Άγιος Παΐσιος: Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήσει την Θεία Χάρη
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Πήγε κάποιος στον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη και του είπε: ”Γέροντα, δεν έχω υπομονή. Τί να κάνω, για να αποκτήσω υπομονή;”. Πήγε μέσα στο κελί του ο Άγιος Παϊσιος και έφερε μια σακούλα με καραμέλες. Του τις δίνει και του λέει: ”Να τις παίρνεις κάθε μέρα από δύο. Όμως να μην τις μασάς. Να κάνεις υπομονή να λειώνουν μέσα στο στόμα σου, να τις πιπιλάς”.
–Γέροντα, βλέπω ότι δεν προχωράω πνευματικά και στενοχωριέμαι.
– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλη σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνη, να ευφραίνεται και να μεθάη. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιης κρασί. Αυτό δεν γίνεται. Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορείς να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιης και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλης να απολαύσης καρπούς πνευματικούς.
– Γέροντα, δεν έχω συνηθίσει να περιμένω και εύκολα χάνω την υπομονή μου.
– Χρειάζεσαι υπομονή και σύνεση. Βλέπεις, πολλές φορές, ενώ κάνει κανείς υπομονή μιά-δυό ώρες, για να ψηθή το φαγητό, δεν περιμένει δυο λεπτά να κρυώση, αλλά, χωρίς να σκεφθή, τρώει και καίγεται. Λοιπόν… Όταν επιστρέψω στο Άγιον Όρος, θα σού στείλω μία εικόνα της Αγίας Υπομονής.
Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την Θεία Χάρη. Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή. Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. Βλέπεις τί είπε; “Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται”.
Δεν είπε “ο υπομείνας είς … θέρος!” Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μή χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
“Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών”, λέει το Ευαγγέλιο.
Όταν μας βρίσκη μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνώμαστε στον Χριστό εν λευκώ. Να σκεφτώμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.
Να παρακαλάς ταπεινά και να περιμένεις με υπομονή
-Όταν ζητώ Γέροντα, κάτι από τον Θεό και δεν μου το δίνει αμέσως να επιμένω;
-Ναι να επιμένεις.
-Όταν όμως Γέροντα, περνά καιρός και δεν παίρνω απάντηση στεναχωριέμαι.
–Όταν ζητάμε κάτι στην προσευχή μας πρέπει να περιμένουμε με υπομονή. Μια φορά είχε πρησθεί το μάτι μου και πονούσε. Πήγα τρεις φορές στην εικόνα της Παναγίας και Την παρακάλεσα να το κάνει καλά, για να μπορώ τις νύχτες να διαβάζω το Ψαλτήρι. Πήρα και λίγο λαδάκι από το καντήλι Της και άλειψα το μάτι, όμως δεν θεραπεύτηκε. Σε λίγες μέρες άρχισε να χειροτερεύει η κατάσταση, το μάτι πονούσε πολύ και πρηζόταν.
Πέρασαν δεκαπέντε μέρες. Τότε πήγα με πολύ συστολή στην εικόνα της Παναγίας και είπα: «Παναγία μου να με συγχωρείς, πάλι θα Σε ενοχλήσω».
Πήρα ξανά λίγο λαδάκι από το καντήλι και μόλις το ακούμπησα στο μάτι, έγινε αμέσως καλά. Μήπως δεν μπορούσε η Παναγία από την πρώτη μέρα να μου κάνει καλά το μάτι;
Κάτι όμως έβλεπε και με άφησε να ταλαιπωρούμαι. Κι εσύ να παρακαλάς ταπεινά και να περιμένεις με υπομονή.
Η προσευχή που γίνεται με πίστη, πόνο, επιμονή και υπομονή, εφόσον αυτό που ζητάμε είναι για το καλό μας, εισακούεται.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»