Δεν υπήρχε πιο διεφθαρμένη γυναίκα στον κόσμο από την Αγία Μαρία την Αιγυπτία. Και παρότι πόρνη, εντούτοις αγίασε, διότι μετανόησε.
Ξέρετε τα περιστατικά ε; Όπως και εμείς με το φίλο μας και τη φιλενάδα μας πηγαίνουμε στο πανηγύρι να ανάψουμε ένα κερί στην Αγία Αικατερίνη, στην Αγία Μαρίνα, στον Άγιο Δημήτριο, με όλη τη βρωμιά πάνω μας, έτσι πήγε και αυτή να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό στις 14 Σεπτεμβρίου στα Ιεροσόλυμα. Και ταξίδεψε από την Αίγυπτο στα Ιεροσόλυμα με ναύλα τη σάρκα της… Ναι, πήγε με το θράσος αυτό, όπως πηγαίνουμε και εμείς να προσκυνήσουμε, με χίλιες δύο αμαρτίες, να ανάψει κερί και να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό.
Όταν έφτασε εκεί, δεν μπόρεσε να μπει μέσα στο ναό της Αναστάσεως. Μια αόρατη την κράτησε πίσω. Προσπάθησε πολλές φορές να μπει… τίποτα! Και κατάλαβε, ότι κάτι ανώτερο γίνεται και άρχισε να ελέγχεται εκεί μπροστά. Και όπως ήταν εκεί, έπεσε το βλέμμα της σε μια εικόνα της Παναγίας μας και στάθηκε εκεί και λέγει στην Παναγίας μας:
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
– Παναγία μου, μεσολάβησε στον Κύριό μας να μπω να προσκυνήσω και εγώ σταματάω την αμαρτία!
Πράγματι ένοιωσε ότι αποδεσμεύτηκε εκείνη την ώρα και μπήκε στον Ναό της Αναστάσεως και προσκύνησε. Δεν ξαναγύρισε όμως στην Αίγυπτο, αλλά έφυγε προς την έρημο, με 2 καρβέλια ψωμί στην μασχάλη. Πέρασε τον Ιορδάνη και πήγε και ασκήτεψε στην έρημο του Ιορδάνου.
Έπειτα από 46 χρόνια – γιατί δεν είχε σωθεί ακόμη – οικονόμησε ο Θεός να πάει ο γέροντας Ζωσιμάς εκεί, τις ημέρες αυτές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και να τη βρει εκεί γυμνή. Εκείνη του φώναξε:
– Γέροντα ρίξε με ένα ρούχο. Είμαι γυναίκα και είμαι γυμνή.
Και της έριξε ο γέρων Ζωσιμάς ένα ρούχο πάνω της και εκείνη του παρουσιάστηκε και του εξομολογήθηκε. Έπειτα λοιπόν από 46 χρόνια εξομολογήθηκε η Αγία Μαρία για πρώτη φορά στη ζωή της και παρότι έτρωγε ρίζες και πετούσε στον αέρα, για τον Παράδεισο όμως δεν έκανε! Διότι χωρίς εξομολόγηση, ρίζες να τρως 1 εκατομμύρια χρόνια, οι αμαρτίες σου θα υπάρχουνε, δεν σβήνονται… Δεν Κοινωνήσεις κατόπιν εξομολογήσεως, δεν υπάρχει σωτηρία.
Εφόσον ο γέρων Ζωσιμάς την εξομολόγησε, η Αγία τον παρακάλεσε, του χρόνου που θα βγει ξανά έξω στην έρημο, να φέρει να την Κοινωνήσει. Και πράγματι την πήγε Θεία Κοινωνία τον επόμενο χρόνο και την Κοινώνησε μέσα στη μεγάλη Σαρακοστή. Έφυγε τον ευχαρίστησε και πήγε ξανά τον τρίτο χρόνο ο γέρων Ζωσιμάς στο σημείο εκείνο και τη βρήκε νεκρή. Και είχε γράψει η Αγία στην άμμο και του λέει:
– Αββά Ζωσιμά σε ευχαριστώ, διότι με εξομολόγησες και με Κοινώνησες. Την ημέρα που με Κοινώνησες, κοιμήθηκα. Σε παρακαλώ, ενδιαφέρσου να δοθεί το αμαρτωλό μου σώμα εις τη γη και να ταφεί.
Πώς όμως να τη θάψει ο γέρων Ζωσιμάς; Πού και πώς να σκάψει σε εκείνη την έρημο, χωρίς να έχει εργαλεία; Νάσου ένα μεγάλο λιοντάρι εμφανίστηκε. Και σαν άνθρωπος έσκαψε με τα νύχια του και άνοιξε έναν λάκκο και έθαψε την Αγία.
Και την παρουσιάζει τώρα η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή και λέει:
– Πόσο αμαρτωλή είσαι γυναίκα; Πόσο αμαρτωλός είσαι άνδρα; Υπάρχει σωτηρία! Μετανόησε όπως η γυναίκα αυτή και προχώρησε μετά να κάνεις σεπτά πάθη και να κάνεις Αγία Ανάσταση…
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †