Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος μιλά για τους αγίους. Με λόγια που, όσο κι αν στριμώχτηκαν εδώ για να χωρέσουν στο σκεύος της γραφής, εξακολουθούν να διατηρούν τη ζωντάνια, την αμεσότητα και τον πλούτο της προφορικότητας, έτσι όπως τη συνηθίσαμε από τον Μητροπολίτη Μόρφου.
Μιλά για τους αγίους, κυρίως του καιρού μας, του εικοστού αιώνα, ως επί το πλείστον. Μιλά για τους αγίους που έζησαν μαζί μας και που, σε αρκετές περιπτώσεις έζησε μαζί τους.
Ώστε ακόμα βγαίνουν άγιοι; Ώστε οι άγιοι δεν είναι πλάσματα απόκοσμα, που έζησαν σε παρελθόντες καιρούς; Ώστε οι άγιοι ζουν εδώ δίπλα μας χωρίς να το ξέρουμε, στις πόλεις μας, στους προσφυγικούς συνοικισμούς;
Ναι, για τέτοιους αγίους μιλά ο Μόρφου Νεόφυτος. Ή μάλλον, ακούγοντας τον βιωματικό του λόγο, καταλαβαίνουμε ότι έτσι είναι -και έτσι ήταν πάντα- οι άγιοι: Εν τω κόσμω, αλλ’ όχι εκ του κόσμου. Έζησαν τα του κόσμου όπως κι εμείς, πήγαν στα σχολεία, έκαναν το στρατιωτικό τους, πέρασαν ασθένειες, φύτεψαν δέντρα, έκτισαν κτίσματα, αποτυπώθηκε η μορφή τους σε φωτογραφίες. Αλλά δεν ανήκαν στον κόσμο. Ανήκαν σ’ Εκείνον που νίκησε τον κόσμο, στον Ιησού Χριστό…
*Από τον πρόλογο του Γιώργου Χρ. Κυθραιώτη
ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ
https://simeiakairwn.wordpress.com