Γράφει ο Κώστας Νούσης
Θεολόγος – Φιλόλογος
Ο πιστός άνθρωπος κινείται στον άξονα ζηλωτισμός και άκρατος νεωτερισμός.
Η ορθόδοξη στάση βρίσκεται, κατά και τη γενική ομολογία των Πατέρων, κάπου στη μέση, όπως άλλωστε και σε όλα τα ζητήματα.
Το μυρίστηκαν αυτό και οι αρχαίοι μας πρόγονοι και μίλησαν για τη μεσότητα ως ένδειξη αρετής μέσω του κορυφαίου φιλοσόφου Αριστοτέλους.
Ο καθένας επομένως μπορεί να αυτοαξιολογηθεί και να αξιολογήσει γύρω του με βάση αυτήν τη δοκιμασμένη πνευματική κλίμακα.
Πάνω σε αυτή θεωρώ πως ένα από τα αξιολογότερα κείμενα της εποχής είναι το εσχάτως εκδοθέν περί υποχρεωτικού εμβολιασμού κείμενο του γέροντος Ευθυμίου της Καψάλας.
Είναι φως φανάρι πως κάποιο χέρι αόρατο κατευθύνει τις εξελίξεις βαστώντας γερά το ραβδί της τρομοκρατίας της εδραζόμενης στον φυσικό φόβο απέναντι στον θάνατο.
Η πρωτοφανής αυτή δικτατορία είναι η νεοεποχίτικη ηλεκτρονικού τύπου παγκόσμια δικτατορία των εσχάτων, όπως ακριβώς και δη με λεπτομέρειες έχει προφητευθεί στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Η έσχατη απόληξη της θα είναι το σωματικό σφράγισμα – χάραγμα με τον αριθμό του Αντιχρίστου.
Μήπως ένα σαφές προμήνυμά του είναι ο σημερινός εμβολιασμός; Δεν νομίζω πως χρειάζεται ιδιαίτερη λογική για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό…
Πριν από την επισφράγιση της σωματικής μας κατάληψης – εν προκειμένω διά ιατρικού μπολιάσματος – προηγείται ο ψυχικός βιασμός και καταναγκασμός.
Όλα αυτά αποπνέουν δαιμονικό «άρωμα» πασιφανέστατα. Είναι άξιο απορίας που η Εκκλησία μας, αντί να αντισταθεί σε αυτόν τον προφητευμένο εξανδραποδισμό του γένους από τον Εξάπωδο, φαίνεται να συνδράμει στο έργο αυτό σε πολλές περιπτώσεις.
Για παράδειγμα: να προταθεί επισήμως στο εκκλησίασμα ο μονόδρομος του εμβολιασμού. Και οι παρενέργειες; Φονικές μάλιστα πολλάκις; Για αυτές ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη;
Μήπως θα πρέπει να σταθούμε πιο υποψιασμένοι σε αυτούς που ξαφνικά θέλουν τόσο πολύ το καλό μας, όντας την ίδια ώρα υπαίτιοι παντοιοτρόπως για τα κακά που μαστίζουν την ανθρωπότητα, όπως η φτώχεια, τα ναρκωτικά και οι αμέτρητοι θάνατοι από ασιτία;
Παρατηρούμε μετ’ εκπλήξεως από σημαίνοντες πνευματικούς πατέρες των ημερών μας να προτείνεται, ελαφρά τη καρδία, ο εμβολιασμός ή και ενίοτε να διατάσσεται στο πλαίσιο της υπακοής.
Ας δεχτούμε ότι αυτό είναι σύμφωνο με τον σεβασμό απέναντι στην κλασική ιατρική. Ωστόσο, μιλάμε εδώ για κλασική ιατρική ή για χειραγώγησή της από την αφανή παγκόσμια πολιτική εξουσία;
Δεν είναι ξεκάθαρο ότι οι δοκιμές των εμβολίων γίνονται αδιακρίτως πάνω σε κάθε τάξη και ηλικία σαν σε ποντίκια και πάσης φύσεως πειραματόζωα;
Ποιος εγγυάται ή αναλαμβάνει ευθύνες για τις άμεσες παρενέργειες ή και τις έμμεσες στο μέλλον (όπως η στειρότητα ή και η αλλοίωση του γονιδιώματος);
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αφεθεί το θέμα στην ελευθερία εκάστου και να υπογραμμιστεί από επίσημα Συνοδικά χείλη πως εν προκειμένω έχουμε ιατρικό και όχι πνευματικό πρόβλημα και η Εκκλησία δεν θέλει να συνδράμει τις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και προθετικότητας πολιτικές των κρατών και των τεράστιων φαρμακευτικών τραστ;
Είναι δύσκολα τα πράγματα. Από πού να το πιάσεις και να μην εκθέσεις ή εκτεθείς, να μη συγχωρήσεις και να μην καταγγείλεις. Ο καθείς μιλάει και πράττει κατά την εαυτού κεφαλήν.
Και δεν προλαβαίνουμε να μαζεύουμε πτώματα. Κυρίως ψυχικά και πνευματικά. Ανθρώπων που δελεάζονται να απωλέσουν και να πουλήσουν την ελευθερία τους ακόμη και για ένα κομμάτι ευρώ…