Κάποτε ο όσιος Βασίλειος (ο διά Χριστόν σαλός, ο προστάτης της Μόσχας) περπατούσε μέσα από μία πλατεία, όταν μερικά νέα κορίτσια που πουλούσαν τα εργόχειρά τους άρχισαν να γελάνε με τη γύμνια του. Ξαφνικά άρχισαν χάνουν το φως τους.
Μία από αυτές, περισσότερο λογική από τις άλλες, μόλις κατάλαβε ότι άρχισε να τυφλώνεται, αντιλήφθηκε την αμαρτία της και πήγε γρήγορα προς τον άγιο και τον ικέτευσε να σταματήσει. Έπεσε στα πόδια του με δάκρυα και ζήτησε συγχώρεση.
Ο Όσιος γέλασε και της είπε:
– Εάν δεν επαναλάβεις το ίδιο, τότε θα δεις το φως σου.
Το κορίτσι υποσχέθηκε να μην τον κοροϊδέψει ξανά. Τότε ο άγιος την διέταξε να σηκωθεί όρθια και έπειτα φύσηξε μέσα στα μάτια της και αμέσως ανέκτησε το φως της.
Έπεσε πάλι στα πόδια του ευχαριστώντας και εκπλιπαρώντας τον να γυρίσει πίσω να θεραπεύσει και τις υπόλοιπες. Οι άλλες κοπέλες μετανόησαν επίσης και μετά την καθοδήγηση της πρώτης, θεραπεύτηκαν αφού έπεσαν στα πόδια του αγίου και τον θερμοπαρακάλεσαν να αποκαταστήσει την όρασή τους. Ο όσιος τους είπε να σταθούν όλες όρθιες και όταν φύσηξε μέσα στα μάτια της καθεμιάς χωριστά, όλες θεραπεύτηκαν.
Γενικά, ο ευλογημένος Βασίλειος ήταν επιεικής έναντι της αδυναμίας του πλησίον. Επιπλέον, μερικές φορές μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα πνευματικά του χαρίσματα σε πολύ αμαρτωλούς ανθρώπους προκειμένου αυτοί να φωτιστούν.
Από το βιβλίο, “Ημείς μωροί διά Χριστόν, Βίος και πολιτεία οσίων σαλών”, έκδοση Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Νέα Σκήτη, Αγίου Όρους.