Το 1946 η Σεβαστή Αδαμίδου, σε ηλικία 10 ετών, αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό πολύ σοβαρά και μαζί της και τα άλλα τρία αδελφάκια της, που ήταν μικρότερα.
Ο γιατρός στο νοσοκομείο είχε πει στους γονείς τους να τα πάρουν στο σπίτι για να πεθάνουν εκεί. Η μητέρα τους, απελπισμένη, έστειλε τον σύζυγό της να φέρει τον Γέροντα [όσιο Γεώργιο Καρσλίδη] για να τα μεταλάβει.
Εκείνος, όταν μπήκε, έριξε το στοργικό του βλέμμα στα παιδιά που ήταν ξαπλωμένα κάτω στο πάτωμα, εξαντλημένα και αξιοθρήνητα. Εικόνα πραγματικά τραγική…
Η μικρή Σεβαστή όταν τον είδε, τον ρώτησε με παράπονο:
– Ήρθες να μας μεταλάβεις για να πεθάνουμε;
– Όχι, πουλάκι μου της είπε τρυφερά. Ήρθα για να γίνετε καλά! Να πάρετε τον Χριστό και να γιατρευτείτε!
Μετά στράφηκε στη μητέρα τους και την παρηγόρησε λέγοντάς της:
– Μαρία, γιαβρούμ, αυτά θα γίνουν καλά! Εμείς θα φύγουμε από την ζωή κι αυτά θα ζούνε!
– Τι λες, Γέροντα; του είπε εκείνη πικραμένη. Πώς θα γίνουν καλά με τα χάλια που έχουν; Ούτε στα πόδια τους δεν μπορούν να σταθούν τα καημένα.
Εκείνος αρκέσθηκε μόνο να της χαμογελάσει. Κοινώνησε τα παιδιά, χάιδεψε τα κεφαλάκια τους κι έφυγε.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τις άγιες ευχές του, θεραπεύθηκαν όλα και δόξασαν το Θεό!
Μαρτυρία από το βιβλίο ο “Όσιος Γεώργιος της Δράμας, ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων”, έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα), Δράμα.