Κάλεσαν κάποτε τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο να κάνει έναν εξορκισμό. Όταν έφτασε στον χώρο που ήταν η κοπέλα, ακούστηκε μια φωνή…
– Α, με γεμάτο στομάχι ήρθες; Α καλά, δεν βγαίνω! είπε ο δαίμονας!
– ”Καλά.. θα ξανάρθω.” Απάντησε ο π. Γερβάσιος. Γύρισε και έφυγε.
Νήστεψε απο φαγητό 40 μέρες, δεν έφαγε τίποτε…
Και επέστρεψε. Όταν έφτασε πάλι στόν χώρο που ήταν η ασθενής,
Ακούστηκε πάλι η ίδια φωνή:
– A-πα-πα!! Φεύγω-φεύγω-φεύγω!! (…)
Αφήγηση: πατέρας Σίμωνας Καρακαλλινός
______________________________________
Ήταν η χάρις και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που ξεχύλιζε απο τον αγωνιστή ιερέα του Θεού, που δεν μπορούσε να αντέξει ο δαίμονας, και έφριξε στήν θεα της.
Τόση μεγάλη είναι η σημασία, και η δύναμη της νηστείας, η εφαρμογή της Ασκητικής της Ορθοδοξίας, οσο και αν παραθεωρείται (και αγνοείται) σήμερα η αξία της, απο την μοντέρνα-στοχαστική, και μεταπατερική θεολογία. (…)
”Αρχηγός των δαιμόνων είναι ο πεσών Εωσφόρος, και αρχηγός των παθών, ο λαιμός της κοιλιάς (λαιμαργία)…” ~ Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, Κλίμαξ 14, 27
Ίσως τώρα σε κάποιον φανεί ”αδύνατο” να μην φάει τίποτα κανείς για 40 μέρες, οι ασκητές της Ορθοδοξίας ωστόσο, γνωρίζουν το πως, συνεργίας της χάριτος, να πέρνουν μεγάλα διαστήματα, μόνο με λίγο νερό, παξιμάδι, και θεία κοινωνία…
”Μπορεῖ ἐκεῖνος πού ἔχει ἀγωνιστική ζωή, καί ζεῖ σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο, νά τρέφεται καθημερινά μόνο μέ ψωμί καί νερό, καί νά ζεῖ καί νά εἶναι καλά στήν ὑγεία του περισσότερο ἀπό ἐκείνους πού ἀπολαμβάνουν τά πλουσιότερα γεύματα.”
∽ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
Όσο για το ποιός ήταν ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος των Πατρών..
Ο π. Γερβάσιος αξιώθηκε να λάβει από το Θεό το χάρισμα της θαυματουργίας. Ο ταπεινός υπηρέτης του Κυρίου, αυτός που δεν επιζήτησε αξιώματα και θέσεις, έλαβε την ιδιαίτερη εκείνη χάρη, που λίγοι από αυτούς που ευαρέστησαν στον Κύριο, αξιώθηκαν και μάλιστα ελάχιστοι πριν από την κοίμηση τους..
Μιλούν για πλήθος θαυμάτων που έκανε όσο ακόμη ζούσε ο Πατήρ. Μεγάλη δύναμη είχε αποκτήσει εναντίον των δαιμόνων, οι οποίοι και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του, έφριτταν και έτρεμαν, αποκαλώντας τον «Καψάλη» και «Γεράσιμο». Πολλοί μαρτυρούν ότι αρκούσε μόνο να υψώσει τα χέρια του στον ουρανό και ο ασθενής θεραπευόταν…
«Σημεία μετά θάνατον του γέροντος π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου(+1964)»
Ένας εργάτης στο εργοστάσιο Β.Ε.Σ.Ο. διηγήθηκε τα εξής: Κάποια βραδιά είδε στον ύπνο του τον π. Γερβάσιο να του λέει: « Πήγαινε, παιδί μου, και αγόρασε μερικά τρόφιμα, βάλε τα σε ένα καλαθάκι μαζί με μερικά χρήματα και σπεύσε να τα δώσεις εις κάποιαν γριούλα- είπε ακριβώς την διεύθυνση που έμενε- διότι αποθνήσκει εκ πείνης, χωρίς να έχει δικό της άνθρωπον». Πράγματι, το επόμενο πρωί αγόρασε τα τρόφιμα και αφού βρήκε το σπίτι, που του είχε υποδείξει ο Γέροντας, διαπίστωσε ότι όντως υπήρχε η γερόντισσα και ήταν σε άθλια κατάσταση. Σώθηκε, όμως, χάρη στην επέμβαση του καλού ποιμένα, ο οποίος είχε κοιμηθεί προ πολλού. Ας σημειωθεί ότι σε αυτή την γριούλα έστελνε συνεχώς τρόφιμα, όσο ζούσε ο Άγιος Γέροντας.
“Το Προορατικό Χάρισμα του π. Γερβασίου”
Είναι γεγονός ότι ο π. Γερβάσιος ζούσε και εκινείτο εν Αγίω Πνεύματι. Ο Κύριος του, τον Οποίο αγαπούσε από την μικρή του ηλικία, θέλοντας να τον βοηθήσει στο δύσκολο αλλά και σωτηριώδες έργο του, τον αξίωσε να λάβη το προορατικό χάρισμα. Οι εξομολογούμενοι σ’ αυτόν έπρεπε να προσέχουν καλά τις προβλέψεις του, γιατί γνώριζαν από προηγούμενες περιπτώσεις πως είναι αληθινό ό,τι προβλέπει.
Μια μοναχή, πνευματικό παιδί του π .Γερβασίου, μου διηγήθηκε τα εξής: «Όταν σε μια από τις εξομολογήσεις μου εξέφρασα την επιθυμία μου στον Γέροντα, όπως ακολουθήσω το μοναχικό βίο, αυτός μου απάντησε ως εξής: «Εσύ παιδί μου, θα κάνης υπομονή και θα λέγης αυτό μόνο: «Η αμνάς σου, Ιησού. Κράζει μεγάλη τη φωνή», ο δε πόθος σου θα εκπληρωθεί σύντομα. Επίσης μου είπε «Η Αγία Αικατερίνη, όπου είναι προστάτις των παρθένων, θα σου αποκαλύψει κάτι. Να την επικαλείσαι και εγώ θα κάνω προσευχή». Όντως την νύκτα βλέπω την Αγίαν στον ύπνο μου και μου λέγει: «Γιατί στενοχωριέσαι; Γνωρίζω ότι έχεις μεγάλο πόλεμο. Συ όμως θα λέγεις: «Εγώ είμαι νύμφη του Χριστού. Και για απόδειξιν σου φορώ αυτό το δαχτυλίδι». Την επομένη έσπευσα στον γεροντά μου και του ανέφερα το γεγονός. Βλέπω δε ότι αλήθευσε και η πρώτη του πρόβλεψις, ότι συντόμως θα λάβω το Αγγελικό Σχήμα, διότι δεν πέρασε πολύς καιρός και με αξίωσε ο Θεός αυτής της Χάριτος».
Η οικογένεια Περούλη από την Πάτρα πήγε για διακοπές στο χωριό Μπεγουλάκι, όπου έμεναν οι συγγενείς τους. Κατά μια οικογενειακή παράδοση το σπίτι όπου έμεναν ήταν «κρατημένο από αερικό», όπως έλεγαν.
Μια μέρα ο πατέρας της οικογένειας, Σπυρίδων Περούλης, ενώ καθόταν το μεσημέρι έξω από την αυλή αισθάνθηκε «σαν κάτι» να πέρασε από μπροστά του και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Από εκείνη την στιγμή «κρατήθηκε» όλος. Πόνοι φοβεροί τον ταλαιπωρούσαν σε όλο του το σώμα.
Το σπίτι του Σπυρίδωνος βρισκόταν στην οδό Αγίου Δημητρίου 98 στην ενορία Αγ. Δημητρίου Πατρών, όπου εφημέριος ήταν ο π. Γερβάσιος. Σαν εφημέριος τον επισκεπτόταν συχνά και άλλοτε του διάβαζε ξορκισμούς και άλλοτε έκανε αγιασμό.
Κάποια μέρα τους επισκέφτηκε χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να τον περιμένουν. «Φέρετε μου το καντήλι, σήμερα θα τελέσω ευχέλαιο», τους είπε. Όταν τελείωσε η ακολουθία του Ευχελαίου και ήρθε η στιγμή που θα εχρίονταν τα μέλη της οικογένειας, ο π. Γερβάσιος πλησίασε και σταύρωσε με το Άγιο έλαιο και τον άρρωστο Σπυρίδωνα. Την στιγμή εκείνη έγινε ένας δυνατός τοπικός σεισμός συνοδευμένος από μια δυνατή βοή και ο άρρωστος θεραπεύτηκε, ενώ ο π. Γερβάσιος έγινε άφαντος για να μην δεχθεί τις ευχαριστίες τους.