Τι προέβλεψε για την εποχή μας ένας σύγχρονος άγιος που καταγόταν από το Χάρκοβο από το Krasnokutsk, της επαρχίας Kharkov-Χάρκοβο του Ντονμπάς; Είναι ο Αρχιμανδρίτης Ταυρίων (Batozsky) /10.08.1898 – 13.08.1978/, πρεσβύτερος και εξομολόγος του Ερμιτάζ Spaso-Preobrazhenskaya Riga. Το όνομα του τιμάται στον Άγιο Ταυρίων της Αμφίπολης της Μακεδονίας.
[sc name=”vyzantina-skoylarikia” ][/sc]
Προειδοποίησε για την επικείμενη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την οικονομική καταστροφή, ότι θα έρθουν οι έσχατοι καιροί, θα δοθούν σε όλους αριθμοί, νέα διαβατήρια και θα βάλουν τη σφραγίδα του Αντίχριστου σε μορφή επιγραφής. Με λύπη ο ιερέας μίλησε για την πτώση του κλήρου, ότι όλα αυτά θα τα ευλογούσαν στην τύφλα τους.
Προειδοποίησε για διωγμούς: «Η δίωξη θα είναι ισχυρή, αλλά διαφορετική, όχι όπως στην εποχή μου. Σταθείτε με πίστη και μην φοβάστε τίποτα, ο Κύριος είναι μαζί σας». (σσ ο άνθρωπος της πίστης θα είναι ο άνθρωπος του 21ου αι. ή δεν θα υπάρξει) Ο ιερέας είπε ότι η εποχή του Αντίχριστου δεν είναι μακριά και ότι έρχονται οι έσχατοι καιροί.
Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας θρύλος. Η ζωή του ήταν γεμάτη θαύματα και το πιο σημαντικό θαύμα είναι ότι επέζησε, έχοντας περάσει στα γκούλαγκ στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για 21 χρόνια.
Η φήμη του προκάλεσε ορισμένες υπόνοιες τόσο στα κρατικά όργανα όσο και στην Εκκλησία. Υπήρχε συνεχής επιτήρησή του, προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα παντού, και σε σχέση με την κατασκευή του Pustynka, έγιναν καταγγελίες και κανονίστηκαν συχνοί έλεγχοι. Αυτό ανάγκασε τις πνευματικές αρχές να μην αναφέρονται πουθενά στη γνώμη του γέροντα και η προσωπικότητά του έμεινε στη σκιά για πολύ καιρό.
Ο Αρχιμανδρίτης Ταύριων πέθανε στις 13 Αυγούστου 1978 από καρκίνο στομάχου και οισοφάγου.
Σε ένα από τα κηρύγματά του, θυμήθηκε την εποχή της φυλάκισής του: «Υπήρχαν τέτοιες στιγμές: σπρώχνεις το καρότσι, δεν έχεις δύναμη, και ταυτόχρονα πέφτεις στα γόνατα και λες: «Δόξα σοι, Κύριε. ! Τις μέρες του Πάσχα Σου τραβάω αυτό το καρότσι! Πόσο χαρούμενος είμαι! Πόσο χαρούμενοι είναι οι γονείς που μου χάρισαν ζωή! Πεθαίνω εδώ για την αλήθεια του Χριστού, για την εκκλησία, για τον Θεό, για την ζωή του Χριστού!»
Ο πατήρ Ταυρίων πέρασε 21 χρόνια στα στρατόπεδα. Vishera, Belomorkanal, στρατόπεδο συγκέντρωσης Τορίνο – σε αυτά έχασε όλη του την υγεία, εμφάνισε στηθάγχη, υπέρταση, κήλη, σχεδόν όλα του τα δόντια έπεσαν έξω. Επέζησε μόνο με τη χάρη του Θεού. Είναι πραγματικό θαύμα να περνάς όλη αυτή τη φρίκη και να μείνεις ζωντανός. Τελευταίος τόπος και εξορία ήταν το Καζακστάν, από όπου αποφυλακίστηκε τον Απρίλιο του 1956 σε ηλικία 58 ετών.
Για τα χρόνια της φυλάκισής του, ο Γέροντας λέει αργότερα ότι ο Θεός τον διάλεξε έναν ιερέα που δεν ήταν καθόλου έμπειρος και τον έστειλε σ’ υπουργείο.
Στη μνήμη του Αρχιμανδρίτη Ταυρίωνα ( κατά κόσμον Tύχων Danilovich Batozsky. 10 Αυγούστου 1898, Krasnokutsk, επαρχία Kharkov, Xάρκοβο – 13 Αυγούστου 1978, Ρίγα)