Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος
Ἀπρόκλητα, λίγο πρίν τήν ἔναρξη τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, μᾶς αἰφνιδίασε ἡ Ἀρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα μέ τό ἐνδιαφέρον της καί τή σπουδή της γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀνακοινώνοντας ὅτι λόγοι πού θά μποροῦσαν νά δικαιολογήσουν τήν ἐξαίρεση ἀπό τά Θρησκευτικά δέν εἶναι μόνον ὅσοι ἀναφέρονται στή θρησκευτική συνείδηση τῶν παιδιῶν καί τῶν γονέων ἤ κηδεμόνων τους, ἀλλά ὁποιοσδήποτε λόγος πού ἀνάγεται σέ γενικότερες (κοσμοθεωρητικές) ἀντιλήψεις. Μέ λίγα λόγια καταβάλλεται προσπάθεια τό μάθημα νά ὑποβαθμισθεῖ καί νά εὐτελισθεῖ στή συνείδηση μαθητῶν καί γονέων, ἀφοῦ δίνει τό δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς καί στούς ὀρθόδοξους μαθητές.
Ἡ κίνηση αὐτή ἐγείρει πολλά ἐρωτήματα: Βεβαίως, δέν τίθεται θέμα γιά τούς ἀλλόδοξους καί ἀλλόθρησκους· κανείς δέν τούς ἀρνεῖται τό δικαίωμα νά ἀπαλλάσσονται ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἕνας ὀρθόδοξος χριστιανός ὅμως γιά ποιούς λόγους μπορεῖ νά «ἐπιθυμεῖ» τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν;
Ἡ ἀπόφαση τῆς ΑΠΔΠΧ ἔρχεται σέ εὐθεία ἀντιπαράθεση μέ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16.2 ὁρίζει: «Ἡ παιδεία… ἔχει σκοπό… τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης». Μέ τό θέμα αὐτό, ἐπίσης, ἔχει ἀσχοληθεῖ τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας, τό ἀνώτατο δηλαδή διοικητικό δικαστήριο τῆς χώρας, καί ἔχει ἐκδώσει τέσσερις ἀποφάσεις, μέ τίς ὁποῖες ἀποφάνθηκε ὅτι τό μάθημα εἶναι ὑποχρεωτικό γιά τούς χριστιανούς ὀρθοδόξους, γι᾽ αὐτό καί θέτει ὡς προϋπόθεση ἐξαίρεσης λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης, συμπληρώνοντας μάλιστα ὅτι ἡ πολιτεία ὀφείλει νά συμμορφωθεῖ μέ τό ἀνώτατο δικαστήριο τῆς χώρας. Ἀντιβαίνει λοιπόν ἡ ΑΠΔΠΧ πρός τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ, καθώς ἔρχεται νά ἀπαξιώσει τό μάθημα, μεταλλάσσοντάς το σέ προαιρετικό.
Εὔλογη ἡ ἀπορία: Ἡ ΑΠΔΠΧ, πού στελεχώνεται ἀπό λίγα πρόσωπα (14) -τῶν ὁποίων ἀγνοοῦμε τή βιοθεωρία- μπορεῖ νά ὑποσκελίσει τό Σύνταγμα καί τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ, νά διαγράψει τήν ἱστορία καί τήν παράδοσή μας; Κανένας, σύμφωνα καί μέ τίς ἀκλόνητες ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ, δέν δικαιοῦται νά ἀλλάξει ἤ νά παρερμηνεύσει ὅ,τι ἔχει θεσπιστεῖ βάσει τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας μας.
Ἀλλά, ἐπιπλέον, ποιός προκάλεσε τήν παρέμβαση τῆς συγκεκριμένης Ἀρχῆς; Ποιός ἐνοχλήθηκε ἀπό τήν παρακολούθηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τό ὀποῖο στίς μέρες μας -εἶναι γνωστό- ἔχει ἀπολέσει τόν χριστοκεντρικό χαρακτήρα καί ρέπει πρός τή διαθρησκειακή καί πολυθρησκειακή ἰδεολογία; Δυστυχῶς, ἡ νεοταξική λαίλαπα ὑπονόμευσε τόν καθαρά ὁμολογιακό χαρακτήρα τῶν Θρησκευτικῶν καί τό μετάλλαξε σέ χλιαρό καί ἄνευρο μάθημα.
Ἡ γνωμοδότηση τῆς ΑΠΔΠΧ προφανῶς στοχεύει στό νά ἀποστασιοποιηθοῦν οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές ἀπό τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό, ἀπό τίς ἀρετές καί τίς ἀξίες του, οἱ ὁποῖες στήριξαν καί στηρίζουν διαχρονικά τό ἔθνος μας καί ὅσο ποτέ εἶναι ἀπαραίτητες σήμερα σέ ἕναν διαρκῶς μεταβαλλόμενο κόσμο.
Γιατί παραβλέπει ἡ Ἀρχή καί τό ἄλλο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, πού διαλαμβάνει: «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Xριστοῦ» (ἄρθρο 3.1); Ἀπό τό πρῶτο Σύνταγμα τῆς Ἐπιδαύρου τοῦ 1822 μέχρι τό ἰσχῦον, ἡ ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος στό προοίμιο δηλώνει τόν προσανατολισμό τοῦ ἔθνους μας, χωρίς νά παρεμποδίζει τήν ἔκφραση ἄλλων πεποιθήσεων, πού προστατεύονται ἀπό τό ἄρθρο 13. Ἀναμφισβήτητα, εἴτε ἀρέσει σέ κάποιους εἴτε ὄχι, ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ θεμελιῶδες στοιχεῖο τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ἱστορίας καί τῆς παράδοσής μας κι ἑπομένως συνιστᾶ ζήτημα ὑπαρξιακό γιά τό ἔθνος μας, ἀφοῦ συνδέεται ἄρρηκτα μέ τούς ἀγῶνες του. Ὅποιος παραβλέπει αὐτές τίς παραμέτρους εἶναι σάν νά συνεπικουρεῖ στήν κατάλυση τοῦ ἔθνους, τοῦ συντάγματος καί τῆς ἱστορίας μας. Μήπως παραφρονήσαμε;
Γνωρίζει ἡ ἐν λόγῳ Ἀρχή ὅτι ἀνοίγει τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου; Ἄν αὔριο οἱ μαθητές διαφωνήσουν μέ τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν Νέων Ἑλληνικῶν, τῆς Ἱστορίας ἤ τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, εἶναι σωστό, μέ δεδομένη τήν ἐν λόγῳ γνωμοδότηση, νά ἀπαλλάσσονται ἀπό τήν παρακολούθηση αὐτῶν τῶν μαθημάτων;
Καί μία ἄλλη παράμετρος εἶναι βοηθητική γιά τούς συνειρμούς μας: Τά τελευταῖα χρόνια ἐντάχθηκε ὡς ὑποχρεωτικό μάθημα στό ὡρολόγιο πρόγραμμα τῆς ἐκπαίδευσης τό Ἐργαστήριο Δεξιοτήτων, στό πλαίσιο τοῦ ὁποίου περιλαμβάνεται καί ἡ ἑνότητα τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης. Γιά νά γνωρίσουν ἀκόμα καί τά παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ τόν… θαυμαστό κόσμο τῆς «σεξουαλικῆς ποικιλομορφίας», τό Ὑπουργεῖο δέν διστάζει νά «τσαλακώσει» τήν παιδική ἀθωότητα, ἀλλά καί νά ἀδιαφορήσει γιά τή διαφωνία κάποιου γονέα γιά τό μάθημα. Γιά τήν ὀρθόδοξη ἀγωγή ὅμως, γιατί νά ἐμφανιστεῖ ἡ Πολιτεία ἄκρως «δημοκρατική» καί πρόθυμη νά ἀφορίσει κάθε εἴδους ὑποχρεωτικότητα; Τό νά μαθαίνει ὁ μαθητής ὅτι δέν ὑπάρχει μόνο βιολογικό φῦλο εἶναι ὑποχρεωτικό. Τό νά μαθαίνει γιά τόν Χριστό καί τήν Ὀρθοδοξία εἶναι πάρεργο καί περιττό.
Φυσικά, ἀναφύονται κι ἄλλα προβλήματα ἐνδοσχολικά, τά ὁποῖα ἡ Ἀρχή δέν ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν της. Ἄν 3-4 μαθητές ἀπό κάθε τμῆμα ζητήσουν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τί θά γίνεται μέ αὐτούς; Θά περιφέρονται ἀσκόπως στούς διαδρόμους τοῦ σχολείου καί θά παρενοχλοῦν τή διεξαγωγή τοῦ μαθήματος; Ποιός θά ἀναλάβει τήν ἐπιτήρησή τους, γιά νά ἀποτραποῦν δυσάρεστα γιά τή σχολική ζωή φαινόμενα;
Δόξα τῷ Θεῷ, πρός τό παρόν ἡ παροῦσα γνωμοδότηση δέν βρῆκε ἀνταπόκριση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Τό θέμα ὅμως ἀναδεικνύει τήν εὐθύνη ὅλων μας. Ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν εἶναι μόνο θέμα τῶν Θεολόγων, εἶναι ὑπόθεση ὅλων. Νά τό πάρουμε ἀπόφαση: Καλούμαστε νά παλεύουμε μέ τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, «ὅκωσπερ τείχεος» (=ὅπως ἀκριβῶς γιά τά τείχη τῆς πόλης), ὅπως θά ἔλεγε ὁ Ἡράκλειτος. Ἐπιβάλλεται συλλογική ἀντίδραση. Καλούμαστε «ὅσοι πιστοί» νά δίνουμε τή μαρτυρία καί τήν ὁμολογία μας. «Στῶμεν καλῶς»!
ΠΗΓΗ
https://filoinikodimou.blogspot.com/2022/10/blog-post_45.html