Αποτύχαμε φίλε μου.Αποτύχαμε παταγωδώς.Στηριχθήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας τις δυνάμεις. Πιστέψαμε πως όλα γίνονται, απλά, με καλή θέληση και δουλειά. Επιστήμη, πολιτική, φιλοσοφία, οικονομικά…
Και όμως. Τι καταφέραμε;
Δες τον εαυτό σου. Δες εμένα. Δες μας όλους μας και πες.Ένας φόβος ατελείωτος. Ένα καθεστώς του τρόμου…
Ξέρεις τι πιστεύω;Πιστεύω πως φταίει που αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας. Ντραπήκαμε για αυτές.
Και έτσι ξεχάσαμε.
Ξεχάσαμε από που κρατάει η σκούφια μας και ποιος είναι ο προορισμός μας.
Ξεχάσαμε τον Θεό.
Ξεχάσαμε το Ευαγγέλιο.
Ξεχάσαμε πως υπάρχει Ελπίδα. Πως υπάρχει Ανάσταση.
Ξεχάσαμε πως υπάρχει και μια Ψυχή.Για αυτό και μας τσάκισε ο φόβος.
Ξεχάσαμε, πως δεν είμαστε μόνοι μας. Ξεχάσαμε πως κάπου, υπάρχει ένα Πατέρας που μας περιμένει. Ένας Πατέρας που μπορεί να φροντίσει για εμάς.
Κάπου εκεί, στη Σοφία Σειράχ μπορεί κανείς να διαβάσει το εξής:
‘’Ψάξε στις αρχαίες γενεές. Και βρες έναν άνθρωπο που στήριξε τις ελπίδες του στον Κύριο και ο Κύριος τον ντρόπιασε. (Σ. Σειρ. β’10)’’.
Δε θα βρεις κανέναν…
Το πιστεύεις; Δύσκολο. Το ξέρω. Παλεύω να το πιστέψω και εγώ.
Ας επιστρέψουμε και βλέπουμε όμως.
Ας επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα και βλέπουμε αδερφέ μου.
Ξεχάσαμε, πως δεν είμαστε μόνοι μας. Ξεχάσαμε πως κάπου, υπάρχει ένα Πατέρας που μας περιμένει. Ένας Πατέρας που μπορεί να φροντίσει για εμάς.
Κάπου εκεί, στη Σοφία Σειράχ μπορεί κανείς να διαβάσει το εξής:
‘’Ψάξε στις αρχαίες γενεές. Και βρες έναν άνθρωπο που στήριξε τις ελπίδες του στον Κύριο και ο Κύριος τον ντρόπιασε. (Σ. Σειρ. β’10)’’.
Δε θα βρεις κανέναν…
Το πιστεύεις; Δύσκολο. Το ξέρω. Παλεύω να το πιστέψω και εγώ.
Ας επιστρέψουμε και βλέπουμε όμως.
Ας επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα και βλέπουμε αδερφέ μου.
