Πάπας των φτωχών ή Πάπας της CIA; – O Trump είναι η αιτία που “αρρώστησε” το υπομόχλιο του Great Reset – Ποιος θα τον διαδεχθεί
Με την άνοδο του Donald Trump στην εξουσία συνέπεσε η ασθένεια του Πάπα Φραγκίσκου, γεγονός που πυροδοτεί εικασίες και θεωρίες για το μέλλον του Βατικανού.
«Η κατάσταση του Πάπα είναι σταθερή, κάτι που υποδηλώνει θετική έκβαση της θεραπείας» ανέφερε μία από τις τελευταίες ανακοινώσεις της υπηρεσίας Τύπου της Αγίας Έδρας, που δημοσιεύτηκε στις 8 Μαρτίου.
Ωστόσο, παρά τη μικρή βελτίωση, οι γιατροί παραμένουν επιφυλακτικοί στις εκτιμήσεις τους.
Υπενθυμίζεται ότι ο 88χρονος Φραγκίσκος νοσηλεύτηκε στις 14 Φεβρουαρίου με αμφοτερόπλευρη πνευμονία.
Στις 23 Φεβρουαρίου, η κατάστασή του κρίθηκε «κρίσιμη», ακολούθησε βελτίωση, αλλά στις αρχές Μαρτίου υπέστη δύο οξείς βρογχοσπασμούς, μετά τους οποίους χρειάστηκε να συνδεθεί ξανά σε αναπνευστήρα.
Όλο αυτό το διάστημα, στον καθολικό κόσμο επικρατεί έντονος διάλογος για το μέλλον της Αγίας Έδρας σε περίπτωση διαδοχής του Πάπα Φραγκίσκου.
«Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κάποια επαναστατική ή έστω σοβαρή αλλαγή στην πολιτική του Βατικανού» σημειώνει η Olga Chetverikova, διδάκτωρ Ιστορίας και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Νομικής και Οικονομικών της Μόσχας.
«Η πιο σημαντική αλλαγή –ισάξια, σε σημασία, με τη Γαλλική Επανάσταση του 1789– συνέβη τη δεκαετία του 1960, μετά τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού.
Τότε, η ηγεσία του Βατικανού πέρασε υπό την επιρροή εξωτερικών δυνάμεων, οι οποίες εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα σκιωδών κύκλων και αμφιλεγόμενων οικονομικών δομών.
Μέσα από δεκαετίες στρατηγικής διείσδυσης, οι δυνάμεις αυτές προώθησαν τους ανθρώπους τους στις ανώτερες βαθμίδες της Καθολικής Εκκλησίας, ανοίγοντας τον δρόμο για τον διαθρησκειακό διάλογο.
Σύμφωνα με τη νέα θεολογική προσέγγιση, και άλλες θρησκείες περιέχουν “σπέρματα της αλήθειας”.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της “ανανέωσης” (aggiornamento), η Εκκλησία προσαρμόστηκε στις σύγχρονες κοινωνικές νόρμες, απομακρυνόμενη από την παραδοσιακή της αποστολή.
Από τότε, όλοι οι Πάπες –ξεκινώντας από τον Παύλο ΣΤ’– βρέθηκαν υπό την επιρροή πολιτικών και οικονομικών κέντρων εξουσίας.
Οι δυνάμεις αυτές προχώρησαν σε σταδιακή αναθεώρηση του δόγματος και αλλαγή της λειτουργίας προς ένα περισσότερο προτεσταντικό μοντέλο.
Το τελευταίο προπύργιο που απέμενε ήταν οι θεμελιώδεις κανόνες της χριστιανικής ηθικής.
Ωστόσο, ακόμη και αυτοί αμφισβητήθηκαν επί της θητείας του Πάπα Φραγκίσκου.
Ο Ιησουίτης Ποντίφικας προώθησε μια πιο ανεκτική στάση απέναντι στις σύγχρονες εξελίξεις της οικογενειακής πολιτικής, ενώ υποστήριξε τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή ως όφελος για τον χριστιανικό κόσμο.
Έτσι, το Βατικανό έχει πλέον εδραιώσει ένα νέο, αυστηρά ελεγχόμενο σύστημα διακυβέρνησης, προσαρμοσμένο στη “νέα πραγματικότητα” της παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής τάξης»
Η νέα κύρια δομή στο σύστημα διακυβέρνησης είναι ένα συμβούλιο 9 καρδιναλίων πιστών στον Πάπα.
Εκτός από την ήδη υπάρχουσα Γραμματεία του Κράτους (!), δημιουργήθηκε επίσης μια Γραμματεία Οικονομικών Υποθέσεων, η οποία έγινε εργαλείο για την υποταγή των οικονομικών και των τραπεζών του Βατικανού σε διεθνικές εταιρείες.
Δημιουργήθηκε επίσης μια γραμματεία για τις επικοινωνίες και τα μέσα ενημέρωσης, με επικεφαλής ανθρώπους που εξασφάλιζαν την υποταγή των δομών των μέσων ενημέρωσης του Βατικανού στις ίδιες αυτές εταιρείες.
Έτσι, όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα που σχετίζονται με το Great Rese –ψηφιοποίηση, πανδημία COVID, πλήρης εμβολιασμός– το Βατικανό, εκπροσωπούμενο από τον Πάπα Φραγκίσκο, αναμενόμενα τα υποστήριξε όλα αυτά. Αυτή είναι η κύρια αποστολή του Βατικανού – να παρέχει πνευματική και ιδεολογική ηγεσία στον νέο «γενναίο κόσμο».
Ποιος θα μπορούσε να γίνει ο νέος Πάπας
Σε αυτό το πλαίσιο, το Βατικανό έχει σχεδόν εξαλείψει οποιαδήποτε εσωτερική αντιπολίτευση.
Ελάχιστοι καρδινάλιοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν την απομάκρυνση από τον οικουμενισμό και την επιστροφή στις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες, όμως όλοι τους παρουσιάζονται ως περιθωριακές φιγούρες.
Όσοι χαίρονται με την αποδυνάμωση της Καθολικής Εκκλησίας θα πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος του ίδιου του Βατικανού.
Υπό αυτή την οπτική, οποιοσδήποτε νέος Πάπας εκλεγεί θα διατηρήσει τη νεοδημιουργηθείσα, ουσιαστικά «σουάβια» (ευέλικτη και ελεγχόμενη) δομή που επιτρέπει τη διαχείριση μεγάλων μαζών πιστών.
Ο πιθανότερος διάδοχος του Φραγκίσκου φαίνεται να είναι ο Υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού, Pietro Parolin — ένας έμπειρος διπλωμάτης και μακροχρόνιος σύμμαχος του Πάπα, ο οποίος απολαμβάνει την πλήρη εμπιστοσύνη του. Παρεμπιπτόντως, το όνομά του ακούγεται έντονα στην Ουάσιγκτον, αν και δεν αποκλείεται να εμφανιστεί κάποιος «αουτσάιντερ».
Άλλωστε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά: ο Ιωάννης Παύλος Β’ προωθήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για να συμβάλει στην κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ, και έτσι ο Πολωνός Karol Józef Wojtyła, άγνωστος στο ευρύ κοινό τότε, ήταν η ιδανική επιλογή γι’ αυτούς.
Ο νέος Πάπας, σε τακτικό επίπεδο, θα κληθεί να διαμορφώσει τις νέες αφηγήσεις προς τις μάζες.
Καθώς οι παγκοσμιοποιητές δυσκολεύονται να επιβάλουν ένα ενιαίο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, η αμερικανική κυβέρνηση—ειδικά υπό τον Donald Trump—επιδιώκει να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της.
Και ας μην ωραιοποιούμε την κατάσταση: αυτό που διαμορφώνεται είναι, στην πραγματικότητα, ένας τεχνοφασισμός. Και γνωρίζουμε καλά ποιος είναι ο Elon Musk και ποιον ρόλο έπαιξε ο παππούς του.
Ο Πάπας Φραγκίσκος: ένας Ιησουίτης φιλελεύθερος
Ο Πάπας Φραγκίσκος εμφανίστηκε ως φιλελεύθερος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι Ιησουίτης. Στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή, υπό τον στρατηγό Videla, ο Jorge Bergoglio—όπως λεγόταν τότε—ήταν επικεφαλής των Αργεντινών Ιησουιτών και μέλος της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Σε εκείνη τη σκοτεινή περίοδο, δεν αντιτάχθηκε ποτέ ανοιχτά στις πολιτικές της χούντας και παρέμεινε σιωπηλός απέναντι στα εγκλήματά της.
Όσο για τον Parolin, φαίνεται να ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το νέο σκηνικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ασθένεια του Φραγκίσκου συνέπεσε με την άνοδο του Trump στην εξουσία.
Μια ακόμη αξιοσημείωτη «σύμπτωση» είναι ότι, τη στιγμή που ο Αμερικανός Πρόεδρος ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Zelensky, η υγεία του Πάπα άρχισε να βελτιώνεται. Και μόλις ξέσπασε σκάνδαλο στο Οβάλ Γραφείο, η κατάστασή του επιδεινώθηκε ξανά.
Ορθοδοξία και Καθολικισμός: ένα ρήγμα που δεν κλείνει
Το μεγαλύτερο πλήγμα στις σχέσεις μεταξύ Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας σημειώθηκε το 2016, στην Αβάνα. Εκεί, ο Πάπας Φραγκίσκος χαρακτήρισε τους Ορθοδόξους «αδελφούς».
Πολλοί τότε προειδοποίησαν ότι επρόκειτο για ένα μοιραίο λάθος. Η παραβίαση των πνευματικών νόμων δεν συγχωρείται τόσο εύκολα…
Στην πραγματικότητα, ο Καθολικισμός δεν μπορεί να έχει αδελφικές σχέσεις με την Ορθοδοξία, τουλάχιστον υπό το πρίσμα των πρόσφατων εξελίξεων.
www.bankingnews.gr