« Καλό είναι να σιωπούμε. Ποτέ δεν μου άρεσε και ούτε είχα σκοπό να βγω στον κόσμο να μιλήσω. Οστόσο γυρίζει ο Γέροντας(Άγιος Πορφύριος) σε μένα (είχε διαβάσει όλους μου τους λογισμούς) και γυρίζει και μου λέει:
-Τι σκας εσύ τι θα λες. Το τι θα λες θα είμαι εγώ παρόν στις ομιλίες και με τη βοήθεια του Θεού θα λες πράγματα που θα μιλούν στις ψυχές των ανθρώπων. Αυτό το βίωμα σου που έχεις με μένα και θα εκφράζεις το ορθόδοξο σου βίωμα προς τους αδελφούς. Εκείνο που πραγματικά θέλω να προσέξεις είναι το εξής: Ότι ποτέ δεν θα παρακάμψεις από την εκκλησία. Πάντα θα λειτουργείς κάτω από την εκκλησία. Κάτω από το πετραχήλι του Πνευματικού σου, διότι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Είναι γεγονός ότι από τα μαθήματα προσευχής που μου είχε μάθει ο Γέροντας Πορφύριος είναι ότι ευχόμαστε και επικαλούμαστε πρώτα τους πρώτους τη τάξη αρχιερείς, αρχιεπίσκοπο, μα όποιος κι αν είναι αυτός και φυσικά τον κατά τόπο επίσκοπο δια του οποίου θα συνεχίζουμε να κάνουμε την προσευχή μας. Αυτή είναι μια συνήθεια που έχουμε εφαρμόσει.
Η προσευχή αυτή που γίνεται με την επίκληση των αξιών της εκκλησίας που έχει θέσει ο Κύριος είναι μαι συνέχεια αποστολική. Αυτές τις αξίες πρέπει να τις επικαλούμαστε στην προσευχή μας.
Οι ευχές των λειτουργούντων της εκκλησίας κατά την αποστολική παράδοση (έλεγε ο Γέροντας) έχουν μεγάλη χάρη και ας μην σε ξέρει εσένα ποτέ ο Δεσπότης. Η χάρις ενώνει τον πρώτο τη τάξη μαζί με σένα που προσεύχεσαι και βγαίνει μια προσευχή εις οσμήν ευωδίας πνευματικής. Αυτό ήταν το μάθημα της προσευχής που μου έμαθε ο Γέροντας. Δεν επιτρέπεται να βγαίνουμε μόνοι μας να κάνουμε έργα δήθεν για το καλό της εκκλησίας. Είναι λάθος. Πρέπει να παίρνουμε πάντα την ευλογία της εκκλησίας, του πνευματικού μας και του επισκόπου μας. Έτσι θα βιώνουμε έργο καρποφόρο.Αυτή ήτανε η μόνιμη συμβουλή του Αγίου Γέροντος. Μάλιστα μου έλεγε: «Εγώ είμαι αγιορείτης και όταν βγαίνω έξω από το Άγιο Όρος βάζω την υπακοή μου βάζω την ταπείνωση μου, γονατίζω στην διοικούσα εκκλησία. Εκεί πρέπει να γονατίζουμε εκεί να προσευχόμαστε και πάντοτε και πάντα να υπάρχει η καθολική μας προσευχή να ολοκληρώνει και να εκπέμπει από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο κληρικό. Αυτή η λεπτότητα είναι που ενώνει τους ανθρώπους της εκκλησίας.»
(Από ομιλία της μακαριστής Αθηνάς στο Μητροπολιτικό ναό Αίγινας)
