Ορισμένοι ασθενείς που μολύνθηκαν με τον ιό SARS-CoV-2 δυσκολεύτηκαν να απαλλαγούν από ορισμένα συμπτώματα, όπως η κόπωση, η ομίχλη του εγκεφάλου και ο πόνος στην καρδιά. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι που είχαν εμβολιαστεί κατά του COVID και δεν νόσησαν έχουν παρόμοια συμπτώματα…
[sc name=”trofima-epiviosis” ][/sc]
Ορισμένοι ασθενείς που μολύνθηκαν με τον ιό SARS-CoV-2 δυσκολεύτηκαν να απαλλαγούν από ορισμένα συμπτώματα, όπως η κόπωση, η ομίχλη του εγκεφάλου και ο πόνος στην καρδιά. Αυτή η παρατεταμένη κατάσταση είναι γνωστή ως «μακράς διάρκειας COVID».
Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι που είχαν εμβολιαστεί κατά του COVID και δεν νόσησαν έχουν παρόμοια συμπτώματα.
Αυτό οφείλεται στις πρωτεΐνες ακίδας που παραμένουν στον οργανισμό τόσο μετά από τον εμβολιασμό όσο και μετά από μόλυνση με τον ιό.
Οι πρωτεΐνες ακίδας είναι τα «κλειδιά» για την εισβολή του ιού στα κύτταρά μας, γι’ αυτό θα συζητήσουμε πώς λειτουργούν οι πρωτεΐνες ακίδας, τα αντίδοτα για την αποτοξίνωση των πρωτεϊνών ακίδας και τα θρεπτικά συστατικά που αναστέλλουν την τοξική τους δράση.
Οι πρωτεΐνες ακίδας είναι μικρά εξογκώματα που μοιάζουν με μανιτάρια στην επιφάνεια του ιού SARS-CoV-2. Είναι σαν ένα κλειδί που ανοίγει την πόρτα για να εισέλθει ο ιός στα κύτταρα, τα οποία στη συνέχεια μολύνονται από τον ιό.
Τα εμβόλια mRNA σχεδιάστηκαν με βάση τον κώδικα αλληλουχίας mRNA της πρωτεΐνης ακίδας SARS-CoV-2. Η αρχική πρόθεση ήταν να αφήσουν το mRNA στα εμβόλια να εισέλθει στα ανθρώπινα κύτταρα και να παράγει μεγάλη ποσότητα πρωτεϊνών ακίδας, η οποία θα διεγείρει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και θα τα ωθήσει να παράγουν αντισώματα για την εξουδετέρωση των σωματιδίων του ιού SARS-CoV-2 στην κυκλοφορία του αίματος.
Ωστόσο, ένας αυξανόμενος αριθμός περιπτώσεων και μελετών αποκάλυψε ότι η διέγερση από τις πρωτεΐνες ακίδας για την παραγωγή αντισωμάτων μπορεί επίσης να προκαλέσει ποικίλου βαθμού βλάβες στα ανθρώπινα κύτταρα.
Πώς οι πρωτεΐνες ακίδας βλάπτουν τα κύτταρά μας; Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι.
Επηρεάζουν τα μιτοχόνδρια και προκαλούν βλάβες στα όργανα
Τον Απρίλιο του 2021, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Circulation Research διαπίστωσε ότι οι πρωτεΐνες ακίδας διαταράσσουν τη δομή και τις λειτουργίες των μιτοχονδρίων στα κύτταρα.
Τα μιτοχόνδρια είναι τα ενεργειακά κέντρα των κυττάρων. Μόλις οι λειτουργίες των μιτοχονδρίων διαταραχθούν, τα κύτταρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά. Εάν μια μεγάλη περιοχή ηπατικών κυττάρων ή καρδιακών μυϊκών κυττάρων δεν λειτουργεί σωστά, οι λειτουργίες των οργάνων μπορεί να επηρεαστούν. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι πρωτεΐνες ακίδας προκαλούν συμπτώματα όπως η εγκεφαλική ομίχλη και η καρδιακή ανεπάρκεια.
Εξασθένουν τον μηχανισμό επιδιόρθωσης του DNA
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Viruses, εργαστήρια από δύο σουηδικά πανεπιστήμια ανέφεραν ότι οι πρωτεΐνες ακίδας ανέστειλαν την ικανότητα των αναπτυσσόμενων κυττάρων να επιδιορθώνουν τις βλάβες του DNA.
Τα πειράματα διερεύνησαν τις λειτουργίες της μη ομόλογης τελικής ένωσης (NHEJ) και του ομόλογου ανασυνδυασμού (HR) του DNA σε εμβρυϊκά νεφρικά κύτταρα. Αυτές είναι οι δύο κύριες οδοί αυτοεπιδιόρθωσης του κυτταρικού DNA των θηλαστικών.
Ανακαλύφθηκε ότι σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, οι πρωτεΐνες ακίδας σε τρεις διαφορετικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεΐνης ακίδας πλήρους μήκους, της υπομονάδας S1 της πρωτεΐνης ακίδας και της υπομονάδας S2 της πρωτεΐνης ακίδας, προκάλεσαν σοβαρή βλάβη στην έμφυτη ικανότητα αυτοεπιδιόρθωσης του DNA των θηλαστικών, με την πρωτεΐνη ακίδα πλήρους μήκους να προκαλεί ιδιαίτερα σοβαρή βλάβη.
Η μελέτη αυτή αφορά την ικανότητα του ανθρώπινου DNA να αυτοεπιδιορθώνεται. Και μέχρι στιγμής, έχουμε μόνο προκαταρκτικά αποτελέσματα από κυτταρικά μοντέλα. Ωστόσο, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό θέμα και δικαιολογεί περισσότερες έρευνες παρακολούθησης από την ιατρική κοινότητα.
Για κάποιους αδιευκρίνιστους λόγους, αυτή η εργασία έχει αποσυρθεί, αλλά μπορούμε ακόμη να έχουμε πρόσβαση στην πλήρη έκθεση στο διαδίκτυο.
Έτσι, δύο από τις σημαντικότερες βλάβες στα ανθρώπινα κύτταρα που προκαλούνται από τις πρωτεΐνες ακίδας είναι η βλάβη στα μιτοχόνδρια των κυττάρων και η βλάβη στην ικανότητα αυτοεπιδιόρθωσης του DNA. Αυτό με τη σειρά του θα βλάψει τη βασική λειτουργία των κύριων ζωτικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος.
Όργανα στα οποία κατανέμονται οι πρωτεΐνες ακίδας
Πριν εγκριθεί ένα νέο φάρμακο ή εμβόλιο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), πρέπει να υποβληθεί ένα σημαντικό έγγραφο σχετικά με τη βιοδιανομή του, το οποίο ονομάζεται «προφίλ φαρμακοκινητικής», προκειμένου να αναφερθεί η διαδικασία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το φάρμακο ή το εμβόλιο απελευθερώνεται, απορροφάται, διανέμεται, μεταβολίζεται στο σώμα και αποβάλλεται από αυτό.
Ο FDA ενέκρινε μια μελέτη βιοδιανομής εμβολίου mRNA από την Pfizer τον Νοέμβριο του 2020, η οποία είναι διαθέσιμη στον ιστότοπο του Κέντρου Αξιολόγησης και Έρευνας Βιολογικών Προϊόντων (CBER) του FDA.
Αυτή η μελέτη περιελάμβανε τη χρήση ισοτοπικά επισημασμένου mRNA για τα πειράματα. Δεδομένου ότι τα ισότοπα είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο, τα πειράματα διεξήχθησαν σε αρουραίους.
Στους αρουραίους χορηγήθηκαν με ένεση 50 μικρογραμμάρια εμβολίου mRNA. Μετά από 15 λεπτά, εκτός του ότι το εμβόλιο είχε σχετικά υψηλή συγκέντρωση στο σημείο της ένεσης, άρχισε να διασκορπίζεται σε διάφορα όργανα σε όλο το σώμα, φτάνοντας πρώτα στο ήπαρ και στον σπλήνα.
Μετά από μία ώρα, η συγκέντρωση του εμβολίου στο ήπαρ και τον σπλήνα αυξήθηκε περαιτέρω και έφτασε στα επινεφρίδια και τον μυελό των οστών.
Μετά από 24 ώρες, οι ερευνητές εξέτασαν την κατανομή του εμβολίου mRNA στους αρουραίους και διαπίστωσαν ότι, εκτός από το υψηλότερο επίπεδο στο σημείο της ένεσης, τα αμέσως επόμενα υψηλότερα επίπεδα βρίσκονταν στον σπλήνα, το ήπαρ, τα επινεφρίδια, τις ωοθήκες, τον μυελό των οστών, τους λεμφαδένες, τα νεφρά, τους μυς και την καρδιά, κατά σειρά συγκέντρωσης.
Ο σπλήνας και το συκώτι είναι τα δύο όργανα που επηρεάζουν καθοριστικά την ανοσία.
Ποιες είναι λοιπόν οι επιδράσεις των εμβολίων στα επιμέρους όργανα;
- Ανοσοποιητικό σύστημα: Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των λειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος και την πιθανή ενεργοποίηση λανθανόντων ιών, όπως ο ιός του έρπητα.
- Συκώτι: Η τοξίνη έχει την πιο άμεση επίδραση στο ήπαρ, προκαλώντας αυτοάνοση ηπατική βλάβη.
- Κύτταρα του μυοκαρδίου: Προκαλεί φλεγμονή των καρδιακών κυττάρων, οδηγώντας σε μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα.
- Νευρικό σύστημα: Προκαλεί εγκεφαλική ομίχλη και απώλεια μνήμης.
Επιπλέον, οι πρωτεΐνες ακίδας προκαλούν χρόνια φλεγμονή άλλων οργάνων με αποτέλεσμα να εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα, όπως κόπωση και ανωμαλίες στον εμμηνορροϊκό κύκλο.
Ωστόσο, δεν θα έχουν όλοι αυτά τα προβλήματα μετά τον εμβολιασμό, καθώς κάθε είδους ασθένεια έχει τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς παράγοντες. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί εσωτερικοί παράγοντες, όπως το φύλο, η ηλικία, η φλεγμονώδης κατάσταση, το επίπεδο κυτταρικού στρες, η διατροφική κατάσταση, η επιγενετική, η γενετική κ.λπ.
Ωστόσο, εάν εμφανίσουμε συμπτώματα σε διάφορα όργανα μετά τον εμβολιασμό, είναι σημαντικό να δώσουμε προσοχή και να αφαιρέσουμε την πιθανή βλάβη που προκλήθηκε από τις πρωτεΐνες ακίδας του εμβολίου COVID.
Κατευθυντήριες γραμμές για την αποτοξίνωση των πρωτεϊνών ακίδας
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Υγείας (WCH) έχει δημοσιεύσει κατευθυντήριες γραμμές για την αποτοξίνωση των πρωτεϊνών ακίδας. Σε συνδυασμό με αυτές τις οδηγίες, έχουμε συνοψίσει δύο στρατηγικές που βασίζονται στα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα για την αντιμετώπιση της βλάβης που προκαλείται από την πρωτεΐνη ακίδα του ιού SARS-CoV-2: Τη δυτική ιατρική και τα φυσικά βότανα.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα περισσότερα από τα δυτικά φάρμακα με ιδιότητες δραστικότητας κατά της πρωτεΐνης ακίδας είναι ενώσεις φυσικής προέλευσης.
Ιβερμεκτίνη
Η ιβερμεκτίνη είναι μια ένωση που προέρχεται από τη φύση.
Ο Σατόσι Ομούρα, ένας Ιάπωνας μικροβιολόγος και οργανικός χημικός, ο οποίος μεγάλωσε σε αγροτική οικογένεια, ανακάλυψε από δείγματα εδάφους την ένωση-προκάτοχο της ιβερμεκτίνης, Streptomyces Avermectinius, και την τροποποίησε σε ιβερμεκτίνη.
Η ιβερμεκτίνη χρησιμοποιείται για περισσότερα από 50 χρόνια. Η ιβερμεκτίνη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για τη θεραπεία παρασιτικών ασθενειών, όπως η ογκοκέρκωση, η τύφλωση και η ελεφαντίαση.
Εκτός από τη θεραπεία των παρασίτων, πειράματα σε κύτταρα in vitro αποκάλυψαν ότι η ιβερμεκτίνη έχει ευρέως φάσματος αντιικές επιδράσεις. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση των ιών RNA (συμπεριλαμβανομένου του HIV, του ιού του του δάγκειου πυρετού, των ιών της γρίπης) και των ιών DNA.
Επιπλέον, η ιβερμεκτίνη διαθέτει ποικίλους αντιικούς μηχανισμούς. Μπορεί επίσης να αναστείλει την είσοδο του ιού στα κύτταρα και τη λειτουργία της ιικής πρωτεάσης, εμποδίζοντας έτσι τον πολλαπλασιασμό του ιού.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό In Vivo διαπίστωσε ότι η ιβερμεκτίνη μπορεί να παρέμβει στην προσκόλληση της πρωτεΐνης ακίδας στην ανθρώπινη κυτταρική μεμβράνη.
Σε μια in vitro μελέτη για την ιβερμεκτίνη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Antiviral Research, οι ερευνητές πρόσθεσαν ιβερμεκτίνη σε κύτταρα που είχαν μολυνθεί με τον ιό SARS-CoV-2 και στη συνέχεια συνέλεξαν το υπερκείμενο και τα κυτταρικά σφαιρίδια για περαιτέρω ανάλυση. Αποκαλύφθηκε ότι εντός 48 ωρών από την προσθήκη 5 μΜ ιβερμεκτίνης, το ιικό RNA του SARS-CoV-2 μειώθηκε κατά 99,999%, αφήνοντας μόνο 0,001%.
Μια προοπτική μελέτη παρατήρησης του προγράμματος πρόληψης της COVID-19 σε ολόκληρη την πόλη με ιβερμεκτίνη διεξήχθη μεταξύ Ιουλίου 2020 και Δεκεμβρίου 2020 στο Itajaí της Βραζιλίας.
Ελλείψει αντενδείξεων, η ιβερμεκτίνη προσφέρθηκε ως προαιρετική θεραπεία που έπρεπε να λαμβάνεται για δύο διαδοχικές ημέρες κάθε 15 ημέρες σε δόση 0,2 mg/kg/ημέρα.
Από τους 223.128 πολίτες του Itajaí που εξετάστηκαν για τη μελέτη, συνολικά 159.561 άτομα συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση: 113.845 (71,3%) τακτικοί χρήστες ιβερμεκτίνης και 45.716 (23,3%) μη χρήστες. Τα κυριότερα ευρήματα είναι τα εξής: Η τακτική χρήση της ιβερμεκτίνης σε δόση 0,2 mg/kg/ημέρα για 2 ημέρες κάθε 15 ημέρες οδήγησε σε μείωση της θνησιμότητας κατά 68 τοις εκατό της COVID-19 (0,8 τοις εκατό έναντι 2,6 τοις εκατό μεταξύ των μη χρηστών ιβερμεκτίνης- p < 0,0001). Υπήρξε 56 τοις εκατό μείωση του ποσοστού νοσηλείας (p < 0,0001).
Εάν η ιβερμεκτίνη λειτουργεί για την πρόληψη της COVID-19, θεωρητικά θα πρέπει να λειτουργεί και για τη μείωση της τοξικότητας της πρωτεΐνης ακίδας. Καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα άμεσων κλινικών δοκιμών σχετικά με τις αποτοξινωτικές επιδράσεις της ιβερμεκτίνης για τραυματισμούς που προκαλούνται από εμβόλια, θα πρέπει να ακολουθούνται οδηγίες υπό τη συμβουλή γιατρού για μεμονωμένες περιπτώσεις.
Σουραμίνη
Η σουραμίνη είναι ένα 100 χρόνων φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε επίσης για πρώτη φορά για τη θεραπεία της παρασιτικής ασθένειας των σκουληκιών που ονομάζεται ονχοκέρκωση. Εκτός από τη θεραπεία παρασιτικών ασθενειών, έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό στην αναστολή του πολλαπλασιασμού πολλών ιών, συμπεριλαμβανομένων του εντεροϊού, του ιού Ζίκα και του ιού Έμπολα.
Η σουραμίνη έχει επίσης πολλαπλούς αντιικούς μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της παρεμπόδισης της προσκόλλησης του ιού και της εισόδου και απελευθέρωσης από τα κύτταρα, εν μέρει μέσω αλληλεπιδράσεων με τις καψιδιακές πρωτεΐνες του ιού.
Στις 5 Μαρτίου 2021, η Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, η Κινεζική Ακαδημία Ιατρικών Επιστημών και το Πανεπιστήμιο Tsinghua δημοσίευσαν μια εργασία στο Nature Structural & Molecular Biology, στην οποία αναφέρεται ότι η σουραμίνη βρέθηκε να είναι ένας αποτελεσματικός αναστολέας της RNA πολυμεράσης του ιού SARS-CoV-2 (RdRp) σε μια in vitro δοκιμή και εμπόδισε τον πολλαπλασιασμό του ιού.
Τα περισσότερα δεδομένα για τη σουραμίνη προέρχονται από μελέτες in vitro. Θεωρητικά θα πρέπει να λειτουργεί για τη μείωση της ακίδας στην πρωτεϊνική τοξικότητα. Καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα κλινικών δοκιμών που να επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα για τη μείωση της τοξικότητας της πρωτεΐνης ακίδας, πρέπει να ακολουθηθεί μια οδηγία υπό τη συμβουλή γιατρού.
Τόσο η ιβερμεκτίνη όσο και η σουραμίνη μπορούν να παρέμβουν στη σύνδεση των πρωτεϊνών ακίδας με τους υποδοχείς του ACE και να ανακουφίζουν την κυτταρική βλάβη που προκαλούν οι πρωτεΐνες ακίδας.
NAC (N-ακετυλο-L-κυστεΐνη)
Αυτό το φάρμακο είναι ένα καθιερωμένο αποχρεμπτικό, το οποίο είναι σε θέση να μειώσει την κολλώδη κατάσταση των πτυέλων, καθώς και ένα αντιοξειδωτικό.
Αν και δεν είναι σε θέση να παρεμβαίνει στη σύνδεση των πρωτεϊνών ακίδας με τους υποδοχείς ACE2, μειώνει την οξείδωση των πρωτεϊνών ακίδας μετά την είσοδό τους στα κύτταρα. Ως εξουδετερωτικός παράγοντας, μπορεί να μειώσει τις συνέπειες της τοξικότητας μετά από δηλητηρίαση.
Μια μελέτη κυτταρικού μοντέλου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation Research διαπίστωσε ότι η έκφραση ορισμένων φυσιολογικών πρωτεϊνών, όπως το φωσφο-αγγειοτενσινομετατρεπτικό ένζυμο (pACE2), το ACE2 και η κινάση πρωτεϊνών ενεργοποιούμενων με AMP (AMPK), μειώθηκε σε ενδοθηλιακά κύτταρα της πνευμονικής αρτηρίας που μολύνθηκαν με ψευδο-πρωτεΐνες ακίδας, ενώ αυξήθηκε η έκφραση της κακής πρωτεΐνης MDM2 (η οποία προωθεί τον σχηματισμό όγκων).
Η NAC, από την άλλη πλευρά, έχει επανορθωτική δράση στα κύτταρα. Είναι σε θέση να επαναφέρει τα κύτταρα που έχουν υποστεί βλάβη από τις πρωτεΐνες ακίδας σχεδόν στην ίδια κατάσταση με τα φυσιολογικά κύτταρα.
Καθώς δεν υπάρχουν δεδομένα άμεσων κλινικών δοκιμών που να επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα στη μείωση της τοξικότητας των πρωτεϊνών ακίδας, πρέπει να ακολουθείται μια οδηγία υπό τη συμβουλή γιατρού.
Φυτά και βότανα
Από την αρχαιότητα, τα φυτικά προϊόντα και τα βότανα αποτελούν παραδοσιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τους λαούς σε όλο τον κόσμο για τη φροντίδα της υγείας.
Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την αειφόρο ανάπτυξη του 2015, σχεδόν το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθεί να βασίζεται στα φυτικά προϊόντα ως κύρια πηγή υγειονομικής περίθαλψης.
Τουλάχιστον το 40 τοις εκατό των ενώσεων που έχουν εγκριθεί σήμερα για συνθετικά φάρμακα στη φαρμακευτική αγορά προέρχονται από φυτά ή φυσικά προϊόντα που βασίζονται σε μικροοργανισμούς. Η συμβολή της φύσης στο ανθρώπινο είδος μας είναι σημαντική.
Κατεχίνη και κουρκουμίνη
Η κατεχίνη, ένα εκχύλισμα τσαγιού, είναι ένα φυσικό αντιοξειδωτικό που αντιπροσωπεύει περίπου το 75-80% της περιεκτικότητας του τσαγιού σε πολυφαινόλες και είναι μία από τις πηγές της πικράδας του τσαγιού.
Η κουρκουμίνη, που προέρχεται από τον κουρκουμά, είναι ένα σημαντικό συστατικό του κάρυ. Η κουρκουμίνη έχει ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports – Nature μελέτησε αυτά τα δύο συστατικά και διαπίστωσε ότι η κουρκουμίνη συνδέεται με την περιοχή δέσμευσης του υποδοχέα των πρωτεϊνών ακίδας- και η κατεχίνη συνδέεται με αμινοξέα κοντά στην περιοχή δέσμευσης του υποδοχέα, εμποδίζοντας έτσι τις πρωτεΐνες ακίδας να συνδεθούν με τους υποδοχείς ACE2 και εμποδίζοντας τις πρωτεΐνες ακίδας να εισέλθουν στα κύτταρα.
Αυτά τα δύο συστατικά μπορούν να αναστείλουν την εισβολή του ιού στα κύτταρα στον πρώτο φυσικό ανοσοποιητικό φραγμό του σώματος, να φυλάξουν τις πύλες του κυττάρου και να αντισταθμίσουν τη δύναμη του ιού.
Προυνέλλα η κοινή (Λαϊκή Ονομασία, Βουτυρόχορτο , Πισπιρήγα)
Η Προυνέλλα η κοινή (Prunella vulgaris) θεωρείται εδώ και πολύ καιρό ένα αποτελεσματικό φάρμακο για την υγεία του ήπατος.
Το 2021, μια μελέτη από Καναδούς ερευνητές μολυσματικών ασθενειών δημοσιεύθηκε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Επιστήμης: General (PLOS ONE). Αποδείχθηκε ότι το υδατοδιαλυτό εκχύλισμα NhPV της μπορεί να αναστείλει τον SARS-CoV-2 και να τον εμποδίσει να μολύνει τα κύτταρα.
Ορισμένα άλλα βότανα, όπως οι πευκοβελόνες, η εμοδίνη, η Αζαδιράχτη η ινδική και το εκχύλισμα φύλλων πικραλίδας, αναφέρονται επίσης στις κατευθυντήριες γραμμές του WCH ως έχοντα παρόμοια αποτελέσματα στην ανακούφιση από την τοξικότητα των πρωτεϊνών ακίδας.
Όλο και περισσότερες επιστημονικές μελέτες διαπιστώνουν ότι υπάρχουν περισσότερα φυτικά συστατικά που έχουν ανασταλτικές επιδράσεις στον SARS-CoV-2 και μπορούν να αποκαταστήσουν τη βλάβη που προκαλείται από τον εμβολιασμό.
Για παράδειγμα, οι επιστήμονες επέλεξαν 25 υποψήφιες ενώσεις από τον γιγαντιαίο κότινο (Reynoutria sachalinensis) και τις προσδέθηκαν στη θέση πρόσδεσης της Mpro, της κύριας πρωτεάσης του SARS-CoV-2. Ανακάλυψαν ότι 11 από αυτές τις ενώσεις ήταν αποτελεσματικές στην αναστολή του πολλαπλασιασμού και της μεταγραφής του ιού SARS-CoV-2.
Η κινεζική βοτανοθεραπεία είναι μια σημαντική πηγή που συνδέεται στενά με την ανθρώπινη υγεία.
Δεν είναι ένα ενδιαφέρον φαινόμενο ότι στη φύση μας υπάρχουν τόσες πολλές φυσικές ενώσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταπολεμήσουν τους ιούς και τα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τους ιούς;
Η φύση έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον, στο οποίο υπάρχουν ιοί, βακτήρια και παράσιτα που είναι επιβλαβή για το ανθρώπινο σώμα, αλλά περιέχει επίσης φυσικές ενώσεις που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αποκρούσουν τις εισβολές και τις μολύνσεις από αυτούς τους ξένους μικροοργανισμούς.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δημιουργίας και περιορισμού, μπορούμε να μάθουμε να διατηρούμε την υγεία μας και να μένουμε μακριά από ιούς και ασθένειες. Ωστόσο, αν δεν ξέρουμε πώς να διατηρήσουμε τον «λογαριασμό» της υγείας μας και εξαντλήσουμε τον οργανισμό μας (υπερανάληψη), θα αρρωστήσουμε.
Μπροστά στην πανδημία του COVID, η κατάστασή μας φαίνεται να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, αλλά αυτό δεν οφείλεται απαραίτητα στο ότι ο ιός γίνεται ισχυρότερος από πριν, αλλά μάλλον επειδή έχουμε ξεχάσει στο σύνολό μας τους τρόπους να φροντίζουμε το σώμα μας και έχουμε γίνει λιγότερο υγιείς στο σύνολό μας.