Αν εἴμαστε ὲπάγρυπνοι, καὶ μία φορὰ νὰ κάνουμε τὸ σταυρό μας, εἴτε τὴ νύχτα εἴτε τὴν ἡμέρα, μᾶς ἀρκεῖ πρὸς φύλαξη καἱ σωτηρία μας’ διότι, ἑὰν πιστεύουμε ὄτι στέκεται μὲ ἀκρίβεια ἡ πρώτη σφραγίδα μὲ τὸ σταυρό, δὲν χρειαζὀμαστε τὴ δεύτερη’
Τὸ νὰ ζητοῦμὲ τὴ δεύτερη, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχουμε σταθερὴ τὴν πρώτη.
Αὐτὸ εἶναι δυνατὸ νὰ τὸ διαπιστώσουμε καὶ ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου. ᾽Εὰν δηλαδὴ σφραγίσει κάποιος θησαυρὸ καὶ εἶναι σταθερὴ ἡ πρώτη σφραγίδα, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἄλλης σφραγίδας. ᾿Αλλὰ αὐτὸ τὸ ἐνεργοῦν οἱ δαίμονες, γιὰ νὰ μᾶς βάλουν σὲ ἀδιαφορία καὶ ὀλιγωρία, γιὰ νὰ μὴ κάνουμε γενικὰ κάτι καθαρὰ καὶ μὲ νήψη ἔστω καὶ μία φορά.
Γι’ αὐτὸ συμφέρει περισσότερο νὰ κάνουμὲ λίγα καὶ μὲ φόβο Θεοῦ, παρὰ πολλὰ μὲ ταραχὴ τῶν ἐχθρῶν, διότι λέγει ἡ Γραφή, «καλύτερο εἶναι τὸ λίγο γιὰ τὸν δίκαιο»
Αὐτὰ τὰ λέγω νὰ τὰ κάνουμὲ, ὄταν μᾶς ὑποβάλλουν τὴν ἑνὀχληση μὲ νήψη, πιέζοντάς μας νὰ κάνουμε κάτι ἄκαιρα Δυότι, ὄταν βλέπουμε τὸ λογισμὸ νὰ κάνει τὴ σφραγίδα τοῦ σταυροῦ μὲ χαρά᾿ χωρὶς δειλία οὔτε μὲ κάποια ὲνόχληση, ἂς κάνουμε χρήση τῆς σφραγίδας τοῦ σταυροῦ ἀνάλογα μὲ τὶς περιστάσεις καὶ μὲ φόβο Θεοῦ” διότι αὐτὸ ποὺ γίνεται κατὰ προαίρεση ἀρέσει περισσότερο στὸ Θεό.
Βιβλος Βαρσανουφΐου και Ἰωάννου