Πηγή https://www.theamericanconservative.com
Όταν η σάρωση κωδικού QR γίνει συνήθεια, το σύστημα κοινωνικής βαθμολόγησης είναι αναπόφευκτο.
Είχα Covid κατά τη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών, αφού ο τριπλο-εμβολιασμένος σύζυγός μου τον έφερε στο σπίτι από ένα συνέδριο, που σημαίνει δύο πράγματα: Τώρα έχω φυσική ανοσία, και ποτέ δεν θα πειστώ ότι τα εμβολιασμένα άτομα δεν μεταδίδουν τον ιό σε άλλους.
Αυτό υποτίθεται ότι ήταν το σκεπτικό για τα πιστοποιητικά εμβολιασμού. Εάν τα εμβόλια εμπόδιζαν την εξάπλωση του Covid, τότε μπορεί να είχε αξία να δοθεί στους ανθρώπους η ηρεμία να ξέρουν ότι το τοπικό καφέ ή το μουσείο ή το κτίριο γραφείων τους ήταν ένας ασφαλής χώρος όπου κανείς δεν θα τους μολύνει.
Τώρα που τα εμβόλια αποδεικνύονται καλύτερα στην ατομική προστασία παρά στην προστασία των άλλων, το σκεπτικό για να καταστούν υποχρεωτικά διαλύεται. Και όμως αυτή είναι ακριβώς η στιγμή που πόλεις σε όλη τη χώρα λανσάρουν τα δικά τους πιστοποιητικά εμβολιασμού.
Οι πόλεις της Βοστώνης, της Φιλαδέλφειας, του Σικάγο και της Ουάσιγκτον έχουν όλες συστήματα πιστοποιητικών εμβολιασμού που τίθενται σε ισχύ αυτόν τον μήνα, καλύπτοντας εστιατόρια, γυμναστήρια, χώρους διασκέδασης και άλλους κλειστούς χώρους. Το Λος Άντζελες κυκλοφόρησε το SafePassLA τον Νοέμβριο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σαν Φρανσίσκο και της Νέας Υόρκης, που κυκλοφόρησαν τα πιστοποιητικά εμβολιασμού τους το περασμένο φθινόπωρο.
Οι δήμαρχοι αυτών των πόλεων δεν προσποιούνται καν ότι έχουν ορθό σκεπτικό για την κυκλοφορία των πιστοποιητικών εμβολιασμού τώρα. Διαβάζοντας τις δημόσιες δηλώσεις τους, το σκεπτικό φαίνεται να είναι ότι όσο περισσότερο παρενοχλούν τους ανεμβολίαστους, τόσο υψηλότερος θα είναι ο ρυθμός εμβολιασμού στην πόλη τους. Οι επικλήσεις της «προστασίας των άλλων» είναι συνήθεις, χωρίς ρητή πρόταση ότι τα εμβολιασμένα άτομα δεν διαδίδουν τη νέα, εξαιρετικά μεταδοτική παραλλαγή Omicron.
Ο εξαναγκασμός των ανθρώπων σε μια ιατρική πράξη που δεν θέλουν και, ανάλογα με το προφίλ κινδύνου, δεν χρειάζονται, είναι κάτι κακό. Αλλά αυτός δεν είναι ο πιο σημαντικός λόγος για να αντιταχθούμε στα πιστοποιητικά εμβολιασμού. Ο πιο σημαντικός λόγος είναι ότι μόλις δημιουργηθεί η υποδομή για ένα σύστημα κοινωνικής βαθμολόγησης, δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτό.
Από τη στιγμή που οι Αμερικανοί συνηθίσουν να σαρώνουν έναν κωδικό QR κάθε φορά που μπαίνουν σε ένα κτίριο, δεν υπάρχει όριο στην επιτήρηση και τις πιέσεις που μπορούν να χτιστούν πάνω σε αυτό το προηγούμενο. Θα υπάρχει ένα αρχείο για το πού πήγατε και με ποιους βρεθήκατε κάθε φορά που βγήκατε σε ένα μπαρ. Αυτήν τη στιγμή πρέπει να δείξετε ταυτότητα για να πιείτε, κάτι που ορισμένοι πιστεύουν ότι ισοδυναμεί με την επίδειξη απόδειξης εμβολιασμού. Αλλά η αστυνομία δεν μπορεί να καλέσει το μπαρ και να ζητήσει μια λίστα με όλους όσοι ήταν στους χώρους του χθες το βράδυ. Στο πλαίσιο ενός καθεστώτος πιστοποιητικών εμβολιασμού, η παροχή μιας τέτοιας λίστας θα ήταν τόσο εύκολη όσο το να δείξετε και να κάνετε κλικ στον υπολογιστή. Η αυστραλιανή αστυνομία έχει ήδη χρησιμοποιήσει δεδομένα από ελέγχους κωδικών QR σε ποινικές έρευνες. Αυτό υποδηλώνει ότι έχουν κάποιο επίπεδο επιτήρησης μεγαλύτερο από αυτό που είχαν πριν, ακόμη και με την παρακολούθηση τοποθεσίας κινητού τηλεφώνου και άλλα ψηφιακά αποτυπώματα.
Θα ήταν πολύ εύκολο για εφαρμογές όπως το CLEAR Health Pass να δημιουργήσουν συστήματα κοινωνικής βαθμολόγησης έχοντας την υποδομή των πιστοποιητικών εμβολιασμού, επιβραβεύοντας ορισμένες συμπεριφορές και τιμωρώντας άλλες – πολύ περισσότερο επειδή είναι ιδιωτικές εταιρείες. Οι πολιτικοί της κυβέρνησης Μπάιντεν έχουν δείξει προθυμία να αναθέσουν τις εφαρμογές πιστοποιητικών εμβολιασμού στον ιδιωτικό τομέα, πιθανώς με σκοπό να μείνουν απρόσβλητοι από νομικές διενέξεις. Φανταστείτε τις σημερινές συζητήσεις σχετικά με το εάν το Twitter και το Facebook είναι ελεύθερα να τιμωρούν οποιονδήποτε χρήστη τους αρέσει ή αν έχουν υποχρεώσεις ως η νέα εικονική δημόσια σφαίρα, αλλά [σ.σ. πλέον] για την πραγματική δημόσια σφαίρα. Αυτό θα συμβεί όταν η βιτρίνα κάθε καταστήματος είναι συνδεδεμένη στο σύστημα CLEAR ή VaxYes.
Ο τομέας της τεχνολογίας έχει τους δικούς του λόγους να διευκολύνει την προοπτική ενός πιστοποιητικού εμβολιασμού. Τα δεδομένα είναι ο νέος χρυσός, όπως λέει και η παροιμία. Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού προσφέρουν μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία συλλογής δεδομένων και, το πιο σημαντικό, συγχρονισμού των δεδομένων ενός ατόμου κάτω από ένα ενιαίο ψηφιακό προφίλ.
Στο πρόσφατο βιβλίο του για τη σύγχρονη Κίνα, ο David Goldman καταγράφει μια συνομιλία με ένα κινέζικο τραπεζικό στέλεχος που αγόρασε δεδομένα από εταιρείες τηλεπικοινωνιών για να κάνει στοχευμένες διαφημίσεις. «Εάν έχετε περάσει από μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων τρεις φορές τις τελευταίες δύο εβδομάδες, σας στέλνουμε ένα μήνυμα που διαφημίζει ένα δάνειο αυτοκινήτου», είπε, προσθέτοντας, «Δεν θα μας επιτρεπόταν να το κάνουμε αυτό στη Δύση». Οι δυνατότητες για αυτό το είδος ψηφιακής παρακολούθησης είναι ατελείωτες, είτε για εταιρείες που θέλουν να σας πουλήσουν πράγματα είτε για κυβερνητικούς φορείς που θέλουν να ελέγξουν το αποτύπωμά σας άνθρακα.
Αυτά τα ενδιαφερόμενα μέρη γνωρίζουν ότι έχουν ένα στενό χρονικό περιθώριο για να στήσουν τον σκελετό αυτού του συστήματος προτού εξαλειφθεί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κρίσης του Covid. Έχουμε ένα εξίσου στενό χρονικό περιθώριο για να το αποτρέψουμε.
Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη. Το γεγονός ότι τέθηκαν σε εφαρμογή σχετικά ομαλά, χωρίς να προκαλέσουν επανάσταση σε καμία από τις δύο πόλεις, είναι ο νούμερο ένα παράγοντας που ενθαρρύνει κι άλλους δημάρχους να τα υιοθετήσουν.
Το μόνο πράγμα που θα εμποδίσει την περαιτέρω εξάπλωση των πιστοποιητικών εμβολιασμού είναι εάν το σύστημα σταματήσει να λειτουργεί ομαλά. Εάν οι θαμώνες των μπαρ και των εστιατορίων μείνουν μακριά, εάν οι πωλήσεις εισιτηρίων για μουσικά και αθλητικά θεάματα μειωθούν, εάν οι επιχειρήσεις αρνηθούν να επιβάλουν αυτό το σύστημα διακρίσεων μέχρι να υπάρξουν νομικές προκλήσεις. Ο σύζυγός μου προτείνει στους κατοίκους της πρωτεύουσας Ουάσιγκτον να διαμαρτυρηθούν για το πιστοποιητικό εμβολιασμού όταν αυτό τεθεί σε ισχύ στις 15 Ιανουαρίου, πηγαίνοντας σε εστιατόρια πέραν του ποταμού, στην Βιρτζίνια [σ.σ. όμορη Ομοσπονδιακή Πολιτεία]. (Παράξενη δικαιολογία για ραντεβού, αλλά θα το δεχτώ.)
Όταν ο κυβερνήτης Τζέι Ίνσλι της Ουάσιγκτον προσπάθησε να θέσει σε εφαρμογή ένα σύστημα ανίχνευσης επαφών που κατέγραφε το όνομα και τον αριθμό κάθε ατόμου που έμπαινε σε έναν εσωτερικό χώρο εστίασης, υποχώρησε μετά από την λαϊκή κατακραυγή. Οι εφαρμογές ψηφιακών πιστοποιητικών εμβολιασμού αποτελούν πολύ μεγαλύτερη απειλή για το προσωπικό απόρρητο. Πρέπει να υπάρξει ξανά τέτοιου είδους κατακραυγή.
Δεν θα είναι παρήγορο εάν τα πιστοποιητικά εμβολιασμού εφαρμοστούν μόνο σε μερικές πόλεις όπου οι Δημοκρατικοί έχουν την πλειοψηφία. Το σύστημα διαβατηρίων εσωτερικού της Σοβιετικής Ένωσης περιοριζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη, καθώς και στις παραμεθόριες περιοχές και άλλες στρατιωτικά ευαίσθητες ζώνες. Το καθεστώς εστίασε στις περιοχές που ήταν σημαντικό να ελεγχθούν και άφησε τους χωρικούς στην ενδοχώρα να κάνουν ό,τι ήθελαν, τουλάχιστον μέχρι το 1974, όταν τα διαβατήρια εσωτερικού επεκτάθηκαν στους κατοίκους της υπαίθρου. Ο γεωγραφικός περιορισμός δεν έκανε το σύστημα λιγότερο τυραννικό ή λιγότερο αποτελεσματικό στην περιθωριοποίηση των αντιφρονούντων.
Το λυπηρό με τα σοβιετικά διαβατήρια εσωτερικού είναι ότι ήταν δημοφιλή. Όταν τέθηκαν σε ισχύ το 1933, μόνο στη Μόσχα, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη επειδή δεν τους χορηγήθηκε διαβατήριο εσωτερικού, χωρίς το οποίο δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά ή να εγγράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ένα εσωτερικό ανακοινωθέν του Κόμματος απαρίθμησε τις ακόλουθες απαντήσεις από τους εργάτες στο νέο σύστημα, όπως αναφέρονται στο νέο βιβλίο του Albert Baiburin Το Σοβιετικό Διαβατήριο: Η ιστορία, η φύση και οι χρήσεις του διαβατηρίου εσωτερικού στην ΕΣΣΔ:
«Είναι καλό που εισάγουν το σύστημα διαβατηρίων. Έτσι θα απαλλαγούμε από τους εγκληματίες». — Yegorov, εργάτης στο εργοστάσιο Μπόρετς.
«Είναι σημαντικό να δουλεύεις και να μην είσαι παράσιτο. Οι σοβιετικές αρχές έχουν δίκιο που δεν δίνουν διαβατήρια σε παράσιτα και τεμπέλικα γουρούνια». — Αγρότης από την περιοχή της Μόσχας.
«Το Χάρκωφ είναι ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο, με ένα εκατομμύριο πληθυσμό. Εδώ, άνθρωποι που είναι εντελώς αντίθετοι με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού έχουν βρει βολικό καταφύγιο. Εγκληματικά στοιχεία χωρίς δημιουργικά ταλέντα έχουν εισχωρήσει στα θεσμικά μας όργανα. Το διαβατήριο θα αποκαλύψει τον πραγματικό αριθμό των Σοβιετικών πολιτών». — Διοικητικός υπάλληλος από τον συνεταιρισμό «Καθημερινή ζωή και εργασία».
«Είναι καιρός να εφαρμοστούν τα διαβατήρια. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να καθαρίσουμε τη βρωμιά από την πρωτεύουσα». —Stadnik, εργάτης από το εργοστάσιο «Σφυρί και Δρεπάνι».
Παρατηρήστε στα παραπάνω αποσπάσματα πόσο ανεπαίσθητα οι άνθρωποι διολισθαίνουν από την υποθετική σκοπιμότητα των διαβατηρίων – το να κρατήσουν αντικοινωνικά στοιχεία μακριά από ευαίσθητες περιοχές – σε μια συναισθηματική εχθρότητα προς τα «παράσιτα», «τεμπέλικα γουρούνια», «εγκληματικά στοιχεία», «βρωμιά». Τα διαβατήρια ενθαρρύνουν το μίσος και την απανθρωποποίηση, υπονοώντας ότι ορισμένα άτομα δεν έχουν καν το δικαίωμα να υπάρχουν δίπλα σε εμάς τους υπόλοιπους. Σε περίοδο μιας άνευ προηγουμένου πολιτικής πόλωσης, αυτό είναι το τελευταίο συναίσθημα που πρέπει να ενθαρρύνουμε.