Κυριακή των Μυροφόρων: Η γυναίκα του Χριστιανισμού .

Είχε και αυτή τη συνέπεια η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ευσεβείς Χριστιανοί. Συνέπεια πού φαίνεται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Να δώσει τιμητική θέση στη γυναίκα.
Να την ανασύρει από το περιθώριο της ζωής και να την αναδείξει προσωπικότητα άξια για πρότυπο και στους άνδρες. Να τονίσει πως σάν «εικόνα Θεού» και αυτή, έχει τη θέση της μέσα στην κοινωνία και είναι δυνατόν να παίξει σημαίνοντα ρόλο μέσα στο χώρο της πνευματικής ζωής και δραστηριότητας.
Την αφορμή την έδωσαν οι Μυροφόρες. Με την φλόγα της καρδιάς τους που έδιωξε τη φυσική τους δειλία και απομάκρυνε κάθε φόβο, κέρδισαν για τον εαυτό τους και για κάθε γυναίκα αυτή τη μεγάλη τιμή: Να πορευθούν πρώτες στο σφαλισμένο και φρουρούμενο τάφο του Διδασκάλου, να διατυπώσουν πρώτες το εκπληκτικό γεγονός της Αναστάσεως, να συναντήσουν πρώτες τον Αναστάντα Κύριο, να δεχθούν της χαράς την ευλογία από το θριαμβευτή του θανάτου, να γίνουν πρώτες αυτές μάρτυρες και κήρυκες του Αναστημένου Χριστού.
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Η γυναίκα του Χριστιανισμού
Από την ώρα αυτή μέσα στο ξεκίνημα της βασιλείας του Θεού, η γυναίκα παίρνει τη θέση που της ανήκει στην ιστορική πορεία. Δεν είναι πια αντικείμενο εκμεταλλεύσεως. Παύει να κατέχει τη θέση της δούλης κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του ανδρός. Χωρίς διακηρύξεις και επαναστατικές εκδηλώσεις, χωρίς φανατικές διεκδικήσεις δικαιωμάτων με μόνη την προβολή των ιδιαίτερων θεϊκών χαρισμάτων που την κοσμούν απλά και ήρεμα, με τη βεβαιότητα και την ατάραχη σταθερότητα, που μόνο η συναίσθηση μιας πραγματικής αξίας χαρίζουν, ανέβηκε στο θώκο της δημιουργού.
Ο παλιός κόσμος, ο ειδωλολατρικός, ήθελε τη γυναίκα κλεισμένη μέσα στα στενά όρια μιας άχαρης οικιακής ζωής, παρέμενε στη σκιά και την αφάνεια, καταδικασμένη σε πνευματική αργία, υποταγμένη στις επιθυμίες και διαταγές του αφέντη ανδρός. Μέσα στο χριστιανισμό όμως διακρίσεις δεν υπάρχουν. Χαρακτηριστικό του δεν είναι τα δικαιώματα, αλλά οι υποχρεώσεις. Το άτομο παίρνει αξία ανάλογα με την προσφορά και τη θυσία του.
Ανάλογα με τη θέση που παίρνει απέναντι στον Κύριο και στο Σταυρό Του. Μέσα στην άμιλλα αυτή της προσφοράς και της αφοσιώσεως προς τον Αναστημένο Κύριο δεν μπορούσε να μείνει ξένη η γυναίκα.
Πήρε την θέση της καρδιάς μέσα στην οικογένεια. Ανέλαβε την υποχρέωση της συνεργού στην οικογενειακή επιτυχία και ευτυχία. Ένιωσε την ευθύνη για την ανατροφή και την αγωγή των παιδιών της. Το έργο της, έργο αρχόντισσας, την κατέστησε αφανή βασίλισσα του σπιτιού. Κάτω από την στοργή της έμελλε ν΄αναδειχθούν προσωπικότητες πνευματικές πρώτου μεγέθους. Στύλοι της Εκκλησίας, θεμελιωτές των Επιστημών , αναδημιουργοί κοινωνιών και Εθνών.