν θα έχανε μια τέτοια στρατηγική επιλογή λόγω βίαιων συμβάντων”, σχολίασε. “Πιστεύω ότι αν (οι Άραβες) περίμεναν 7ο χρόνια για να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, μπορούν να αντέξουν 70 ημέρες βίας με την Γάζα”.
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Υπό αυτές τις συνθήκες τα επικρατούντα σενάρια είναι τρία:
- Η κυβέρνηση συνασπισμού θα κατορθώσει να αντέξει παρά τις δυσκολίες και θα οδηγήσει την προσπάθεια συνεννόησης Ισραηλινών-Αράβων για την Ιερουσαλήμ και τον Τρίτο Ναό, τον οποίο η διεθνιστική τάξη πραγμάτων δεν προορίζει για ανάδειξη του εβραϊκού δόγματος, αλλά ως σύμβολο ουδετερόθρησκης προσέγγισης της νέας εποχής που ανατέλλει στον πλανήτη μέσω της συγχώνευσης όλων των θρησκειών χάριν της παγκόσμιας… ειρήνης.
- Ο εύθραυστος κυβερνητικός συνασπισμός δεν θα τα καταφέρει και το Ισραήλ είτε θα οδηγηθεί σε επαναληπτικές εκλογές, οι οποίες θα βγάλουν μια πιο σταθερή κυβέρνηση είτε θα οδηγηθούν σε βάθος χρόνου στο χάος, κάτι που θα επιτρέψει στην δυτικότροπη διεθνή κοινότητα να πάρει εκείνη την κατάσταση στα χέρια της. Κάτι τέτοιο αρνείται να αποδεχθεί, στην παρούσα φάση, η Ρωσία.
- Ο Νετανιάχου να καταφέρει να πάρει την εξουσία πίσω, καθώς δεν έχει σταματήσει να παλεύει για αυτήν.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ
Το γεγονός πως στην νέα κυβέρνηση του Ισραήλ υπάρχει αραβικό κόμμα δίνει την ευκαιρία στην Άγκυρα να καλυτερεύσει τις σχέσεις της με το εβραϊκό κράτος, σχέσεις που είχαν διαρρηχθεί επί Νετανιάχου, χωρίς τίποτα να είναι σίγουρο αυτή την στιγμή.
Την ίδια ώρα στα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων πρωταγωνιστεί η είδηση σχετικά με την επικύρωση της Συμφωνίας Συνεργασίας Ασφαλείας μεταξύ Τουρκίας και Κράτους της Παλαιστίνης η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα με την υπογραφή του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με την συμφωνία, οι παλαιστινιακές μονάδες επιβολής του νόμου θα μπορούν να λάβουν εκπαίδευση στην Αστυνομική Ακαδημία και στην Ακαδημία Χωροφυλακής και Ακτοφυλακής στην Τουρκία. Πέραν τούτου, στο πλαίσιο της συμφωνίας, η Τουρκία θα είναι σε θέση να παράσχει υποστήριξη όπως οχήματα, εκπαίδευση και υλικοτεχνική βοήθεια για την αύξηση των δυνατοτήτων των παλαιστινιακών δυνάμεων ασφάλειας και ακτοφυλακής.
Το γεγονός αυτό δίνει στην Τουρκία ισχυρό ρόλο στην περιοχή, κάτι βέβαια που μπορεί να αποδεχθεί δίκοπο μαχαίρι, αν και εφόσον οι Τούρκοι προσπαθήσουν να «τορπιλίσουν» τα διεθνιστικά σχέδια. Το σίγουρο πάντως είναι πως στην Τουρκία θα επιτραπεί να «τορπιλίσει» τα ελληνικά σχέδια στην περιοχή, δηλαδή τις συμφωνίες με το Ισραήλ.
Οι σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ τα τελευταία δέκα χρόνια διανύουν την καλύτερη περίοδο της Ιστορίας τους.
Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση Μπένετ-Λαπίντ αναλάβει καθήκοντα, αυτό θα σημαίνει ότι για πρώτη φορά κατά τα τελευταία 11 χρόνια, Αθήνα και Λευκωσία θα έχουν έναν νέο συνομιλητή στο Ισραήλ: Τον νέο Υπουργό Εξωτερικών, Γιαΐρ Λαπίντ, ο οποίος δεν έχει αποδείξει τις ικανότητές του στις διεθνείς σχέσεις.
Ως εκ τούτου, Αθήνα και Λευκωσία είναι αναγκασμένς, εκ των πραγμάτων, να κάνουν υπομονή – ειδικά σε ό,τι αφορά στις σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία. Ο Γιαΐρ Λαπίντ καθ’όλη την διάρκεια των προεκλογικών αναμετρήσεων τα τελευταία δυόμισι χρόνια έβαλλε κατά του Νετανιάχου κατηγορώντας τον απολυταρχικό, μη δημοκρατικό, οικονομικά διεφθαρμένο και μισαλλόδοξο. Αρκετές φορές τον παρομοίαζε με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η Τουρκία του Ερντογάν παρουσιαζόταν πολύ συχνά στις δηλώσεις του Γιαΐρ Λαπίντ ως ένα «σαφές παράδειγμα προς αποφυγήν» για το Ισραήλ.
Ωστόσο είναι άλλο πράγμα είναι να κατηγορείς, από την θέση της αντιπολίτευσης, τον Πρόεδρο Ερντογάν για τον τρόπο που διοικεί την Τουρκία και τελείως διαφορετικό πράγμα είναι να θεωρείς ότι η Τουρκία στρέφεται κατά των συμφερόντων του Ισραήλ στην περιοχή και γενικώς. Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί από τον Γιαΐρ Λαπίντ, όταν θα τεθεί υπ’όψιν του εκ μέρους της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Εν κατακλείδι, οι πολιτικές συγκυρίες στο Ισραήλ παραμένουν ρευστές και οι ερχόμενες ημέρες θα μας κάνουν σοφότερους.