Εκτός όμως από τα μνημόσυνα και τα συνημμένα με αυτά κόλλυβα υπέρ των κεκοιμημένων, υπάρχουν και τα πανηγυρικά κόλλυβα, που προσφέρονται στους ναούς προς τιμήν των εορταζομένων μεγάλων συνήθως αγίων. (Κόλλυβα αγίων δεν προσφέρουμε για τον Χριστό, τους Αρχαγγέλους και τον Προφήτη Ηλία).
Είναι μια παραμελημένη ιεροπραξία, αλλά πολύ καλή συνήθεια ορισμένων χριστιανών, που επιθυμούν να τιμούν τον άγιό τους, ή τον οποιονδήποτε εορταζόμενο άγιο, προσκομίζοντας στο ναό (μαζί με τα κόλλυβα των κεκοιμημένων) και ένα δίσκο με κόλλυβα προς τιμήν του αγίου.
[sc name=”glyka-toy-koytalioy” ][/sc]
Είναι μεγάλη ευλογία γι’ αυτούς που τα προσφέρουν, όπως αναφέρεται στην σχετική ευχή (,,,παράσχου, Αγαθέ, πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα και των αιωνίων αγαθών την απόλαυσιν…), αλλά και γι’ αυτούς που τα καταναλώνουν (…και τους εξ αυτών –των κολλύβων- μεταλαμβάνοντας, αγίασον…).
1. «Ο Γέροντας Ζαχαρίας προσευχόταν για τους γονείς του μετά τον θάνατό τους και ιδιαίτερα για τον πατέρα του, επειδή ήταν μέθυσος και έβριζε. Όταν έγινε Στάρετς, μια μέρα μιλούσε με ένα δαίμονα και τον ρώτησε.
Έχετε πολλούς χριστιανούς στην κόλαση;
Βέβαια απάντησε ο δαίμονας και ο πατέρας σου εκεί ήταν αλλά τον έβγαλες εσύ με τις ελεημοσύνες που έδωσες για την ψυχή του και με τις προσευχές σου».
2. Προσφέρουμε βρασμένο στάρι για διάβασμα, που είναι σύμβολο της Αναστάσεως (θάπτεται και την άνοιξη ανασταίνεται) και όχι τυροπιτάκια, κουλουράκια και άλλα γλυκά.