Σε πόσα μυστήρια και περιπέτειες ταξίδεψαν οι πράκτορες της Επαρχικής Φρουράς; Στα κάστρα και τις κατανυκτικές γειτονιές της Βασιλεύουσας, γράφτηκαν μεγάλες περιπέτειές όπου το ατσάλι των σπαθιών αντηχεί ακόμα μέσα από τους αιώνες

Σε πόσα μυστήρια και περιπέτειες ταξίδεψαν οι πράκτορες της Επαρχικής Φρουράς; Στα κάστρα και τις κατανυκτικές γειτονιές της Βασιλεύουσας, γράφτηκαν μεγάλες περιπέτειές όπου το ατσάλι των σπαθιών αντηχεί ακόμα μέσα από τους αιώνες

Σε πόσα μυστήρια και περιπέτειες ταξίδεψαν οι πράκτορες της Επαρχικής Φρουράς; Στα κάστρα και τις κατανυκτικές γειτονιές της Βασιλεύουσας, γράφτηκαν μεγάλες περιπέτειές όπου το ατσάλι των σπαθιών αντηχεί ακόμα μέσα από τους αιώνες

Στους δρόμους της Βασιλεύουσας, εκεί όπου οι πέτρες διηγούνται δοξασμένα έπη και οι τοίχοι ψιθυρίζουν ιστορίες αιώνων, υπήρχε μια φρουρά που δεν κρατούσε μόνο σπαθί, αλλά και τη σιωπηλή ισχύ του βλέμματος που βλέπει… το αθέατο.
Η Βυζαντινή Επαρχική Φρουρά της Κωνσταντινούπολης αποτελούσε την αστυνομία εκείνης της εποχής. Σε πόσα μυστήρια και περιπέτειες ταξίδεψαν οι αξιωματικοί της; Πόσες υποθέσεις στάθηκαν ως αίνιγμα στους οφικιάλιούς της; Μέσα στους δοξασμένους δρόμους, στις μαρμάρινες πλατείες, στις κατανυκτικές γειτονιές τα άγρυπνα μάτια των πρακτόρων της διέκριναν αυτό που δεν μπορούσαν να δουν οι περισσότεροι.
Η Βυζαντινή Επαρχική Φρουρά ήταν κάτι περισσότερο από απλοί αστυνομικοί με τα σημερινά δεδομένα.
Τα άγρυπνα μάτια τους ταξίδευαν στις σκιές που κινούνταν πίσω από τα πέπλα του φανερού.
Μέσα σε μαρμάρινες πλατείες και κατανυκτικές γειτονιές, εκεί όπου το θυμίαμα ανακατευόταν με τους ψιθύρους του πλήθους, οι οφικιάλιοι της Φρουράς έβλεπαν ό,τι οι άλλοι προσπερνούσαν: μια κίνηση, ένα βλέμμα, μια σιωπή που φώναζε ενοχή. Αξιωματικοί με βλέμμα κοφτερό σαν λεπίδα, οφικιάλιοι που βάδιζαν σε δυο κόσμους —τον φανερό και τον μυστικό— πράκτορες που διέκριναν ανάμεσα στα πλήθη το ένα βλέμμα, το ένα βήμα του κακού.
Πόσα μυστήρια ξετυλίχθηκαν στα χέρια τους σαν αρχαίοι πάπυροι;
Πόσες υποθέσεις, βγαλμένες μέσα από το Έρεβος, στάθηκαν ενώπιόν τους σαν αίνιγμα που ζητούσε λύση όχι μόνο με νου, μα με καρδιά και πίστη; Όταν η σιγαλιά της νύχτας σκέπαζε την Πόλη, και οι θόλοι της Αγιάς Σοφιάς θρόιζαν με φωνή αρχαγγέλου, εκείνοι περπατούσαν στα καλιδρόμια των φρουρίων, στα καστρινά περάσματα, στις υγρές στοές που ένωναν τα ανάκτορα με τα άδυτα.
Μέσα στην βραδινή σιγαλιά, στα πετρόκτιστα καστρινά καλιδρόμια και στα πυκνόφυτα άλση γράφτηκαν μεγάλες περιπέτειές όπου το ατσάλι των σπαθιών αντηχεί ακόμα μέσα από τους αιώνες.
Από την βιβλιοπαρουσίαση της Βυζαντινής περιπέτειας μυστηρίου, του Γιώργου Θαλάσση – Το Μύρο της Φαράν
Για το βιβλίο επισκεφτείτε την διεύθυνση:
https://ixnk.gr/to-myro-ths-faran-kapote-sthn-vyzantinh-kwnstantinoupolh