Ο όσιος Γερο-Παΐσιος έλεγε ότι, άμα δεις στον δρόμο σου μία ακαθαρσία, σκέπασέ την με μία πέτρα. Μήν την σκαλίζεις. Βρωμάει.
Σήμερα, βρωμερές ακαθαρσίες αναδεύονται συνεχώς. Γίνονται καθημερινό ανάγνωσμα. Κ όλα αυτά, από ενδιαφέρον.
Τί ενδιαφέρον; γιά τις ακαθαρσίες;
Πόσο κακό γίνεται στις ψυχές των παιδιών το σκέφτεται κανείς; Την μπόχα που πνίγει αυτήν την στιγμή την πατρίδα μας ποιός την αναπνέει; Πόσα πνευμόνια σαπίζουν χωρίς να φταίνε;
Και να πω κάτι. Εξομολόγησα κορίτσι δεκατριών ετών με τέσσερεις εκτρώσεις. Μεγαλόσωμο παιδί. Η πρώτη στα εννιά. Ναι. Καλά διαβάσατε. Όταν έβγαινε, ο πατέρας την προέτρεπε να διαλέγει τον πιό προσοντούχο, κ στην επιστροφή η μάννα ρωτούσε λεπτομέρειες από τις εμπειρίες. Όπως τα ακούτε, κ μην κάνετε πως σοκάρεστε.
Την στιγμή που την ξεπροβοδούσα, έπεσε στην αγκαλιά μου κ έκλαιγε με αναφιλητά.-Μην κλαίς, παιδί μου. Ο Χριστός Σε συγχώρησε. -Άχ, πατέρα μου, από χαρά κλαίω. Πρώτη φορά ακούω ότι υπάρχει αγάπη που δεν πληρώνεται- η αγάπη του Χριστού.
Επιτέλους. Όποιος δεν δαμάζει πνευματικά την σάρκα έχει τους ίδιους φόβους κ κινδύνους κ πιθανώς τα ίδια κ χειρότερα αποτελέσματα.
Μην κάνουμε τους σεμνότυφους. Μόνο η γνήσια, ειλικρινής αναγνώριση της αδυναμίας μας κ ο προσωπικός μας αγώνας με την εκ βαθέων μετάνοια μπορούν να φέρουν την λύτρωση κ το έλεος του Θεού.
Με τα ανθρωπόμορφα τέρατα άς ασχοληθεί σκληρά η Δικαιοσύνη.
Αυτές τις ημέρες η νιότη της Ελλάδας μαραζώνει. Οι ελευθερίες του Φρόϋντ – τρομάρα του- καταρρακώνουν ψυχές κ συνειδήσεις.
ΦΤάΝΕΙ.
Ο Θεός να μάς λυπηθεί
