Οι αιρετικοί δεν έχουν ούτε την Προσκομιδή, πού είναι το εισαγωγικό μέρος της Λειτουργίας, ο πρόλογος της, η επαφή μας με την ουράνια Βασιλεία και το πολίτευμα των Ουρανών.
Γύρω από τον Αμνό του Θεού -από το Άρνίον- εξάγει ο ιερέας τις μερίδες για την Θεομήτορα -πρώτα την δική της αφού μέσα της σαρκώθηκε ο Θεός- για τον Αγ. Ιωάννη και τούς υπόλοιπους Προφήτες, τούς Αποστόλους, τούς Πατέρες της Εκκλησίας, τούς μάρτυρες και ομολογητές, για τις Όσιες Μητέρες, τούς Αναργύρους και όλους τούς θαυματουργούς.
Ω τί πλούτος και τί δόξα! Μα και για τούς κεκοιμημένους πατέρες και μητέρες και αδερφούς μας και για τούς ζώντες Χριστιανούς. Πω, πω, πω! Τί πλούτος και τί δόξα!
Ό χρόνος και ό χώρος χάνονται ενώ οι εθνικές και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις δεν λαμβάνονται ύπόψιν παρά μόνο το Βασίλειο του Αμνού του Θεού και οι πολίτες Του. Τις μερίδες όλων αυτών τις τοποθετούμε στο Άγιο Ποτήριο μαζί με το Ουράνιο Πόμα και ύστερα μεταλαμβάνουμε.
Αυτή είναι ή επαφή μας μαζί τους, ή ενότητα μας. Μία Βασιλεία, ένα πολίτευμα, μία πίστης, μία οικογένεια Θεού.