Πως μας θωρείς Εσταυρωμένε μας ;

…Όταν Εκείνος, ο Ξένος , ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ανέβει πάνω στον Σταυρό να λάβει τον πιο ατιμωτικό θάνατο , εμείς από κάτω, θα αναζητήσουμε και πάλι εναγωνίως τον ρόλο μας !
Πόσες φορές δεν δακρύζουμε , δεν σπάει η φωνή μας , δεν κλαίμε γοερώς αντικρίζοντας την σπαράζουσα Μητέρα του Θεού , τον ηγαπημένο μαθητή , τις πιστές μαθήτριες .
Ταυτιζόμαστε με όσους Τον ακολούθησαν ως τον Γολγοθά. Και εμείς εκεί δίπλα τους…
Θαρραλέοι και πιστοί έως εσχάτων …Θαρραλέοι και πιστοί ως το : Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδωμι το πνεύμα μου .
Έτσι πασχίζουμε να πιστεύουμε !
Το έχει ανάγκη η ψυχή μας και η ελέγχουσα συνείδησή μας !
Γιατί είμαστε εμείς που ξεστομίσαμε εκείνο το : Καν δεή με συν Σοι αποθανείν , ου μη Σε απαρνήσομαι.
Το είπε ο ατρόμητος Πέτρος αυτό ! Εκείνος που πρώτος απ τους μαθητές Τον ομολόγησε ως Υιό του Ζώντος Θεού !
Έδωσε υπόσχεση και όρκο παντοτινής και ακλόνητης αφοσίωσης ο Πέτρος ! Εν Σοι εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι !Και έπειτα λιποτάκτησε και αρνήθηκε ! Τρεις φορές !
Μα βγήκε έξω και έκλαψε πικρά ! Και έπειτα δεν απελπίστηκε, προσμένοντας την γλυκιά εωθινή ώρα όταν συγχωρέθηκε η τριπλή του άρνηση !
Αδελφοί μου η σκηνή με τις αφιερωμένες ψυχές , τις πιστές θρηνωδούσες μορφές κάτω απ τον Σταυρό είναι συνταρακτική ! Ευχόμαστε ανυποκρίτως όλοι να ταυτίζονται δικαίως, μα κυρίως στην δικαιοσύνη του Κυρίου με αυτούς τους ήρωες…
Εμείς δεν τα καταφέρνουμε όσο κι αν το επιθυμούμε !
Νιώθουμε συνεχώς ότι φωνάζουμε εκείνο το φριχτό σταύρωσον , εκείνο το ανατριχιαστικό Βαρραβά …
Πασχίζει η ψυχή , να ομοιάσει έστω στον αρνητή μαθητή, που συνεχώς έκλαιγε και μετανοούσε, όποτε λάλημα πετεινού ακουγόταν . Και έπειτα με εκείνα τα τρία Φιλείς με; , αποκαταστάθηκε για να ακολουθήσει η ομολογία , η Ιεραποστολή η θαυματουργία , το μαρτύριο !
Αδελφοί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάθε αμαρτία μας , κάθε αστοχία και λοξοδρόμημά μας από τις εντολές , τις οδούς τα μαρτύρια και τα δικαιώματα του Κυρίου μας , είναι ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ !
Να αυτομεμφόμαστε συνεχώς ως την τελευταία μας ανάσα , να νιώθουμε συνεχώς ΕΜΕΙΣ οι Σταυρωτές Του , ΕΜΕΙΣ οι αρνητές Του !
Αν δεν νιώθουμε έτσι , θαρρούμε πως πλανώμεθα πλάνην οικτρά και συναπωλόμεθα τοις πολλοίς !
ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σκληραίνοντας περισσότερο τις καρδιές μας !
Ναι , ελπίζουμε κι ούτε θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε στην Σωτηρία !
Όχι όμως στην σωτηρία της αυτοδικαίωσης και της επικαλυμμένης έστω με συναισθηματικά δάκρυα υπερηφανείας . Ελπίζουμε στην Ελεοσωτηρία !
Στο Έλεος του Εσταυρωμένου Λυτρωτή !
Ως την τελευταία μας αναπνοή, να μετανοούμε για εκείνους τους χτύπους από τα καρφιά του Γολγοθά !
Ως την τελευταία μας ανάσα να αγωνιούμε και να Τον ρωτάμε: Πως μας θωρείς Εσταυρωμένε μας ;….
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από κείμενο και εκπομπή του 2020 με τίτλο: “Σταυρώνοντας τον Αναστάντα”…( Οπτικοποίηση από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ.)