25η ΜΑΡΤΙΟΥ – ΔΙΠΛΗ ΧΑΡΑ!

25η ΜΑΡΤΙΟΥ – ΔΙΠΛΗ ΧΑΡΑ!

Η σημερινή ημέρα έχει διπλή σημασία για τους Έλληνες. Είναι θρησκευτική και εθνική εορτή. Είναι θρησκευτική γιατί εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εθνική γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης ενάντια στην Οθωμανική κυριαρχία του 1821.

Έχουμε διπλή χαρά. Εορτάζει η Παναγία μας, εορτάζει και η Πατρίδα μας. Είμαστε ιδιαίτερα ευλογημένοι από τον Θεό, που κατοικούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, που είναι γεμάτος από Αγίους της Εκκλησίας μας και ήρωες, που έπεσαν για την Πατρίδα μας. Αυτόν τον ευλογημένο τόπο, προσπαθούν μερικοί να τον υποδουλώσουν για μια ακόμη φορά. Δεν θα τα καταφέρουν όμως, γιατί μας προστατεύει ο Θεός. Μας προστατεύουν η Παναγία και όλοι οι Άγιοι.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Το περιεχόμενο της εορτής αναφέρεται στο γεγονός κατά το οποίο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, επισκέφθηκε, με εντολή του Θεού, την Παναγία και την πληροφόρησε ότι έφθασε ο καιρός της Σάρκωσης του Λόγου του Θεού και ότι αυτή θα γίνει η μητέρα Του. Η Παναγία είχε προετοιμασθεί για την μεγάλη αυτή στιγμή. Η Παναγία είχε φθάσει στην θέωση, πριν ακόμη δεχθεί την επίσκεψη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Μετά την χαρμόσυνη είδηση του Αρχαγγέλου η Παναγία κυοφορεί πλέον θαυματουργικά τον Υιό και Λόγο του Θεού, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Χριστό. Η ανθρώπινη φύση ενώθηκε με την θεία φύση ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, αμέσως από την στιγμή της σύλληψης. Το μεγάλο αυτό Ιστορικό γεγονός έχει πλέον συντελεσθεί.

 

Όπως αναφέραμε στην αρχή, κατά τη σημερινή ημέρα, εορτάζουμε και την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Σήμερα τιμάμε τους ήρωες αυτής της Επανάστασης. Τιμάμε τους ήρωες εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, ώστε η Πατρίδα μας να είναι σήμερα ελεύθερη. Δεν έδωσαν το αίμα τους για να έρχονται κάποιοι «έξυπνοι» και να την ξεπουλάνε. Σαν Έλληνες οφείλουμε να τους φέρνουμε στη μνήμη μας, γιατί χωρίς τους αγωνιστές του 1821, σήμερα θα ήμασταν ακόμη υποταγμένοι στον Τουρκικό ζυγό. Οι θαρραλέοι αυτοί άνθρωποι δεν υπολόγισαν την προσωπική τους ζωή, για το συμφέρον της Πατρίδας μας. Παραμέρισαν τα πάντα, προκειμένου η Ελλάδα να αναπνεύσει οξυγόνο ελευθερίας. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν πρέπει να τους τιμάμε και να προσπαθούμε να τους μιμούμαστε.

Στις 25 Μαρτίου, λοιπόν, του 1821 στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, στα Καλάβρυτα, ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης. Τότε άρχισε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση, που οδήγησε μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, στην ελευθέρωση και στην αναγνώριση του Ελληνικού κράτους το 1830, με την συνθήκη του Λονδίνου. Συνθήκη που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου του 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία. Δύο χρόνια μετά, στις 14 Αυγούστου του 1832, ορίσθηκαν και τα σύνορα της Ελλάδας. Τον Δεκέμβριο του έτους αυτού αποδέχθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία την απόφαση αυτή και από τότε ξεκινά η πορεία του Νέου Ελληνικού κράτους. Συνεχίζεται η πορεία του ένδοξου αυτού λαού, που άφησε έκπληκτη ολόκληρη την ανθρωπότητα με τα κατορθώματά του.

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου, ως εθνικής εορτής, καθιερώθηκε στις 18 Μαρτίου του 1838. Την ίδια χρονιά έγινε και ο πρώτος επίσημος εορτασμός. Τελέσθηκε δοξολογία στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης, στην οδό Αιόλου, στην Αθήνα. Πλήθος κόσμου είχε μαζευθεί και ανάμεσά τους ήταν και οι αγωνιστές της Επανάστασης, οι οποίοι αποθεώθηκαν. Μετά την δοξολογία στήθηκε γλέντι, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Στον Λυκαβηττό στήθηκε ένας φλεγόμενος σταυρός, που έφερε την φράση «Εν τούτω νίκα». Από τότε η 25η Μαρτίου, εορτάζεται κάθε χρόνο, σαν ημέρα τιμής στους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Και είναι ευλογημένη η συγκυρία, που συνέπεσε με την εορτή του Ευαγγελισμού. Γιατί από την μία έχουμε την απελευθέρωση του ανθρώπου από την αμαρτία, με τον ερχομό του Χριστού και από την άλλη την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους.

Είναι ιερό καθήκον μας να τιμάμε με εορταστικές εκδηλώσεις, με δοξολογίες, με παρελάσεις, με τον σημαιοστολισμό και με οποιοδήποτε άλλο μέσο τους αγωνιστές του 1821. Χωρίς αυτούς θα ήμασταν σήμερα υποταγμένοι ακόμη στους Τούρκους. Θα τελειώσω, την αναφορά μου στο μεγάλο αυτό γεγονός, με ένα λόγο του στρατηγού Μακρυγιάννη, του μεγάλου αυτού Έλληνα, προς όσους πολεμούν την Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. «Κι’ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρόπο, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά». (Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, σελίδες 254 -255).

Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Γιαννακόπουλος