Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε:
– Σεβασμιώτατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την εποχή εκείνη). Αύριο το γραμμάτιο λήγει και πάω χαμένος… Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις.
Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει:
– Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο.
Και φωνάζει από μέσα ο Κωστής στον Άγιο και του λέει:
– Δεν έχουμε, Σεβασμιώτατε.
– Για κοίταξε Κωστή, γιατί είναι ανάγκη…
– Σεβασμιότατε το ταμείο έχει όλο και όλο 25 δραχμές και είμαστε στην αρχή του μήνα. Πώς θα βγάλουμε το μήνα;
– Δώσε Κωστή και έχει ο Θεός…
Ο Κωστής μουρμουρίζοντας έδωσε τις 25 δραχμές και ο ξένος έφυγε.
[sc name=”metaxotypia-korniza-xyloglypti” ][/sc]
Δεν είχε όμως περάσει αρκετή ώρα και έρχεται μια ειδοποίηση από την Αρχιεπισκοπή που έλεγε τα εξής:
«Παρακαλείτε ο Πενταπόλεως Νεκτάριος το απόγευμα της ιδίας ημέρας να τελέσει γάμο (πλουσιοτάτης της εποχής εκείνης οικογενείας), έχοντας μαζί τους 4 φοιτητές της Ριζαρείου Σχολής για να ψάλλουν Βυζαντινά, καθότι ο Αρχιεπίσκοπος ασθένησε εκτάκτως».
Πράγματι ο Άγιος Νεκτάριος έκανε τη στέψη και το αποτέλεσμα ήταν, αφού τους περιποιήθηκαν, τόσο τον Άγιο όσο και τους ψάλτες και στο τέλος, τους πρόσφεραν από έναν φάκελο. Άνοιξαν οι 4 φοιτητές τους φακέλλους τους και βρήκε ο καθένας τους από 20 δραχμές μέσα δηλ. σύνολο 80 δραχμές. Άνοιξε και ο Άγιος Νεκτάριος το φάκελό του και βρήκε μέσα 100 δραχμές. Έλαβαν λοιπόν συνολικά 180 δραχμές, οι οποίες παραδόθηκαν στον Κωστή, στον ταμία, ο οποίος κατ’ ομολογία του ιδίου κατεπλάγη και ουδέποτε πλέον εξέφερε γνώμη στις εντολές του Αγίου Νεκταρίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος έκανε επί τη ευκαιρία έκανε ένα σοβαρό μάθημα, λέγοντας επιγραμματικώς στον Κωστή:
– Κωστή, εμείς δεν έχουμε. Ο Θεός, όμως, πάντα έχει και πρόσεχε…
Αυτά είναι και για εμάς, που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό…
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)