Ο πόλεμος είναι η βέργα, πού ο Θεός τιμωρεί τα παιδιά του, για να τα αποτρέψει από την καταστροφή.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
”παίδευε υιόν σου, ούτως γαρ έσται εύελπις, εις δε ύβριν μη επαίρου τη ψυχή σου.” (Παρ. 19,18)
Αν ο Σωτήρας ήταν υπέρ του πολέμου;
Συγχωρήστε με, αλλά αυτό μοιάζει με το ερώτημα: άραγε δέρνει η μητέρα με βέργα το παιδί της; Καμία λογική μητέρα δε δέρνει με βέργα το παιδί της χωρίς σοβαρό λόγο. Όταν εξαντλήσει όλα τα έλλογα μέσα, μόνο τότε η μητέρα καταφεύγει στη βέργα για να επαναφέρει το παιδί της αν έχει εκτραπεί.
Όμως αυτή η βέργα δεν προέρχεται από κάποια κακία, αλλά από τη φοβισμένη μητρική Αγάπη, για να μην καταστρέψει τον εαυτό του το παιδί της και ενδεχομένως να προειδοποιήσει και τα άλλα παιδιά να μη βαδίζουν σε λάθος δρόμο. Σκληρά το γιό σου να παιδαγωγείς όσο υπάρχει ελπίδα, για να μη συντελέσεις στην καταστροφή του (Παροιμ. 19)…
Κι ο πόλεμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά βέργα, πού ο Θεός τιμωρεί τα παιδιά του, για να τα αποτρέψει από την καταστροφή. Ο Θεός πού η Αγάπη του για τους ανθρώπους είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την Αγάπη της μητέρας, δεν τιμωρεί μ’ αυτή τη βέργα το ανθρώπινο γένος από κάποια κακία, αλλά μόνο και μόνο από στοργική Αγάπη.
Ο Κύριος Χριστός αποκάλυψε στους ανθρώπους ποιος είναι ο σκοπός της ζωής τους στη γη και έδειξε με σαφήνεια το δρόμο για να φτάσουμε σ’ αυτό το σκοπό. Πριν το Χριστό οι άνθρωποι δε γνώριζαν ούτε το σκοπό της ζωής, ούτε το δρόμο μέσω του οποίου φθάνουν σ’ αυτό το σκοπό.
Ο Χριστός αποκάλυψε στους ανθρώπους, ότι η ζωή είναι σκοπός της ζωής. Δηλαδή ότι η αθάνατη ζωή είναι σκοπός αυτής της σύντομης ημισείας ζωής. Το Βασίλειο των Ουρανών είναι η λαμπρή πόλη στην οποία σπεύδουμε μέσω αυτού του κόσμου, μέσα από αυτό το δάσος συμβόλων και σημάτων, πού δείχνουν αυτήν την πόλη.
Αφού σύμφωνα με τα λόγια τού Αποστόλου του Χριστού: γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε την μελλοντική (Έβρ. ιγ’, 14). Ζωή στην αιώνια ζωή, στη λαμπρή πολιτεία των Αγγέλων, στο Βασίλειο των Ουρανών, αυτός είναι ο σκοπός. Και οδός προς αυτό το σκοπό είναι ο Ίδιος, το παράδειγμά Του, κι όλες οι εντολές Του. Γι’ αυτό πριν άπ’ όλα επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού (Ματθ. στ’, 33). Αυτή είναι η θεμελιώδης, η κύρια, η μοναδική έλλογη επιδίωξη τού ανθρώπου. Αυτό είναι ακριβώς τα πάντα. Τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Δηλαδή: η τροφή και η ένδυση, και η υγεία, και η κατοικία, και η ειρήνη, και η ασφάλεια, και οι γνώσεις, και οι δεξιότητες, και όλα όσα άλλα μας είναι αναγκαία γι’ αυτή τη στιγμή της ύπαρξής μας στη γη, όλα αυτά θα σας δοθούν λέγει ο Κύριος. Αυτό πού είναι σημαντικό, αυτό θα μας δοθεί, κι όλα τα άλλα πού είναι παρελκόμενα θα μας προστεθούν…
Η ψυχή σας είναι σπουδαιότερη από το σώμα σας, λέει ο Μεσσίας στο ανθρώπινο γένος (Λουκ. ιβ’, 23). Και ακόμα: Τί ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του; (Ματθ. ιστ’, 26). Σε σχέση με τον πόλεμο θα μπορούσαμε να πούμε: τί θα ωφελούσε έναν άνθρωπο ή έναν λαό να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο και να αμαρτήσει και να χάσει την ψυχή του; Μα όσο κι αν είναι το επίγειο βασίλειο, σήμερα είναι, αύριο δεν είναι, ενώ το βασίλειο τού Βασιλέα των Ουρανών είναι μόνιμο. Υπήρξαν άνθρωποι και πριν το Χριστό πού παρατήρησαν πώς ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής όντως δε βρίσκεται στη γη, ούτε μπορεί να βρεθεί στη γη. Ακόμα δε λιγότερο μέσα στη γη δηλαδή στο θάνατο.
Από την εμπειρία τους ήταν σε θέση να γνωρίζουν, ότι δεν υπήρξε ζωντανός άνθρωπος πού να θεώρησε κάποιο αντικείμενο στη γη ως σκοπό της ζωής του κι όταν κατέκτησε αυτό το αντικείμενο να μην πάγωσε και να μην απογοητεύτηκε. Σήμερα όμως είναι ξεκάθαρο σε κάθε αληθινό χριστιανό, καθαρότερο και από το φως της ημέρας, ότι ο άνθρωπος δε μπορεί να βρει τούς απώτερους σκοπούς της ζωής του στη γη, αλλά και οπουδήποτε αλλού σ’ αυτό το υλικό σύμπαν.
Ο σκοπός μας βρίσκεται έξω από ολόκληρο τον υλικό κόσμο στο βασίλειο της ουσίας και της πνευματικής πραγματικότητας, στο Βασίλειο τού Θεού κι όχι σ’ αυτήν την περιοχή των συμβόλων και των σημάτων εκείνου του βασιλείου. Αυτό ο Κύριος όχι μόνο είπε, αλλά και έδειξε. Το απέδειξε μ’ ολόκληρη την ύπαρξη Του, με το δράμα Του πριν και μετά το θάνατο και μέσω ολόκληρης της ιστορίας της Εκκλησίας Του. Μπορείτε άραγε να με πιστέψετε, όταν σάς λέω, ότι Εκείνος το δείχνει ακόμα και σήμερα μέσω των αγίων Του;..
***
Με το Ευαγγέλιο του ο Κύριος Χριστός δίδαξε τους ανθρώπους πώς να πολεμούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Ώστε πολεμώντας τον εαυτό τους να εξευγενιστούν, να καλλιεργηθούν, να γαληνεύσουν, να χαριτωθούν, και ακόμα να θεωθοΰν. Γι’ αυτόν τον πόλεμο, και μόνον γι’ αυτόν, σχεδίασε τη μόνη αποτελεσματική στρατηγική και τακτική.
Και έδειξε με εξαιρετικό τρόπο, πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να μη φθάνουν στον πόλεμο μεταξύ τους ή εναντίον τους. Δεν ισχυρίστηκε ότι δε θα υπάρχει πόλεμος, αλλά μας δίδαξε πώς θα απαλείψουμε τις αιτίες του πολέμου. Όμως με το προορατικό Του πνεύμα είδε πώς δε θα θελήσουν όλοι οι άνθρωποι να Τον ακούσουν, και γι’ αυτό το λόγο θα ξεσπάσουν πολλοί πόλεμοι. Θα ακούσετε πώς γίνονται πόλεμοι ή πώς προετοιμάζονται πόλεμοι.
Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου (Ματθ. κδ’, 6-8). Ο Σωτήρας έφερε ειρήνη στους ανθρώπους, έφερε την καλή θέληση, έφερε το νου, αποκάλυψε το σκοπό, έδειξε το δρόμο, ονόμασε τα μέσα, πρόσφερε διαρκή βοήθεια σ’ όλους και τον καθένα. Όμως όλα αυτά τα Θεϊκά δώρα πολλοί θα απορρίψουν, γι’ αυτό θα κτυπηθούν με τη μάστιγα του πολέμου. Δε θα κτυπήσει άμεσα μόλις αμαρτήσουν η μάστιγα του πολέμου, αλλά μετά από αρκετή, υπεραρκετή υπομονή και συγχώρεση από το Θεό. Όταν όλα τ’ άλλα μέσα συνετισμού θα έχουν εξαντληθεί, τότε η Ουράνια Αγάπη θα χρησιμοποιήσει το έσχατο μέσο• θα μαστιγώσει τα παιδιά Του με το μαστίγιο τού πολέμου. Προβλέποντας τους πολέμους ο Χριστός κλαίει (Λουκ. ιθ’, 41). Υπάρχουν άνθρωποι πού με σκληρή ικανοποίηση προφητεύουν τούς πολέμους, όπως η κακιά μητριά πού χαίρεται όταν μαστιγώνει τα παιδιά. Ενώ η μητέρα κλαίει όταν σκέπτεται να δείρει με τη βέργα το παιδί της, ακόμα και του χειρότερου. Έτσι κι ο Χριστός γεμάτος από απεριόριστη Αγάπη για τους ανθρώπους, για τα παιδιά Του, προβλέποντας τους πολέμους κλαίει (Λουκ. ιδ’, 41).
Ο Χριστός προφήτευσε τους πολέμους ακόμα και για τους ύστατους καιρούς. Και έθιξε τις αιτίες τους. Και οι αιτίες βρίσκονται στο ότι θα βγουν ψεύτικοι μεσσίες και πολλοί ψεύτικοι προφήτες και επειδή θα πληθαίνει η κακία η Αγάπη πολλών θα ψυχρανθεί (Μάρκ. κδ’, 12-24). Οι ψεύτικοι μεσσίες θα δείξουν στους ανθρώπους ψευδείς σκοπούς της ζωής, οι ψεύτικοι προφήτες θα προφητεύσουν λανθασμένα γεγονότα και η αύξηση της κακίας και η ψύχρανση της Αγάπης θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε λανθασμένους δρόμους. Κάποιοι άνθρωποι δε θα γνωρίζουν ούτε το σκοπό ούτε το δρόμο της ζωής. Άλλοι θα γνωρίζουν το σκοπό, αλλά λόγω της αδυναμίας τού χαρακτήρα τους θα πάρουν λανθασμένους δρόμους. Κάποιοι τρίτοι θα γνωρίζουν και το σκοπό και το δρόμο, αλλά συνειδητά και από κακία θα τα απορρίψουν και τα δύο, όπως έκαναν κάποτε οι Εβραίοι άρχοντες συνειδητά και από κακία απέρριψαν και τα δύο και σταύρωσαν το Χριστό. Μ’ αυτό τον τρόπο η Ουράνια Αγάπη θα παρακινηθεί κλαίγοντας να επιτρέψει να πέσει στα παιδιά της η μάστιγα του πολέμου.
Απ’ όλα αυτά είναι σαφής η διδαχή:
α. Ότι ο Κύριος Χριστός αποκάλυψε το σκοπό και το δρόμο της ζωής.
β. Ότι ο Χριστός με το Ευαγγέλιο Του πρότεινε και όρισε τον πόλεμο του ανθρώπου ενάντια στον εαυτό του με στόχο την απομάκρυνση των άλλων πολέμων.
γ. Ότι εκείνοι πού δε διεξάγουν πόλεμο με τον εαυτό τους, ενάντια στα πάθη τους, τις κακίες και τις αμαρτίες τους, αναπόφευκτα το διεξάγουν ενάντια στο Θεό και τους ανθρώπους γύρω τους.
δ. Ότι ο πόλεμος οπωσδήποτε θα κτυπήσει τους χριστιανούς πού καταπατούν τις εντολές του Χρίστου, ακόμα και αν δε το θέλουν όπως όταν σφάλουν τα μικρά παιδιά, τα οποία δε θέλουν τη βέργα, αλλά την προκαλούν.
Από το βιβλίο «Πόλεμος και Βίβλος», του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία
https://iconandlight.wordpress.com/