Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω Την Παναγιά μας και Τον Μέγα και Παντοδύναμο Θεό για όσα μου κάμει γνωστά , ώστε να δυναμώσουμε όλοι μαζί στην Πίστη πατριώτες!
Η Ελλάς φιλοξενεί στα σπλάχνα της Ουρανό, δεν χάνεται!
Το πόσο Μεγάλος Άγιος είναι Ο Φοβερός μας Γέροντας Παϊσιος μέρα με την μέρα όχι απλά αποκαλύπτεται αλλά γίνεται ένας στύλος ακλόνητος Αγιότητας που μπορούμε σήμερα να πιαστούμε από πάνω Του ακόμα και όταν όλα γύρω μας τρέμουν και καταρρέουν..!
Είναι ευτυχία αληθινή η μόνη ευτυχία που όποιος την νοιώσει δεν την ξεχνά η παρουσία Των Αγίων Του Χριστού στην Ζωή μας!
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Μου είπε σήμερα ένας Άγιος Γέροντας ..
-Αγγελική αφού επισκέφθηκα και μίλησα με Τον Άγιο Παϊσιο, όταν ήταν εν ζωή, και αφού μου προείπε όσα σήμερα μου συμβαίνουν .. Για αποχαιρετισμό με χτύπησε ελαφρά στο κεφάλι.. Κάηκα ολόκληρος! Απορούσα πώς συνέβη αυτό! Όλο μου το σώμα το διαπέρασε καυτή, αλλά ακίνδυνη Άγια Φλόγα! Τρομερός Άγιος ! Και με αυτά που θα αναφέρω στην πορεία θα τολμήσω να τον χαρακτηρίσω ως δεύτερο Άγιο Νεκτάριο! Γιατί? Λόγω της φοβερής Του Ταπείνωσης!…
Για να ειπώ όμως και για ένα άλλο παιδί της Μάννας Ορθόδοξης Ελλάδος που έχει Μεγάλη Χάρη βρεί από Τον Θεό και δεν το ήξερα! Ένας άλλος Άγιος Γέροντας σκεπτόταν επειδή είχε πολύ επιβαρυμένο πρόγραμμα , με εξομολογήσεις σε πολλά χωριά κοντά στον Βόλο, ας πούμε.. Να αφήσει δυο περιοχές για κάποιον άλλο Ιερέα…
Του παρουσιάζεται ολοζώντανος, ποιός λέτε? Ο Μακαριστός μας Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος!!!! Και αφού του ανάφερε ονομαστικά τις περιοχές που ήθελε να αφήσει ανεξομολόγητες ο σεβαστός Ιερέας , Του είπε με δυνατή φωνή -Εκεί και εκεί δεν θα σταματήσεις ποτέ να πάς! Έχουν ανάγκη από τα Άγια Μυστήρια οι άνθρωποι πολύ εκεί και είναι ευλαβείς και πιστοί! Φοβερό!
Ένα μικρό παιδάκι είπε στον πνευματικό του φωναχτά
-Θέλω να γίνω Άγιος, αλλά, Θαυματουργός Άγιος! Γέλασα.. αλλά μετά ντράπηκα πολύ , αλήθεια είπε το καλό παιδί!
Χριστέ μου πόσο θα ήθελα και εγώ να αγιάσω, αλλά τα πάθη μου έγιναν φόβοι που με εμποδίζουν και αλυσίδες! Κόφτες με τον γλυκό και Άγιο σου τρόπο Χριστέ Θεέ μου!
Θα κλείσω με την τρομερή αφήγηση του Μεγάλου μας Αγίου Παϊσίου για την συνάντησή του , ενόσω ήταν ζωντανός αναμεσά μας δηλαδή, γιατί στον Ουρανό είναι πολύ πιο ζωντανοί από εμάς, με Την Μεγαλομάρτυρα Αγία Ευφημία ! Αυτές τις επισκέψεις που εμείς ποτέ δεν είχαμε, γιατί μας φαίνεται πολύ σκληρό το να γίνουμε καλοί.. Απλοί και ταπεινοί….!
Ηταν στο εσωτερικό κελί της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επαναλάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις.
Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια». -Ποιός, Γέροντα; -Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω. -Τί συμβαίνει, Γέροντα; -Θα σου πω, αλλά μην το πής σε κανέναν. Του διηγήθηκε τότε το εξής: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγή για ένα εκκλησιαστικό θέμα. Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελλί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέη: «Δι΄ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα: «Πως βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα: -Ποιος είναι; -Η Ευφημία, απαντά. »Σκεφτόμουν, «ποιά Ευφημία; Μήπως καμμιά γυναίκα έκανε καμμιά τρέλλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τί να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά πού χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, πού είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελλί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνώδευε κάποιος, πού έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποιά είναι• -Η μάρτυς Ευφημία, άπαντα. -Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και σύ. Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υϊού». «Και του Υϊού», είπε με ψιλή φωνή. -Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατότερα. »Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελί μου. Στην άρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελλιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά -«Και του Αγίου Πνεύματος»- μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ. »Ύστερα κάθησε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία πού είχα (στό εκκλησιαστικό θέμα). »Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα• τα ζούσα. Έφριξα! Πά, πά, πά! -Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα. -Αν ήξερα τί δόξα έχουν οί Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια. »Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία». Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…». Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ενα θέμα πού είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους». Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πεις ήταν καμμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν».
Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ήνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χρίστου η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν». Και ένα εξαποστειλάριο κατά το «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν…», πού άρχιζε: «Μεγαλομάρτυς ένδοξε του Χρίστου Ευφημία, σ’ αγαπώ πολύ-πολύ μετά την Παναγία…». (Φυσικά αυτά δεν τα είχε για λειτουργική χρήση, ούτε τα έψαλλε δημοσίως).
Παρά την συνήθεια του βγήκε πάλι στην Σουρωτή και έκανε τις αδελφές μετόχους αυτής της ουράνιας χαράς. Με την βοήθεια του και τις οδηγίες του αγιογράφησαν την Αγία, όπως του εμφανίσθηκε!
Δέν έχω τίποτα άλλο να πώ! Άγιε μου Παϊσιε συγνώμη που μιλώ χωματένια, πολύ σε αγαπώ!!!! Την ευχή σου μείνε μαζί μου, για όλα σε ευχαριστώ! Αξιώθηκες και είδες και την ΜΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ, μίλα της
για εμάς ασταμάτητα!
(Α.Δ.Φ)
Contents