Πλησιάζουν τέτοιες ἐποχές πού χωρίς τήν ἐκπλήρωση τοῦ κανόνα τῆς προσευχῆς κανείς δέν θά ἀντισταθεῖ.
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Η εποχή μας δεν είναι αιώνας νηστείας, αλλά υπομονής και αρρώστιας. Και αν τηρήσουμε σκληρή γραμμή και υπερβούμε τις δυνατότητες μας, τότε απλά δεν θα μπορέσουμε να την κρατήσουμε.
… Χρειαζόμαστε μια εσωτερική νηστεία για να νικήσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε ευγενικοί, ταπεινοί και υπομονετικοί.
… Αν ο Κύριος μας επιτρέπει να υποφέρουμε, πρέπει να το αποδεχτούμε ταπεινά. Διότι ό,τι είναι αποδεκτό στον Κύριο πρέπει να ληφθεί από το χέρι Του, και πρέπει να υπομείνουμε τα πάντα.
… Αληθινή νηστεία είναι όταν ο άνθρωπος υπομένει υπομονετικά και ασύστολα όλες τις επιθέσεις και τις προσβολές, θεωρώντας ότι δικαίως τις άξιζε. Γιατι; Για τη ζωή που είχε στο παρελθόν και για την ανάλαφρη νεολαία.
… Η περηφάνια μας μοιάζει με θηρίο που, αν το αγγίξουμε ελαφρά, είναι έτοιμο να πηδήξει και να τα ξεσκίσει όλα. Είναι όμως καθήκον σου να την πιέσεις και να μην την αφήσεις να βγει.
… Ακόμα κι αν κάποιος σε στεναχωρήσει και σε θυμώσει και θέλεις να του πεις όλα όσα σκέφτεσαι για αυτόν, τότε κάνε κάτι διαφορετικό και πες στην περηφάνια σου: «Μείνε εκεί και μη βγεις!». Και αντί να του απαντήσεις βάναυσα, αντίθετα, του μιλάς απαλά. Έτσι αποκτάται η ταπείνωση.
… Αυτό είναι και το αναίμακτο μαρτύριο. Οι Άγιοι Μάρτυρες υπέφεραν τρομερά, αλλά για λίγο. Εδώ είναι ένα αναίμακτο μαρτύριο και όχι μόνο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά για μια ζωή. Και αν ο Κύριος επιτρέψει να ξεκινήσει μεγάλος πόνος ή αληθινός διωγμός, τότε πρέπει να φανταστείς ότι είναι Γολγοθάς
… Ο Θεός μου επέτρεψε να σας πω τι μας περιμένει.
«Αυτό είναι κάτι που το λέμε. Και, αν έρθει αυτή η ώρα, μη φοβάσαι, αλλά πήγαινε στο θάνατο, στον Σταυρό με πολύ θάρρος, και με το στήθος ανοιχτό, χωρίς να αμφιβάλλεις και να μην λυπάσαι τίποτα.
Δέξου τα πάντα με χαρά, γιατί τότε η δύναμη του Θεού θα σε φωτίσει και θα σε δυναμώσει και θα αντισταθείς.
… Και αν στο μυαλό σου θα εγκαταλείψεις τον Σταυρό, αν η αμφιβολία εισχωρήσει και τρέξεις μακριά φοβούμενος για τον εαυτό σου και για τους κοντινούς σου, να ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή θα επέμβει η δαιμονική δύναμη, η Χάρη θα φύγει από εσάς, και θα αντιμετωπίσετε τα βάσανα.
… Πρέπει να γνωρίζετε ότι έχει έρθει η ώρα να ομολογήσετε την πίστη και την αφοσίωσή σας στον Κύριο.
… Να πάμε στο θάνατο όπως έκαναν οι Άγιοι Μάρτυρες, τους οποίους ο Κύριος ενίσχυσε για να μην αισθανθούν τον πόνο, και αν τον ένιωθαν, τότε κατάλαβαν ότι τους έστελναν να καθαριστούν από τις προηγούμενες αμαρτίες τους.
… Ζητήστε τη βοήθεια του Θεού για τα παιδιά και τους αγαπημένους σας, αλλά μη φοβάστε, γιατί μέσα από τα βάσανά μας θα τα βοηθήσουμε και ο Κύριος θα τους ελεήσει. Πλησιάζουν τέτοιες στιγμές που χωρίς την εκπλήρωση του κανόνα της προσευχής, κανείς δεν θα αντισταθεί, ανεξάρτητα από την πνευματική βαθμίδα».
Επίσκοπος Αντώνιος ο Ομολογητής, Αρχιεπίσκοπος Μιχαήλοφ και Γκολάνσκ (1889-1976). Απόσπασμα από το βιβλίο “The Path of Inner Prayer. The Handbook of Hesychia”
