Ο Γερο – Παχώμιος γιόρτασε με τον Άγιο Γεώργιο στον Ουρανό, και χόρτασε από τα κάλλη του Παραδείσου και μέθυσε από το πνευματικό κρασί της αγάπης του Θεού μαζί με τον Άγιο Γεώργιο. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Στο κελλί του Αγίου Γεωργίου του “Φανερωμένου” ο υποτακτικός του Χατζη – Γεώργη, ο Γερο – Ευλόγιος κάποτε στην Πανήγυρη του Αγίου δεν μπόρεσε να βρει ψάρια και άφησε το θέμα αυτό στον Άγιο Γεώργιο να το φροντίσει.
Την παραμονή λοιπόν ακούει ξαφνικά χτυπήματα στην πόρτα από ζώο. Βγαίνει έξω και τι να ιδεί! Ένα ζώο φορτωμένο με ψάρια καλά, εβδομήντα οκάδες. Δόξασε τον Θεό και ευχαρίστησε τον Άγιο. Ταχτοποίησε μετά το ζωό, το οποίο ήρθε από μακρυά μόνο του – το είχε οδηγήσει ο Άγιος Γεώργιος.
Τί είχε συμβει; Ένας Ιερισσιώτης είχε δυο ζώα φορτωμένα ψάρια και τα πήγαινε για τη Μονή Ζωγράφου. Ο Άγιος παίρνει το ένα ζώο και το οδηγεί στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου “Φανερωμένου”, όπου τον παρακαλούσε ο ευλαβέστατος Γερο – Ευλόγιος. Ο Ιερισσιώτης έψαχνε και ρωτούσε δεξιά – αριστερά και μετά έμαθε ότι το ζώο πήγε τα ψάρια στο Κελλί του Αγίου Γεωργίου. Κατάλαβε και αυτός το θαύμα, την πρόνοια του Αγίου για την Πανήγυρη και δόξασαν όλοι τον Θεό.
*
Ο Άγιος Γεώργιος ο Φανερωμένος
Ο Χατζηγιωργιάτης Γερο-Ευλόγιος από το Κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου στην άνω Παντοκρατορινή Καψάλα του Αγίου Όρους, διηγείτο στον Γερο-Ιωακείμ συχνά, πολλά θαύματα που είχε ζήσει ο ίδιος από τον Άγιο Γεώργιο. Πολλές φορές όταν έσβηνε το καντήλι του Αγίου την νύχτα, άκουγε τον Άγιο με το άλογό του στον διάδρομο του Κελλιού να πηγαίνει πέρα-δώθε. Άκουγε ο Γερο-Ευλόγιος το ποδοβολητό του αλόγου, ξυπνούσε, πήγαινε στην εκκλησία και άναβε το καντήλι. Αρκετές μάλιστα φορές οικονόμησε ο Άγιος τα της πανηγύρεως, ενώ υπήρχαν μεγάλες και διάφορες δυσκολίες. Την τελευταία ώρα επενέβαινε ο Άγιος και φρόντιζε για όλα.
Ο Γερο- Γεώργιος από το Κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου διηγήται εκεί τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου
Διήγηση του π. Βασιλείου των Ιωασαφαίων Καρυών
Με τον π. Γεννάδιο είχαμε πάει και άλλη φορά μαζί στον π. Γεώργιο. Τότε μας είχε πει, ότι ο γέροντάς του, του είχε πει πριν από σαράντα χρόνια: «Μόλις εσύ παιδί μου φθάσεις στα ογδόντα σου χρόνια, τότε θα κοιμηθείς. Ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα». Ο π. Γεώργιος ήταν από το Σουφλί και έμενε πολλά χρόνια στο κελλί του Αγίου Γεωργίου του Φανερωμένου. Ο γέροντάς του λεγόταν Ευλόγιος και Παχώμιος ο παράδελφός του. Εκείνη την χρονιά, απ’ ότι υπολογίσαμε, συμπλήρωνε τα ογδόντα του χρόνια.
Πάμε στον γέροντα Γεώργιο. Του βάλαμε μετάνοια και μας διηγήθηκε εκεί τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Θα ξέρετε φυσικά, γιατί ονομάζεται Άγιος Γεώργιος του Φανερωμένου. Γιατί παρουσιάστηκε ο Άγιος σε κάποιους πειρατές, που πήγαν να κάνουν εκεί κακό στους πατέρες. Τους άνοιξε την πόρτα τα μεσάνυκτα και τους έδεσε στο αρχονταρίκι. Τους έδεσε αοράτως και τους είπε: «Περιμένετε να φωνάξω τους γέροντες». Περνούσε όμως ή ώρα. Κάνουν να σηκωθούν. Όμως δεν μπορούσαν να σηκωθούν δεθήκανε. Τα χαράματα που σηκώθηκαν οι γέροντες για τον Όρθρο, αντιλαμβάνονται ξένους ανθρώπους μέσα στο κελλί τους. Τότε τους ρωτάνε: «Από που μπήκατε; Πώς μπήκατε εσείς μέσα στο κελλί μας;». Και αυτοί απαντούν: «Το καλογέρι σας μας άνοιξε». «Μα εμείς δεν έχουμε καλογέρι. Τρία γεροντάκια είμαστε εδώ». Εκείνη την στιγμή ομολόγησαν «Δυστυχώς ήρθαμε για κακό σκοπό εδώ πέρα, να σας ληστέψουμε και δεθήκαμε αοράτως. Δεν μπορούμε να κουνηθούμε. Κάντε προσευχή. Σε ποιόν Άγιο τιμάται εδώ η Εκκλησία σας;». Οι πατέρες πήγαν στην Εκκλησία· έκαναν προσευχή και οι κλέφτες λύθηκαν. Τους λένε: «Ελάτε τώρα να ευχαριστήσετε τον Άγιό μας. Μόλις είδαν στο τέμπλο την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, φώναξαν: «Να! Το καλογέρι σας! Αυτό το καλογέρι μας άνοιξε και μπήκαμε μέσα». Μετά από το γεγονός αυτό μετανόησαν και από ληστές έγιναν μοναχοί στο κελλί αυτό και πέθαναν εκεί.
Μας είπε και αλλά θαύματα … Εμείς στο τέλος τον ρωτήσαμε: «Γέροντα Γεώργιε, σε βλέπουμε υγιέστατο». Γέρος μεν 80 χρονών, αλλά στεκόταν πολύ καλά στην υγεία του. Θυμόμαστε, ότι … είχε και πολλή αγάπη και ελεημοσύνη. Δεν έλεγε για κανέναν κακό. Όλους τους αγαπούσε και ήθελε να προσφέρει ότι μπορούσε. Έκανε πανηγύρι κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου. Έκανε λουκουμάδες και μοίραζε στον κόσμο. Αυτό που μου έκανε ιδιαιτέρα εντύπωση ήταν ότι, ότι έκανε το έκανε με πολλή χαρά και προθυμία. Όσο περισσότεροι πατέρες πηγαίνανε, τόσο περισσότερο χαιρότανε. Αυτά ήταν ευλογημένα γεροντάκια. Του λέμε τότε: «Γέροντα, μας είπες ότι στα ογδόντα σου θα κοιμηθείς. Φέτος συμπληρώνεις ογδόντα». «Ναι», λέει. «Εγώ το πιστεύω, πατέρες, ότι φέτος φεύγω». «Μα πως θα φύγεις;». «Φέτος φεύγω από την ζωή αυτή, διότι έτσι μου είχε πει ο γέροντάς μου πριν 40 χρόνια, ότι όταν φτάσεις στα ογδόντα σου, τότε θα κοιμηθείς». Πήραμε την ευλογία του και του φιλήσαμε το χέρι.
Πριν 4-5 χρόνια ο π. Παχώμιος, ο παραδελφός του -ζούσε τότε- έστειλε τον π. Γεώργιο να καλέσει για τον Άγιο Γεώργιο όλους τους πατέρες με τα εξής λόγια: «Ευχάς και ευλογίας του Αγίου Γεωργίου. Να έρθεται να κάνουμε φέτος διπλό πανηγύρι». Ήρθε και σε μας εδώ. Μάλιστα ήμασταν στο εργαστήριο. Του λέει ο γέροντας, ο π. Ιωάσαφ: «Τι διπλό πανηγύρι θα ‘χουμε;». «Ε!», απαντά. «Θα ‘χουμε την εξόδιο ακολουθία του γέροντος, του παράδελφού μου πατρός Παχωμίου και μετά τον Άγιο Γεώργιο». «Καλά, πέθανε ο γέροντας;», του λέμε. Ήταν 15 μέρες πριν τον Αϊ-Γιώργη. «Όχι», λέει. «Δεν πέθανε, αλλά μου είπε να σας πω έτσι. Ορίστε να πανηγυρίσουμε διπλό πανηγύρι φέτος». Και ενώ παραξενευτήκαμε εμείς, πώς 15 μέρες πριν το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου και ενώ ζούσε ο π. Παχώμιος μας καλεί τώρα, να κάνουμε την κηδεία του γέροντα (του π. Παχωμίου) και να κάνουμε και το πανηγύρι. Όντως την προπαραμονή της πανηγύρεως κοιμήθηκε ο παράδελφός του, ο π. Παχώμιος, την παραμονή έγινε η κηδεία του και μετά ο Μέγας Εσπερινός του Αγίου Γεωργίου. Πήγε ο γέρο-Ιγνάτιος. Εγώ με τον γέρο-Ιωάσαφ τον γέροντά μας, πήγαμε στην Μονή Ζωγράφου, που και σ’ αυτήν γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος. (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β’ , ΕΤΟΣ 2007 )
πηγή