Έβαψαν τα καράβια τους μαύρα και έσπειραν τρόμο στο Αιγαίο. Ο άγνωστος πειρατικός Μαύρος στόλος των Ελλήνων αρματολών
Έβαψαν τα πλοία τους μαύρα και επιτίθεντο σε κάθε τουρκικό σκάφος. Ήταν Έλληνες αρματολοί-πειρατές, και το όνομά τους έγινε θρύλος: Μαύρη Μοίρα.
Γρηγόρης Κεντητός
Το 1807, το Αιγαίο σκοτείνιασε. Όχι από σύννεφα ή καταιγίδες, αλλά από καράβια. Μαύρα καράβια, με σκούρα πανιά, που ξεπρόβαλλαν από τις Βόρειες Σποράδες και όρμησαν σαν φαντάσματα πάνω σε κάθε τουρκικό πλοίο που έβρισκαν μπροστά τους. Δεν ήταν κουρσάροι από κάποια ξένη αυτοκρατορία. Ήταν Έλληνες αρματολοί, πειρατές μιας άλλης εποχής. Και η θάλασσά τους πήρε όνομα: Μαύρη Μοίρα.
Η Μαύρη Μοίρα γεννήθηκε σε μια στιγμή πανικού και χάους. Ο ρωσικός στόλος είχε αποχωρήσει από το Αιγαίο, αφήνοντας πίσω του νησιώτες εκτεθειμένους στην οργή των Οθωμανών. Υδραίοι, Σπετσιώτες και άλλοι ναυτικοί δεν γύρισαν σπίτια τους. Μαζί με αρματολούς από τη Μακεδονία, τον Όλυμπο και τη Θεσσαλία, σχημάτισαν έναν άτυπο στολίσκο πειρατών που έγινε εφιάλτης για την Πύλη.
Οι καπεταναίοι της Μαύρης Μοίρας δεν ήταν τυχαίοι. Ήταν ο Γιάννης Σταθάς, ο Νικοτσάρας, ο Θύμιος Βλαχάβας, ο Καψαβέρνης, ο Ρομφαίης, και άλλοι θρυλικοί πολεμιστές της στεριάς που ανέβηκαν στο κύμα. Οργάνωσαν τα καράβια τους σε ταϊφέδες – δέκα στο σύνολο – με ονόματα όπως Μοριάς, Ρούμελη, Όλυμπος και Άσπρη Θάλασσα. Έκαναν τη Σκιάθο ορμητήριό τους και δεν χαρίζονταν σε κανέναν.
Κάθε τουρκικό πλοίο που συναντούσαν, το βύθιζαν. Πολλές φορές με εμβολή. Τα πληρώματα εκτελούνταν. Δεν είχαν έλεος. Δεν ήταν πειρατές με σκοπό το χρυσάφι – ήταν αντάρτες της θάλασσας, αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τέλους. Κι ο τρόμος ταξίδεψε μαζί τους. Τόσο που ακόμα και οι Άγγλοι, βλέποντάς τους να επιτίθενται σε φρεγάτες, τους κοίταζαν με δέος.
Τον Νοέμβριο του 1808, οι Οθωμανοί έστειλαν βαριά ναυτική μοίρα για να καθαρίσουν τη Σκιάθο. Έπεσαν σε κόλαση. Τα πλοία τους κάηκαν ή βυθίστηκαν, και μια αγγλική φρεγάτα που βρέθηκε στην περιοχή συμπλήρωσε το χάος. Οι Οθωμανοί κατάλαβαν πως η βία δεν θα λύσει τίποτα. Έδωσαν αμνηστία. Προσωρινά.
Οι νησιώτες γύρισαν στα σπίτια τους. Οι αρματολοί στα βουνά. Η Μαύρη Μοίρα διαλύθηκε. Αλλά ο Αλή Πασάς δεν είχε ξεχάσει. Όταν οι πειρατές αυτοί απομονώθηκαν ξανά, τους χτύπησε έναν-έναν. Μέσα σε τρία χρόνια, οι περισσότεροι είχαν εξοντωθεί. Το Αιγαίο είχε καθαρίσει. Όχι όμως η μνήμη.
Στη λαϊκή μούσα, η Μαύρη Μοίρα έμεινε ζωντανή. Δημοτικά τραγούδια, μαρτυρίες, και ονόματα που ακόμη τρομάζουν. Δεν ήταν ένας πειρατικός μύθος. Ήταν οι πρώτοι που έβαψαν τη σημαία τους μαύρη. Όχι για πλιάτσικο, αλλά για επανάσταση. Πριν το 1821, κάποιοι το είχαν ήδη ξεκινήσει.