Σε κάποια Λειτουργία που κάναμε στο Κελλάκι μας, στην Αθήνα, ήρθε και μας λειτούργησε ο πατήρ Κωνσταντίνος Βαστάκης. Τον συνώδευε και η πρεσβυτέρα του.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και την ώρα που ο ιερεύς μοίραζε το αντίδωρο, ρώτησε η Πρεσβυτέρα:
– Πού είναι ο άλλος ο παπάς;
Και είπαν όλοι:
– Ποιος άλλος παπάς; Δεν ήταν άλλος παπάς εδώ.
Η πρεσβυτέρα τότε είπε:
– Εγώ είδα κατά την διάρκεια της Ακολουθίας να μπαίνη ένας παπάς μέσα, προσκύνησε την εικόνα της Παναγίας, απέναντι, και κατευθύνθηκε προς το διπλανό δωμάτιο.
Και της έμεινε η απορία, ποιος να ήταν αυτός ο ιερέας.
Την επομένη ημέρα μας είπε ότι, όταν είχαν έλθει για την Λειτουργία και προσκύνησαν τα άγια λείψανα τον οσίου Νικηφόρου, εκείνη αισθάνθηκε άρρητη ευωδία και έκανε τον λογισμό, «πολλά αρώματα έχουν βάλει στο άγιο λείψανο».
Το βράδυ, όμως, είδε στον ύπνο της τον Όσιο, είδε από κοντά το πρόσωπό του, όπως είναι στην εικόνα του, φορώντας το κουκούλι, και τον ανεγνώρισε, ότι αυτός ήταν που εκείνη είχε δει κατά την διάρκεια της Λειτουργίας.
Ύστερα από μερικούς μήνες, η ίδια μας διηγήθηκε ότι, ενώ άκουγε από το ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας να διαβάζουν το βιβλίο του οσίου Νικηφόρου, έβλεπε τον Όσιο να στέκεται εκεί, κοντά στα εικονίσματά της.
Όταν τελείωσε η εκπομπή, 1:30-2:00 τη νύχτα, ξεχύθηκε στο δωμάτιο «μια μεγάλη μοσχοβολιά» και εκείνη άρχισε να ευχαριστή τον Όσιο για την τιμή που της έκανε και την χαρά που της πρόσφερε.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, ο «Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός ο Θαυματουργός.