Τις βρίσκω στα κείμενα του Αγίου Μάρκου του Ασκητού (τα 226 κεφάλαια, περί αυτών, που νομίζουν ότι διώκονται από τα έργα τους). Και τις αντιγράφω εδώ προς ψυχική ωφέλεια των αδελφών: Εκείνος, που θέλει να κάνει κάτι και δεν μπορεί, είναι σαν να το έκανε, απέναντι στον καρδιογνωστη Θεόν. Αυτό ισχύει και για τα καλά και για τα κακά. Ότι κάνουμε χωρίς προσευχή και καλή ελπίδα, ύστερα αποδεικνύεται βλαβερό και ατελές. Εκείνος, που κάνει το καλό και ζητεί ανταπόδοση, δεν υπηρετεί το Θεόν αλλά το θέλημά του. Αν εννοήσεις, κατά την Αγία Γραφή, ότι σε όλην τη γη βρίσκονται οι κρίσεις του Κυρίου. (Α’ Παρ.ΙΣΤ’ 14), τότε κάθε συμφορά σου γίνεται δάσκαλος θεογνωσίας. Μην αρνείσαι να μαθαίνεις και ας τυχαίνει να γνωρίζεις πάρα πολλά. Γιατί αυτό, που μπορεί να οικονομήσει ο Θεός είναι πολύ πιο ωφέλιμο από τη δική μας φρόνηση. Όπως η φωτιά δεν μπορεί να ζήσει μέσα στο νερό, έτσι και λογισμός αισχρός δεν ζει μέσα στην ψυχή που αγαπά τον Θεόν, γιατί κάθε φιλόθεος αγάπα τους κόπους. Και ο εκούσιος κόπος είναι εκ φύσεως εχθρός της ηδονής.
