Πήραν τηλέφωνο απ’ το γυναικοχώρι ότι ήρθε το ρεύμα. “Έξι μήνες κλειστό είναι το σπίτι, πόσο να ‘ναι ο λογαριασμός, σιγά;”. Έτσι είπα στην αρχή, δεν ήξερα.
[sc name=”glyka-toy-koytalioy” ][/sc]
Φαίνεται όμως ότι κάποιοι στην Ελλάδα δεν κατάλαβαν ότι ο Φόρεστ Γκαμπ ήταν ρόλος. Νομίζουν ότι είμαι όντως τόσο μαλ@#$. Λοιπόν, σας έχω νέα. Δεν είμαι.
Εγώ 600 ευρώ για σπίτι που έχει να ανάψει το φως απ’ τον Αύγουστο, δεν δίνω. Χίλιες φορές να το κόψουν και το φετινό καλοκαίρι να το περάσω στα σκοτάδια. Το ‘χω ξανακάνει στον “Ναυαγό”, θα το κάνει τώρα και η γυναίκα, δεν πειράζει. Δική της χώρα είναι.
“Σιγά τα λεφτά, θα πούνε κάποιοι, αυτός τόσα τα βγάζει σε μία ώρα”. Ισχύει. Βασικά σε ένα τέταρτο τα βγάζω αλλά δεν ήξερα ότι πρέπει να μου τα φάνε σε μπόνους τα κομματόσκυλα που διευθύνουν τη ΔΕΗ.
Φωτιά τα βάζω και τα καίω, χίλιες φορές καλύτερα.
Και φωτιά βάζω και στο διαβατήριο και το καίω κι αυτό, και ας με έχουν μεθαύριο κρατημένο για μέρες μέσα στο αεροδρόμιο. Την πρώτη φορά είναι δύσκολο, μετά συνηθίζεις.
Δεν την εθέλω την υπηκοότητα. Την ήθελα κάποτε, τότε που έλεγα ότι νιώθω Έλληνας, αλλά τώρα που με κάνανε όντως να νιώσω Έλληνας, τι φάση; Αλήθεια; Έτσι είναι; Τα λέμε παιδιά, καλά να περνάτε.
Είπαμε, να πετάμε κανά τσιτάτο, “κρόνια πολλά, Ελλάντα” και τέτοια, αλλά όχι και να το πιστέψετε. Ευχαριστώ πολύ, θα κάτσω εδώ, καλά είμαι, να ανάβω και κανά θερμοσίφωνα άμα χρειαστεί. Έχει και στο Μαϊάμι ήλιο.
Μαύρη η ώρα που έγινα σώγαμπρος, λες και εμείς εδώ πέρα δεν έχουμε θάλασσα. Τελειώσανε αυτά. Το πουλάω το σπίτι και όλα.
Ποιος ψήνεται για καλοκαιράκι Αντίπαρο; Στείλτε μήνυμα.
Όπα, μουζάκα, μπουζούκι, όπα όπα, τζατζίκι… Yasou Ellada. Στείλτε μου, έχω φιλοξενήσει και μεγάλες προσωπικότητες, είναι ιστορικής σημασίας το σπίτι, να έχετε παρηγοριά όταν θα κάνετε αέρα με φυλλάδια από γυράδικα.