Συχνά, κάποιοι μάς μέμφονται επειδή κρίνουμε παράνομες ενέργειες προσώπων. Και ότι αυτό δεν επιτρέπεται, διότι με αυτό τον τρόπο καταργείται η εντολή της αγάπης, και ότι ο Κύριος είπε: « Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·»
Σαν απάντηση, καταθέτουμε τι μάς λένε, ο Απόστολος Παύλος και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στα συγγράμματα τους, στα οποία μάς εξηγούν και τις προϋποθέσεις των σωστών κρίσεων:
• Τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι.[Αυτούς που συνεχώς αμαρτάνουν, χωρίς να έχουν προθυμίαν διορθώσεως, να τους ελέγχης ενώπιον όλων, δια να έχουν και οι άλλοι φόβον.] (Προς Τιμοθέον Α’ 5,20)
• Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε· [Και να μην συμμετέχετε στα έργα του σκότους, που είναι άκαρπα και επιβλαβή. Ούτε καν και να τα ανέχεστε, αλλά μάλλον να τα ελέγχετε και να τα παρουσιάζετε εις τα μάτια όλων επιβλαβή και ολέθρια.] (Προς Εφεσίους 5,11)
Συγχωρούμε όσα μας κάνουν οι άλλοι εις βάρος μας. Όσα όμως είναι εις βάρος της πίστεως, τα ελέγχουμε με πολλή αυστηρότητα…
Όπως ακριβώς είναι βλαβερό, το να κατακρίνεις απλώς, έτσι είναι και το να μην διαμαρτύρεσαι για τα δημόσια αμαρτήματα. Διότι έτσι ανοίγεις δρόμο στους άλλους, να επιχειρούν τα ίδια…
Θα πω για κάποιον ότι με αγαπάει, όχι μόνο όταν με επαινεί, αλλά και όταν με ελέγχει, για να με διορθώσει…
Αν κάποιος είναι θρασύς και ακάθαρτος, δεν πρέπει να τον διορθώσουμε, ούτε να τον ελέγξουμε; Να τον ελέγξεις και να τον διορθώσεις, όχι όμως για να τον κατακρίνεις. Πρόσεχε, μήπως κάνεις ό,τι έκανε εκείνος ο Φαρισαίος και πάθεις και εσύ τα ίδια…
Εάν αμαρτάνει κάποιος συνάνθρωπός σου, θα τον διορθώσεις βέβαια, όχι όμως σαν αντίπαλος και σαν εχθρός που θέλει εκδίκηση, αλλά σαν ιατρός…
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου