‘Ο μοναχός ὀφείλει, παράλληλα μὲ τὶς ἐπιδόσεις του στὴν προσευχή καἰ τή μελέτη, νἀ ἐργάζεται. ‘
Η ὸκνηρία στό μοναχό, ταυτόσημη μὲ τὴν ἀκηδία, ἀποτελεῖ ἁμάρτημα θανάσιμο.
Ἐργάζεται ὁ μοναχός μέ σκοπό νἀ νεκρώσει τἠν ἀμαρτητικἡ ροπὴ τῆς ραθυμἰας (ὁ μή ἐργαζόμενος καταντᾶ περιεργαζόμενος, κατά τόν ᾽Απόστολο,Β΄ Θεσ. γ), νά ὲξασφαλἰσει τἠν αὐτάρκεια τῆς τροφῆς του καί, τέλος, μὲ τὸ περίσσευμα τοῦ κόπου του, νὰ δημιουργἠσει τίς δυνατότητες ἀσκήσεως τῆς φιλανθρωπίας (ἡ φιλανθρωπία ὄχι μόνο ὡς συμπάθεια ἀλλά καί ὡς πρακτική ἐφαρμογή εὐαγγελικῆς ἐπιταγῆς).